Ήρθε η ώρα να σας μιλήσω για το “Mom”! Μια που τις τελευταίες δύο βδομάδες ασχοληθήκαμε πολύ με μυστήρια (βλ. Stranger Things 2 και The Sinner), είπα να σας προτείνω κάτι διαφορετικό: Μια σειρά και μάλιστα κωμική, sitcom, τύπου Big Bang Theory, Two and A Half Men κτλ. “Σιγά το πρωτότυπο” θα μου πείτε αμέσως! Και εγώ θα σας απαντήσω: Μην βιάζεστε να κρίνετε!
Το “Mom”, το οποίο ξεκινά φέτος τον πέμπτο κύκλο του, είναι δημιουργία του Chuck Lorre ή αλλιώς του χρυσού ανθρώπου της κωμωδίας στην Αμερικάνικη τηλεόραση τα τελευταία χρόνια. Έχει άλλωστε στο ενεργητικό του τόσο τις προαναφερθείσες επιτυχίες όσο κι άλλες κωμικές σειρές που άφησαν εποχή. Το “Mom” ωστόσο είναι κάτι το διαφορετικό και το γιατί θα το δείτε παρακάτω. Η ιστορία επικεντρώνεται στην Christy και τη Bonnie, κόρη και μάνα αντίστοιχα, οι οποίες αντιμετωπίζουν την καθημερινή ζωή με διάφορα ευτράπελα όντας πρώην αλκοολικές και πρώην χρήστες ναρκωτικών.
/cdn.vox-cdn.com/uploads/chorus_image/image/54522493/110064_WB_0008b.0.jpg)
H σειρά ξεκινάει με την Christy να παλεύει να τα φέρει βόλτα με δύο παιδιά και έχοντας ένα “ταραχώδες” και προβληματικό παρελθόν, όταν επιστρέφει στη ζωή της η μητέρα της, Bonnie, με την οποία μοιράζονται μια εξίσου προβληματική σχέση. Και σαν να μην έφτανε αυτό, πολύ γρήγορα μαθαίνει ότι η δεκαεξάχρονη κόρη της έχει μείνει έγκυος!
Ξέρω τι θα πείτε: Είναι αυτό “σκηνικό” για κωμική σειρά; Κι όμως! Το “Mom” έχει τόσο έξυπνες ατάκες και γνήσιο χιούμορ που “ελαφραίνει” σε ιδανικό βαθμό την ατμόσφαιρα που κρύβει το σενάριό του. Το μεγάλο του ατού είναι πρώτα απ’ όλα το cast. Η Anna Faris (Christy) και η Allison Janney (Bonnie) παίζουν εξαιρετικά και μοιράζονται μια απίστευτη χημεία, η οποία σε “κρατάει” από την πρώτη στιγμή (πώς είναι τα Gilmore Girls; Από την αντίπερα όμως όχθη!). Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, το ότι η Janney έχει βραβευτεί ήδη δύο φορές με Emmy για το ρόλο της. Για να μη σχολιάσω για τους guest stars με μερικά τρανταχτά παραδείγματα όπως η Octavia Spencer (στον πρώτο κύκλο), o William Fichtner (στον τέταρτο κύκλο) ή η Ellen Burstyn (στον τρίτο κύκλο).
Οι διάλογοι είναι έξυπνοι, τα ευτράπελα απολαυστικά και το γέλιο προκύπτει πολύ εύκολα. Μέχρι εδώ, μια καλογυρισμένη κωμωδία, όπως τόσες και τόσες. Εκεί έρχεται όμως το “Mom” για να σου πει ότι πάλι βιάζεσαι!
Οι δραματικές καταστάσεις προκύπτουν τόσο αναπάντεχα που το γέλιο σου κόβεται απότομα και ψάχνεις να βρεις τα χαρτομάντιλα. Η σειρά, με τον πιο έξυπνο και ανθρώπινο τρόπο που έχω δει ποτέ σε τέτοιου είδους σειρά, πραγματεύεται δύσκολα θέματα όπως ο αλκοολισμός, οι εξαρτήσεις, ο συνεχής αγώνας των ατόμων κατά την απεξάρτηση, ο καρκίνος, η εγκυμοσύνη στην εφηβεία κι άλλα πολλά. Οι ερμηνείες ως επί το πλείστον είναι τόσο πειστικές και η ροή των γεγονότων βγαίνει τόσο οργανικά που δε σου φαίνεται καθόλου παράταιρο ενώ είναι και κάπως αναζωογονητικό να βλέπεις μια κωμωδία “προσγειωμένη” και επικεντρωμένη και στα δύσκολα της καθημερινότητας. Σίγουρα, έχουμε δει πολλές κωμωδίες που το “γυρνάνε” στο δράμα για κάποια λεπτά ενός επεισοδίου αλλά προσωπικά τουλάχιστον, δε θυμάμαι καμία άλλη τέτοια σειρά να ασχολείται από την αρχή της με τέτοια θεματολογία που προβληματίζει και στενοχωρεί.
Έχοντας δει ολοκληρωμένα μόνο τους τρεις πρώτους κύκλους, παρατηρώ ότι το “Mom” συνεχίζει ακάθεκτο μ’ αυτό το στυλ και όχι μόνο δεν αποφεύγει τις δραματικές εξελίξεις αλλά τις σ’ τις “πετάει στα μούτρα” με τέτοιο τρόπο, για να σε αφήσει να αναρωτιέσαι από πού σου ‘ρθε! Πεθαίνει κόσμος παιδιά, τι να λέμε τώρα!
Δε θα πω κάτι παραπάνω για να μη ξεφύγω περισσότερο αλλά αν ψάχνετε μια κωμική σειρά, πιο ρεαλιστική και αληθινή, που θα σας κάνει και να γελάσετε και να κλάψετε, look no further! This is IT!
Πηγή: TV & CINEfeel
