Ας το παραδεχτούμε: δεν είναι όλοι σε θέση να ταξιδεύουν. Είτε πρόκειται για τα χρήματα, για οικογενειακές υποχρεώσεις, ή για διάφορες περιστάσεις, τα ταξίδια είναι ένα μακρινό όνειρο για ένα μεγάλο ποσοστό του παγκόσμιου πληθυσμού. Το προνόμιο του να μπορείς να ταξιδεύεις το έχουμε αρκετά λίγοι δυστυχώς.
Στο σλόγκαν “παραιτήσου από την εργασία σου και ξεκίνα να ταξιδεύεις στον κόσμο” που εμφανίζεται συχνά σε ιστοσελίδες αφιερωμένες στα ταξίδια και τους ερωτευμένους με αυτό το είδος ζωής, συχνά ξεχνάμε ότι δεν είναι εύκολο για τον καθένα.
Χρόνια χωμένος σ’ αυτό το τρυπάκι έχω καταλάβει από νωρίς ότι για πολλούς από εμάς, η αδυναμία μας να ταξιδέψουμε είναι θέμα όχι μόνο νοοτροπίας και του γενικότερου τρόπου που αντιμετωπίζουμε τα πράγματα, (καθώς πιστεύουμε ότι τα ταξίδια είναι ακριβά, δεν αναζητούμε όμως τρόπους για να τα κάνουμε φθηνότερα) αλλά και θέμα διαχείρισης τους οικονομικών μας (καθώς ξοδεύουμε χρήματα για πράγματα που δεν χρειαζόμαστε).
Υπάρχουν επίσης εκείνοι για τους οποίους καμία αλλαγή νοοτροπίας, καμία περικοπη δαπανών, ή συμβουλές διαχείρησης οικονομικών δεν θα τους βοηθήσει να ταξιδέψουν. Υπάρχουν πολλοί που είναι μακροχρόνια άρρωστοι, έχουν γονείς ή παιδιά να φροντίζουν, αντιμετωπίζουν μεγάλα χρέη, ή πρέπει να εργαστούν σε τρεις δουλειές μόνο και μόνο για να συντηρήσουν ένα ταπεινό σπιτικό.
Εξάλλου, 2,8 δισεκατομμύρια άνθρωποι – σχεδόν το 40% του παγκόσμιου πληθυσμού – επιβιώνουν με λιγότερο από $ 2 δολάρια την ημέρα ! Ακόμα και στις Ηνωμένες Πολιτείες, μια από τις πιο αναπτυγμένες οικονομίες και τους πιο προοδευτικούς πολιτισμούς του πλανήτη, το 14% του πληθυσμού είναι κάτω από το όριο της φτώχειας . Έτσι 46 εκατομμύρια άνθρωποι ζουν με κουπόνια τροφίμων , πολλοί είναι υποχρεωμένοι να εργάζονται σε 2 δουλειές για να τα βγάλουν πέρα, και έχουν ένα τρισεκατομμύριο δολάρια χρέη μόνο ακαδημαϊκών σπουδών δεσμεύοντας έμμεσα ελευθερίες ανθρώπων. Πόσο μάλλον στην Ελλάδα που το βιοτικό επίπεδο είναι μακράν πιο υποβαθμισμένο κι ο κόσμος ανέχεται βίαιες συμπεριφορές από εργοδότες, πηγαίνει σε συσσίτια για να φάει και στερείται άπειρα αγαθά που τα θεωρούμε δεδομένα, κυρίως εν μεσω κρίσης.
Τίποτα απ’ όσα πούμε εμέις εδώ ή οποιαδήποτε ιστοσελίδα με θεματική ενότητα τα ταξίδια δεν θα κάνει τα μαγικά ταξίδια πραγματικότητα για αυτούς τους ανθρώπους.
Όσοι από εμάς κάνουμε ταξίδια αποτελούμε τους λίγους προνομιούχους.
Είτε εγκαταλείψαμε τις δουλειές μας για να ταξιδέψουμε στον κόσμο, ή να κάνουμε διακοπές για δύο μήνες στην Ευρώπη, ή να πάρουμε τα παιδιά μας για μια σύντομη εκδρομή στην Αράχοβα, έχουμε την ευκαιρία να βιώσουμε κάτι που οι περισσότεροι άνθρωποι του κόσμου δεν πρόκειται ποτέ να πραγματοποιήσουν.
Μεγάλωσα σε μια κυρίως μεσαίας τάξης πόλη με γονείς που στερήθηκαν πολλά για να εξασφαλίσουν τις σπουδές μου. Εργάστηκα κατά την διάρκεια των σπουδών μου και πιο πολύ μετά από αυτές, κάτι που μου επέτρεψε να αυτονομηθώ εν μέρει, και να μπορέσω να κάνω διακοπές και το πρώτο μου ταξίδι πέρα από τη γενέτειρά μου. Μπορεί να φαίνεται μικρό ένα απλό ταξίδι για 1 εβδομάδα παρ’ όλα αυτά είναι κάτι που πολύ δεν θα έχουν την πολυτέλεια να πραγματοποιήσουν και για το οποίο νιώθω ευγνώμων.
Έχω γνωρίσει ανθρώπους διαφόρων ηλικιών, εισοδημάτων, ικανοτήτων και εθνικοτήτων. Άνθρωποι ηλικιωμένοι που αποφάσισαν στα 70 τους να γνωρίσουν τον κόσμο, άνθρωποι που εργάζονταν 16 ώρες τη μέρα σε δουλειές που τους πρόσφεραν ένα κατώτατο μισθό και παρ’ όλα αυτά κατάφεραν να ταξιδέψουν.’Ατομα με αναπηρίες ή με περιορισμούς στο διαβατήριο τους και άλλες πολλές δυσκολίες, που δεν τους εμπόδισαν εν τούτοις να κάνουν το όνειρό τους πραγματικότητα. Κι αυτό είναι που τους δίνει αξία. Ακόμα κι αν δεν είχαν τη πολυτέλεια να ταξιδεύουν σε τροπικά μέρη άδραξαν την ευκαιρία τους και πραγματοποίησαν έστω και ένα μικρό ταξίδι σε μια γειτονική χώρα. Κι αυτό το ένα ταξίδι αξίζει όσο 10, 20, 100.
Αλλά ακόμη και αυτοί είχαν κάποια εύνοια. Είχαν οικογένειες που τους στήριζαν, είχαν μια θέση εργασίας, κάτι που δεν πρέπει να θεωρούμε δεδομένο πάντα. Είχαν ένα ζεστό σπίτι και ένα πιάτο φαγητό εξασφαλισμένο. Βλέπετε μιλάω για τόσο απλά πράγματα που στη καθημερινότητα μας μοιάζουν απλές πινελιές. Κι όμως πολλοί δεν έχουν ούτε αυτά.
Γι ‘αυτό είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι είμαστε από τους τυχερούς. Έχουμε την ευκαιρία να κάνουμε κάτι που οι άλλοι δεν θα είναι ποτέ σε θέση να κάνουν. Το γεγονός ότι διαβάζεις αυτό το άρθρο μέσα από την οθόνη του υπολογιστή σου ή του κινητού σου είναι ένα τεράστιο προνόμιο που εκατομμύρια άλλοι δεν έχουν. Το γεγονός ότι μπορώ μέσω αυτής της σελίδας να εκφραστώ είναι κάτι που μου δίνει τρομερή υπερηφάνεια και ευγνωμοσύνη για όσα έχω αποκτήσει και καταφέρει. Κι εσύ πρέπει να νιώθεις έτσι, για όλα όσα έχεις κάνει μέχρι τώρα.
Έχουμε το προνόμιο.
Ακόμα κι αν έχεις κάνει πεζοπορία όλα τα βουνά της Ελλάδας, αν έχεις πάει έστω σε ένα μακρινό ή κοντινό προορισμό, έχεις συμμετάσχει σε μια κρουαζιέρα ή βρήκες το χρόνο να ταξιδέψεις στη γενέτειρά σου και να δεις νέα, διαφορετικά πράγματα είναι προνόμιο.
Έστω και μια μικρή εκδρομή είναι προνόμιο.
Και πρέπει να το κάνεις. Αν έχεις την ευκαιρία καν’ το τώρα. Αύριο θα ναι αργά και το χτες θα σε έχει προσπεράσει. Τώρα, μην χάνεις τη ζωή σου άσκοπα, είτε έχει να κάνει με ένα ταξίδι είτε με οτιδήποτε άλλο ποθείς στη ζωή σου καν’ το.
Τέλος είναι σημαντικό το γεγονός ότι ποτέ δεν πρέπει να ξεχνάμε ή να είμαστε αχάριστοι για την ευκαιρία που θα μας φανεί ή την ευκαιρία που έχουμε ακόμα και τώρα να κάνουμε πράγματα που άλλοι δεν φαντάζονται καν.
Γι αυτό με το νέο χρόνο κοίτα να πραγματοποιήσεις ένα όνειρό σου και κυρίως να συμβάλλεις στην πραγματοποίηση ενός άλλου ονείρου κάποιου συνάνθρωπου σου.
Καλή χρονιά και ευτυχισμένος ο νέος χρόνος!
