La casa de papel ή “Money Heist“ όπως έγινε γνωστή μέσω του Netflix αποτελεί μέχρι τώρα την πιο επιτυχημένη ξενόγλωσση σειρά που έχει προβληθεί. Η σειρά έLa casa de papel κανε πρεμιέρα τον Μάιο του 2017 και βρέθηκε στα χέρια του Netflix στα τέλη του 2017, όπου χωρίστηκε σε δυο κύκλους. Μετά την παγκόσμια προβολή και την τεράστια ανταπόκριση του κοινού ανανεώθηκε για τρίτο κύκλο που θα προβληθεί κάποια στιγμή μέσα στον επόμενο χρόνο.
La casa de papel : Μια ληστεία ή μάλλον η μεγαλύτερη ληστεία στην παγκόσμια ιστορία είναι το κεντρικό θέμα της σειράς, με όλα τα επεισόδια να λαμβάνουν χώρα μέσα στις 11 εκείνες ημέρες. Ένας μυστηριώδης άνδρας με το κωδικό όνομα “Καθηγητής” δημιουργεί μια ομάδα ικανών ληστών και εγκληματιών με σκοπό την επίτευξη του σχεδίου του που θα τους κάνει πλουσιότερους κατά 2,4 δισεκατομμύρια ευρώ ληστεύοντας την κεντρική τράπεζα της Ισπανίας. Μέσα σε 5 μήνες η ομάδα εκπαιδεύεται και μαθαίνει κάθε λεπτομέρεια του σχεδίου με σκοπό την τέλεια εφαρμογή του. Φυσικά, σε κάθε σχέδιο υπάρχουν και κανόνες με τους βασικότερους να αποτελούν την διατήρηση της ανωνυμίας όλων των μελών καθώς και την απαγόρευση σύναψης οποιασδήποτε σχέσης μεταξύ τους, πράγμα που από το πρώτο κιόλας επεισόδιο φαίνεται πως δεν θα τηρηθεί. Η ομάδα καταφέρνει με επιτυχία να καταλάβει την τράπεζα και μαζί της 64 ομήρους οι οποίοι θα παίξουν κεντρικό ρόλο στις διαπραγματεύσεις του “Καθηγητή” με την αστυνομία.
Πρέπει να το δεις γιατί:
- Παρά το γεγονός ότι εκτυλίσσεται σε 11 μόνο ημέρες ο ρυθμός του κάθε επεισοδίου είναι σταθερός και γρήγορος με τα γεγονότα να παίζουν κεντρικό ρόλο και να έχουν τον απαραίτητο χρόνο για να αναλυθούν επαρκώς.
- Η Úrsula Corberó αποτελεί την αποκάλυψη της χρονιάς τόσο με την απίστευτη ερμηνεία της όσο και με την εμφάνισή της, εκφράζοντας κάτι φρέσκο και δυναμικό.
- Υπάρχουν πολλές σκηνές γεμάτες ένταση και πάθος, ενώ δεν λείπουν και οι ανατροπές.
- Η φαινομενικά “τέλεια ληστεία” είναι φθαρτή και γεμάτη λάθη, όπως και ο “τέλειος άνθρωπος” δεν υπάρχει. Ανεξάρτητα με την οργάνωση και την προετοιμασία δεν θα υπάρξει ποτέ. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως δεν θα μπορούσε να οδηγήσει στην επιτυχία ή ακόμη και την ευτυχία, γεγονός που απομακρύνει την σειρά από το κεντρικό της θέμα και της χαρίζει ανθρωποκεντρικό χαρακτήρα.
- Είναι φιλόδοξη.
- Έχει θετικό τελικό μήνυμα. Σίγουρα η προηγούμενη πρόταση δημιουργεί την απορία πως μπορεί μια σειρά με κεντρικό θέμα την ληστεία να έχει κάποιο θετικό μήνυμα. Αυτό είναι σίγουρα ένα εύλογο ερώτημα. Η κεντρική ιστορία είναι για μια ομάδα ατόμων που θέλουν να ληστέψουν μια τράπεζα, η ουσία όμως πίσω αυτήν σχετίζεται με τον έρωτα, με την ανθρωπιά και με το πως τα χρήματα επηρεάζουν τον άνθρωπο σε σχέση με κάποια πράγματα αλλά δεν θα μπορέσουν ποτέ να τον αλλάξουν όταν έρθουν σε σύγκρουση με όσους αγαπάει.
- Είναι προσωποκεντρική.
- Η σκηνοθεσία βοηθάει στο να μπει ουσιαστικά ο θεατής μέσα στην τράπεζα και να ζήσει στο έπακρο αυτή την εμπειρία.
- Όσο κι αν κάποιοι δεν θέλουν να το παραδεχτούν όλοι, μα όλοι, ΜΑ ΟΛΟΙ, αγαπάμε τις ιστορίες με καλό τέλος. Αυτή είναι μια ιστορία με πολύ καλό τέλος, που παρά τις αναποδιές δεν σου αφήνει καν μια γλυκόπικρη αίσθηση, όσο πρέπει να γίνουν αργά ή γρήγορα γίνονται.
Το μοναδικό κομμάτι που θεωρώ πως δεν χρειαζόταν, ήταν κάπως βεβιασμένο και ουσιαστικά μη πιστευτό (SPOILER ALERT) ήταν η σχέση του “Καθηγητή” με την Raquel Murillo, η αστυνομικός που ήταν υπεύθυνη για την συγκεκριμένη ληστεία. Όσο και αν οι υπόλοιποι έρωτες έχουν κάποια βάση μέσα στην σειρά, ο συγκεκριμένος είναι μια υπερβολή. Ο “Καθηγητής” σίγουρα είχε τους λόγους του για να προσεγγίσει την αστυνομικό, όμως το ότι αυτό οδήγησε σε κάτι τόσο ουσιώδες είναι λίγο παράλογο. Προς το τέλος της σειράς γίνεται σαφές πως η Raquel είναι πλέον διατεθειμένη να κάνει τα πάντα για τον καινούργιο της έρωτα, ακόμη κι αν έρχονται ενάντια στις αρχές και την ηθική της, γεγονός που έρχεται σε σύγκρουση με την προσωπικότητά της καθώς σε όλη την διάρκεια της σειράς παρουσιάζεται ως μια πανέξυπνη γυναίκα, με τρομερές ικανότητες που δεν θα άφηνε κανέναν και τίποτα να παραβεί την δικαιοσύνη. Σίγουρα ο έρωτας μας κάνει τυφλούς, όμως δυο άτομα με τα δικά τους μυαλά, ικανότητες και φιλοσοφίες, στην δική τους ηλικία, να ερωτευτούν τόσο παράφορα, μέσα σε ελάχιστες ημέρες και να θέσουν σε κίνδυνο όλη την ζωή τους, είναι παρατραβηγμένο, το λιγότερο.
Όπως και να έχει η “La casa de papel” είναι μια σειρά που αξίζει τον χρόνο σας, βλέπεται αρκετά ευχάριστα και δίνει κάποια τροφή για σκέψη σχετικά με το ποιος ορίζει το δίκαιο και γιατί. Σίγουρα υπάρχουν πολύ πιο δυνατές σειρές τα τελευταία χρόνια και ο ενθουσιασμός προς την συγκεκριμένη υπάρχει κυρίως εξαιτίας του casting και της εξαιρετικής σκηνοθεσίας και λιγότερο για την πλοκή και την εξέλιξη των χαρακτήρων, όμως είναι μια πολύ καλή προσθήκη στο είδος που εκπροσωπεί. Καλή θέαση λοιπόν!
