Οι προσκολλήσεις ασφάλειας είναι η κυριότερη αιτία της ανασφάλειας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η εμμονή σε «σχέσεις αγάπης» που στην πραγματικότητα συνιστούν σχέσεις ασφάλειας ή υπό όρους αγάπης. Η λανθασμένη αντίληψη για την αγάπη δυσχεραίνει την κατάσταση.
Εκτός από τις διαπροσωπικές μας σχέσεις, η ανασφάλεια ανακόπτει και την πνευματική πρόοδο. Το ανασφαλές άτομο επικεντρώνεται σε όλα εκείνα που θεωρεί οικεία και γνωστά. Επομένως, κάθετι διαφορετικό απορρίπτεται κατηγορηματικά αφού το άτομο δεν είναι σίγουρο για τις ικανότητες που διαθέτει. Ως εκ τούτου, πρόοδος και ανάπτυξη σε οποιοδήποτε επίπεδο δεν μπορεί να νοηθεί εφόσον δεν υπάρχει επαφή με νέες, καινοτόμες ιδέες.
Πώς αντιμετωπίζεται η ανασφάλεια:
1. Αυτό-παραδοχή & ανάληψη ευθυνών:
Είναι σημαντικό να αποδεχτούμε την τρέχουσα κατάσταση ως έχει ότι νιώθουμε ανασφαλείς. Έχοντας γνώση των ανασφαλειών, των φόβων, των δυσκολιών και των αδυναμιών μας είναι πιο εύκολο να τις αντιμετωπίσουμε στην πορεία να και εφόσον το επιθυμούμε. Η ειλικρίνεια τόσο με τον εαυτό μας όσο και με τους οικείους μας είναι ένα πρώτο και βασικό βήμα για να αποτινάξουμε την ανασφάλεια από πάνω μας. Ως ενήλικα άτομο, θα πρέπει να αναλάβουμε τις ευθύνες μας και να δώσουμε λύσεις σε όσα μας βασανίζουν. Εφόσον, έχουμε αναγνωρίσει το πρόβλημα μπορούμε να διαλέξουμε το δρόμο για την οριστική απαλλαγή του. Άλλωστε μην ξεχνάτε πως η ευτυχία είναι ζήτημα επιλογής.
2. Ανακάλυψη προσκολλήσεων ασφάλειας & μετασχηματισμός τους:
Σταδιακά θα πρέπει να ανακαλύψουμε όλα εκείνα που μας κρατούν πίσω. Εξάλλου, η ανασφάλεια είναι ένα από τα χαρακτηριστικά που στέκονται ως εμπόδια στην προσωπική μας εξέλιξη. Εντοπίζοντας τα πρόσωπα και τις καταστάσεις που μας δημιουργούν το αίσθημα της ανασφάλειας μπορούμε να εκπαιδευτούμε με τα σωστά μέσα. Το θάρρος, η επιμονή και η διαρκής προσπάθεια θα μας βοηθήσουν να καλλιεργήσουμε τη σιγουριά και την ασφάλεια εντός μας. Με τον καιρό θα μας γίνει συνήθεια η άρνηση του φόβου για το άγνωστο και το ανεξερεύνητο. Με τόλμη θα λάβουμε πρωτοβουλίες, αποφάσεις και θα είμαστε ”μέσα στο παιχνίδι της ζωής” ως ενεργοί παίκτες και όχι ως άβουλα και παθητικά πιόνια τρίτων.
3.Να μαθαίνουμε
Η μάθηση είναι μια βιωματική διαδικασία γιατί κάθε φορά που μαθαίνεις κάτι, γίνεσαι κάτι καινούργιο. Προσαρμόζεσαι, μετασχηματίζεσαι, αλλάζεις. Δεν μπορούμε να μάθουμε κάτι χωρίς να αναπροσαρμόσουμε τον εαυτό μας πάνω στα νέα δεδομένα. Με συνεχή προσπάθεια μαθαίνει κάποιος να αντιμετωπίζει τις φοβίες και τις ανασφάλειες του. Και τότε έχοντας μάθει όλο και πιο πολλά για τον εαυτό του και ιδίως για το παρελθόν του θα καταφέρει να αντιληφθεί την πηγή των ανασφαλειών του. Και τότε θα μπορεί να απολαύσει το παρόν και να σχεδιάσει το μέλλον του χωρίς ανασφάλεια και δισταγμό.
Η ανασφάλεια έχει την τάση να διογκώνει παρελθούσες εμπειρίες και να τις προβάλλει. Για να έχουμε μέλλον χρειάζεται να ζούμε το παρόν και να συμφιλιωθούμε με το παρελθόν
4.Η ανεξαρτητοποίηση
Σήμερα έχουμε γίνει παρατηρητές φαινομένων, ενώ οι περισσότεροι τομείς της ζωής δεν μας παρέχουν πεδίο δράσης και ενεργητικούς ρόλους. Είναι σημαντικό στο δρόμο προς την ασφάλεια να γίνεις ο πρωταγωνιστής αντιμετωπίζοντας τα προβλήματα χωρίς να εξαρτάσαι από άλλους (οικονομικά και συναισθηματικά). Ο δρόμος προς την ανεξαρτητοποίηση και την αυτονομία δεν είναι εύκολος ωστόσο θα συμβάλλει καταλυτικά στην εξάλειψη των ανασφαλειών μας.
5. Η ανάγκη για αυτοπραγμάτωση:
Αν πιστεύει και νιώθει κάποιος ότι έχει μία αθάνατη ψυχή αντιλαμβάνεται σιγά σιγά ότι είναι ασφαλής και δεν ξοδεύει τόσο πολύ χρόνο, ενέργεια, χρήμα για την ικανοποίηση απατηλών επιθυμιών. Αρχίζει να διοχετεύει τα παραπάνω στην προσπάθεια του να υπερνικήσει τους φόβους και τις αδυναμίες του και να εκδηλώσει τη δύναμη που υπάρχει μέσα του.
Πηγές:
- https://www.psychologytoday.com/intl/blog/the-mindful-self-express/201512/the-3-most-common-causes-insecurity-and-how-beat-them
- http://www.kathimerini.gr/832020/article/gynaika/psycho/anasfaleia-pws-mporeite-na-thn-3eperasete
- Λίζα Βάρβογλη, Ph.D. Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια
