Η υπερηφάνεια των μελών της LGBTQ+ κοινότητας είναι μία τεράστια κατάκτηση των τελευταίων ετών. Η προώθηση της βελτίωσης της ψυχικής υγείας και της ευημερίας τους καλό θα ήταν να είναι έργο όλων μας. Η αφορμή των εορτασμών του Pride αλλά και γενικότερων εκδηλώσεων, είναι μία καλή στιγμή για να τεθούμε ενάντια σε κάθε διάκριση. Στόχος δεν είναι μόνο η απόρριψη κάθε ρατσιστικής διάκρισης αλλά και η αποδοχή, η ισότητα, η επιβεβαίωση και η αξιοπρέπεια.
Το Pride και η σημασία του
Το Gay Pride ή LGBTQ+ Pride είναι η προώθηση της αυτoεπιβεβαίωσης , της αξιοπρέπειας, της ισότητας και της προβολής των λεσβιών, των ομοφυλόφιλων, των αμφιφυλόφιλων και των τρανσέξουαλ (LGBTQ+) ως κοινωνική ομάδα . Η υπερηφάνεια, σε αντίθεση με την ντροπή και το κοινωνικό στίγμα , είναι η κυρίαρχη άποψη που ενισχύει τα περισσότερα κινήματα για τα δικαιώματα των LGBTQ+. Το Pride έχει δανείσει το όνομά του σε οργανισμούς, ινστιτούτα, ιδρύματα, τίτλους βιβλίων, περιοδικά, έναν τηλεοπτικό σταθμό καλωδιακής τηλεόρασης και τη Βιβλιοθήκη Pride με θέμα LGBTQ+ .
Εκδηλώσεις για την υπερηφάνεια πραγματοποιούνται συνήθως κατά τη διάρκεια του Μήνα Υπερηφάνειας LGBTQ+ ή κάποια άλλη περίοδο που θυμίζει ένα σημείο καμπής στην ιστορία LGBTQ+ μιας χώρας. Ορισμένες εκδηλώσεις υπερηφάνειας περιλαμβάνουν παρελάσεις και πορείες υπερηφάνειας LGBTQ+, συγκεντρώσεις, εκδηλώσεις μνήμης, ημέρες κοινότητας, χορευτικά πάρτi και φεστιβάλ.
Ημέρα απελευθέρωσης της οδού Christopher
Νωρίς το πρωί του Σαββάτου, 28 Ιουνίου 1969, λεσβίες, ομοφυλόφιλοι, αμφιφυλόφιλοι και τρανς ξεσηκώθηκαν μετά από επιδρομή της αστυνομίας στο Stonewall Inn. Ένα gay bar στην οδό Christopher 43 στο Greenwich Village , στο Μανχάταν, στη Νέα Υόρκη. Αυτή η εξέγερση και οι περαιτέρω διαμαρτυρίες και ταραχές τις επόμενες νύχτες ήταν η στιγμή ορόσημο στο σύγχρονο κίνημα για τα δικαιώματα των LGBTQ+ και η ώθηση για τη διοργάνωση πορειών υπερηφάνειας LGBTQ+ σε πολύ μεγαλύτερη δημόσια κλίμακα.
Στις 2 Νοεμβρίου 1969, ο Craig Rodwell , ο συνεργάτης του Fred Sargeant, η Ellen Broidy και η Linda Rhodes πρότειναν την πρώτη πορεία υπερηφάνειας που θα διεξαχθεί στη Νέα Υόρκη μέσω ψηφίσματος στη συνεδρίαση της Ανατολικής Περιφερειακής Διάσκεψης Οργανώσεων Ομόφυλων (ERCHO) στην Φιλαδέλφεια. Η πρόταση προκειμένου να απευθύνεται σε μεγαλύτερο κοινό έπρεπε να περιλαμβάνει τις ιδέες και τα ιδανικά ενός ευρύτερου αγώνα. Έναν αγώνα για τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα όλων αυτών των ανθρώπων. Επιπλέον, προτάθηκε ο ορισμός μίας συγκεκριμένης περιόδου κατά την οποία να διεξάγεται το Pride.
Η Ημέρα Απελευθέρωσης της οδού Christopher, στις 28 Ιουνίου 1970, σηματοδότησε την πρώτη επέτειο των ταραχών στο Stonewall με την πορεία, η οποία ήταν η πρώτη πορεία Gay Pride στην ιστορία της Νέας Υόρκης, και κάλυψε τα 51 τετράγωνα μέχρι το Central Park . Η πορεία κράτησε λιγότερο από τον μισό χρόνο που είχε προγραμματιστεί λόγω ενθουσιασμού, αλλά και λόγω επιφυλακτικότητας για το περπάτημα στην πόλη με πανό και πινακίδες για ομοφυλόφιλους. Αν και η άδεια παρέλασης παραδόθηκε μόνο δύο ώρες πριν από την έναρξη της πορείας, οι διαδηλωτές συνάντησαν μικρή αντίσταση από τους θεατές.
Γιατί πρέπει να γιορτάζεται η υπερηφάνεια;
Πάντοτε σε κάθε γιορτή υπερηφάνειας αλλά και σε κάθε εκδήλωση αυτής υπάρχει ακόμη ο αντίλογος. Ωστόσο, πολλά είναι εκείνα που στερούνται ακόμα και σήμερα άνθρωποι που ανήκουν στις μειονότητες της LGBTQ+ κοινότητας. Έτσι αναμενόμενο είναι να χρίζεται απαραίτητη κάθε μορφή έκφρασης των ανθρώπων, των οποίων τα δικαιώματα σφετερίζονται ανά πάσα στιγμή. Κοινή λογική φυσικά θα έπρεπε να αποτελεί το εξής: μία πορεία ή ακόμα μία εκδήλωση ή μία ομιλία υποστήριξης είναι αναγκαία άρα και πραγματοποιήσιμη για μειονότητες που στερούνται φωνής και ελεύθερης έκφρασης και όχι τόσο για ομάδες της κοινωνίας που κρατούν στέρεες θέσεις σε αυτή.
Υπάρχει ένα επίπεδο κοινωνικών και συστημικών προνομίων που δεν παρέχεται σε πολλά μέλη της LGBTQ+ κοινότητας στη χώρα μας. Με βάση λοιπόν αυτό, η γιορτή για την υπερηφάνεια της LGBTQ+ κοινότητας είναι μία γιορτή ελεύθερης έκφρασης. Άλλωστε, πολλοί είναι εκείνοι που αν και δεν ανήκουν στην συγκεκριμένη κοινότητα την υποστηρίζουν ένθερμα και συμμετέχουν στα δρώμενα. Το να κατέχει κανείς ένα κοινωνικό προνόμιο δεν αναιρεί την ικανότητά του να συμμερίζεται την αδικία και να δρα για το δίκιο του συμπολίτη του. Φυσικά, σε καμία περίπτωση αυτή η πράξη δεν μειώνει αλλά αυξάνει τη δική του αξία ως μέλος μίας κοινωνίας με ενσυναίσθηση για τον πλησίον.
Ορατότητα και ισότητα
Το να ζεις με υπερηφάνεια και ανοιχτά σε κοινωνίες όπου η ευημερία σου (συναισθηματική, σωματική, επαγγελματική) είναι διαρκώς σε κίνδυνο δεν είναι τίποτα λιγότερο από γενναίο. Το γεγονός ότι βλέπουμε περισσότερους ανθρώπους να ζουν ανοιχτά και ειλικρινά παρά αυτές τις προκλήσεις είναι θαύμα. Σχεδόν καθημερινά, υπάρχουν απειλές εναντίον μελών της LGBTQ+ κοινότητας. Είναι δύσκολο να αγνοηθεί η μείωση των δικαιωμάτων που αποκτήθηκαν με κόπο και της προστασίας των LGBTQ+ ατόμων. Η γιορτή της υπερηφάνειας καλεί τους ανθρώπους να θυμούνται το πόσο καταστροφική μπορεί να γίνει η ομοφοβία αλλά και κάθε μορφή ρατσισμού προς το διαφορετικό.
Ο λόγος της επιστήμης
Ο δρόμος προς την ισότητα και την ορατότητα κοινωνικά χρειάστηκε να περάσει μέσα από τον λόγο της επιστήμης. Η αλλαγή της κοινωνίας επήλθε με δυσκολία αλλά και με εμπεριστατωμένα επιστημονικά στοιχεία ερευνών. Στις 15 Δεκεμβρίου του 1973, ο Αμερικάνικος Σύνδεσμος Ψυχιατρικής (ΑΡΑ) αφαίρεσε την ομοφυλοφιλία από το επίσημο διαγνωστικό εγχειρίδιο (DSM) που περιλαμβάνει όλες τις ψυχικές διαταραχές. Ο ΑΡΑ είχε συμπεριλάβει την ομοφυλοφιλία ανάμεσα στις άλλες ψυχικές διαταραχές, για πρώτη φορά, το 1952. Αμέσως μετά την κυκλοφορία του εγχειριδίου, πολλοί ειδικοί άσκησαν έντονη κριτική, υποστηρίζοντας ότι δεν υπήρχαν αρκετά εμπειρικά και επιστημονικά δεδομένα, για να αποδείξουν έναν τέτοιο ισχυρισμό. Δυστυχώς, η κοινωνία φαινόταν να συμβαδίζει με το εγχειρίδιο.
Αυτή η αντίληψη διατηρήθηκε έως το 1956, όταν εκδόθηκε η έρευνα της ψυχολόγου Evelyn Hooker “The Adjustment of the Male Overt Homosexual”. Η Hooker έκανε μια σειρά από ψυχολογικά τεστ, ανάμεσά τους και το τεστ Ρόρσαρχ, με τις μαύρες κηλίδες σε λευκό χαρτί, σε ομάδες ετεροφυλόφιλων και ομοφυλόφιλων αντρών. Τα αποτελέσματα των τεστ έδειχναν ότι οι δύο ομάδες απέκλιναν ελάχιστα στις απαντήσεις τους. Η έρευνα της Χούκερ αποδεικνύει ότι όχι μόνο δεν ήταν ψυχικά ασθενείς οι ομοφυλόφιλοι, αλλά δεν διέφεραν σχεδόν πουθενά από οποιονδήποτε άλλον άντρα. Η έρευνα της Hooker επηρέασε σημαντικά την αντίληψη περί ομοφυλοφίλων. Σήμερα αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα ορόσημα στον αγώνα της ισότητας της LGBTQ+ κοινότητας.
Γιατί να στηρίξω την έκφραση υπερηφάνειας;
H ευρύτερη αποδοχή των δικαιωμάτων των LGBTQ+ ατόμων παραμένει πρόκληση. Πολλοί υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων παγκοσμίως αντιμετωπίζουν σοβαρά αντίποινα για το έργο τους. Ακόμη όσοι υπερασπίζονται τα δικαιώματα των LGBTQ+ ατόμων αντιμετωπίζουν συχνά πρόσθετους κινδύνους. Μερικές φορές το έργο τους για την υπερηφάνεια αγνοείται, απορρίπτεται ή αντιμετωπίζεται με βία. Τα κράτη έχουν την ευθύνη να καλλιεργήσουν ένα περιβάλλον όπου η κοινωνία των πολιτών μπορεί να λειτουργεί ελεύθερα. Επιπροσθέτως, τα δικαιώματα των υπερασπιστών στην πολιτική και πολιτιστική συμμετοχή να γίνονται σεβαστά και όπου όλοι μπορούν να απολαμβάνουν τα ανθρώπινα δικαιώματά τους.
Τα τελευταία χρόνια η υποστήριξη που λαμβάνουν τα μέλη της LGBTQ+ κοινότητας από την ευρύτερη κοινωνία, έχει οδηγήσει στην απελευθέρωση από δυσβάσταχτα στερεότυπα. Η αποδοχή με την οποία καλύπτονται τα εξίσου ισότιμα μέλη της κοινωνίας μας, βοηθά στην αποφυγή περιθωριοποίησής τους. Κάθε άτομο θα πρέπει να αισθάνεται ελεύθερο να εκφράσει τη σεξουαλική και φυλετική του προτίμηση χωρίς να κατακρίνεται. Αντιθέτως, αποδεχόμενοι το αυτονόητο, δηλαδή την διαφορετικότητα γύρω μας, δημιουργούμε μία υγιή ψυχολογικά κοινωνία. Ένα μέλλον με ανθρώπους ενεργούς, ελεύθερους και απαλλαγμένους από λανθασμένα κοινωνικά πρότυπα. Κοιτώντας τη μεγάλη εικόνα, μπορούμε και εμείς να γίνουμε μέλη μίας πιο υπερήφανης κοινωνίας, καθώς η βοήθεια και η υποστήριξη του σήμερα θα δομήσει την παιδεία του αύριο.
Κλείνοντας
Η ελεύθερη έκφραση για την υπερηφάνεια των μελών της LGBTQ+ κοινότητας είναι μόνο η αρχή. Στην πραγματικότητα χρειάζεται να γίνουν πολλά ακόμη βήματα για την ουσιαστική ισότητα. Η δική μας στάση απέναντι στο θέμα οδηγεί το κράτος και την κοινωνία προς έναν πιο ανοιχτό δρόμο. Συνεπώς, η αποδοχή και η πρόοδος είναι ο μονόδρομος για να υπάρξει δυναμική εξέλιξη και στη δική μας χώρα. Η ενημέρωση και η καταπολέμηση του φόβου είναι τα πρώτα βήματα που θα μας πάνε παρακάτω. Ως γνωστόν η άγνοια είναι εκείνη που κατά κύριο λόγο μας ωθεί στο φόβο για κάτι που τυχαία δεν είμαστε.
- Μπορείς να μιλήσεις ανοιχτά για ότι σε απασχολεί! Γραμμή ψυχολογικής στήριξης ανοιχτή σε οποιαδήποτε ερώτηση: 11528-Δίπλα σου
