Κονσταντίν Στανισλάφσκι μια καίρια μορφή στο χώρο του θεάτρου

Κονσταντίν Στανισλάφσκι
Πηγή Εικόνας: www.ethnos.gr Κονσταντίν Στανισλάφσκι

Κονσταντίν Στανισλάφσκι φέρνουμε σήμερα, με αφορμή τις πρόσφατες δημοσιεύσεις μας για το σωματικό θέατρο και την performance art, δύο μορφές θεατρικής έκφρασης με έντονες επιρροές από τον Στανισλάφσκι. Ποιος ήταν όμως ο τόσο γνωστός Στανισλάφσκι και τι προσέφερε στον θεατρικό χώρο;

Ο Κονσταντίν Σεργκέγεβιτς Στανισλάφσκι γεννήθηκε στη Μόσχα στις αρχές του Ιανουαρίου του 1863 και θεωρείται πλέον πρωτοπόρος στον θεατρικό κλάδο δημιουργώντας μία μέθοδο υποκριτικής, γνωστή ως “Μέθοδος Στανισλάφσκι”, η οποία θα εξεταστεί παρακάτω. Το όνομα Στανισλάφσκι υιοθέτησε ο ίδιος γύρω στα 25, πιθανώς σε μια απόπειρα να προστατέψει το όνομα της εύπορης οικογένειάς του εξαιτίας των καλλιτεχνικών ενδιαφερόντων του, καθώς ο πατέρας του δεν επιθυμούσε ένα τέτοιο μέλλον για το γιο του. Από παιδί έδειξε ενδιαφέρον για την υποκριτική συμμετέχοντας σε θεατρικά. Σε νεαρή ηλικία άρχισε να ενδιαφέρεται για το τσίρκο, σταδιακά δημιουργώντας δικές του παραστάσεις και παίζοντας σε αυτές, ενώ δεν έλειψε από τη ζωή του και η αγάπη για το κουκλοθέατρο, τέχνη που όξυνε την παρατηρητικότητά του. Στα 14 αρχίζει να καταγράφει σε τετράδια προβληματισμούς και ιδέες που θα αποτελούσαν πηγή για τη μετέπειτα πορεία του.

Παίρνει τα πρώτα ψήγματα διδασκαλίας υποκριτικής από μία σχολή μέσω της μίμησης, αλλά ανικανοποίητος συνεχίζει την εκπαίδευσή του στο θέατρο Μάλι, όπου αρχίζει να αποκτά τη ζωντάνια που ήθελε και την αλληλεπίδραση με τους ηθοποιούς, με στόχο να προσφέρει στο κοινό ποιοτικό αποτέλεσμα και τέρψη. Το 1888 ιδρύει την Εταιρεία Τέχνης και Λογοτεχνίας και εκεί δέχτηκε τη σοφία του Αλεξάντερ Φεντότοφ που του δίδαξε πολλά πράγματα, μεταξύ των οποίων την εκμαίευση χαρακτήρων από πραγματικά άτομα και όχι από την απλή υποκριτική παρουσία των ηθοποιών. Εντούτοις την περίοδο αυτή αντιμετώπισε αρκετά προβλήματα, παρά την διάδοση της φήμης του ως ριζοσπαστικού σκηνοθέτη. Σταδιακά προσεγγίζει τους προβληματισμούς του μέσω συζητήσεων με τον Βλαντιμίρ Νεμίροβιτς-Νταντσένκο, με τον οποίον και θα δημιουργούσαν το Θέατρο Τέχνης της Μόσχας.

Διαβάστε επίσης  «Θείος Βάνιας» του Άντον Τσέχωφ στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά
Κονσταντίν Στανισλάφσκι
Πηγή Εικόνας: en.wikipedia.org Κονσταντίν Στανισλάφσκι

Το 1897 ιδρύεται το Θέατρο Τέχνης της Μόσχας που ανοίγει τις πόρτες του το 1898. Πρώτο θεατρικό που ανεβαίνει είναι ο “Τσάρος Φίοντορ” του Τολστόι. Σημαντική καμπή για το Θέατρο ήταν η παραγωγή του Γλάρου, του Τσέχωφ, το σενάριο του οποίου άλλαξε ο Στανισλάφσκι για να το φέρει σε ένα σημείο που θα τον ικανοποιούσε και τότε δημιουργήθηκε ο Ψυχολογικός Ρεαλισμός, κομμάτι της μεθόδου Στανισλάφσκι. Ο Ψυχολογικός Ρεαλισμός αποτελεί την προσέγγιση των χαρακτήρων μέσω της διερεύνησης του ψυχικού κόσμου και των συναισθηματικών εκφάνσεων, ακόμα και σε ακραίες ή αντιφατικές καταστάσεις. Το ΘΤΜ ανέβαζε συχνά παραστάσεις του Τσέχωφ, παρόλο που ο ίδιος πάντα δεν συμφωνούσε με τη μορφή που υιοθετούνταν. Μετά από ταξίδι στη Φινλανδία με τη σύζυγό του, επιστρέφει στη Μόσχα και μετά από μία άκαρπη καλλιτεχνική περίοδο, δημιουργεί τη Μέθοδο Στανισλάφσκι.

Advertising

Advertisements
Ad 14

Το σύστημα ή μέθοδος Στανισλάφσκι χρησιμοποιείται σε όλες τις μορφές θεάτρου και αφορά τον τρόπο που οι ηθοποιοί προσεγγίζουν τους χαρακτήρες τους ενόσω παίζουν. Στόχος ήταν η επίτευξη της καλλιτεχνικής αλήθειας και την απόκτηση εμπειρίας των ηθοποιών στο να αφουγκράζονται τα εσωτερικά συναισθήματά τους, το οποία θα καθρέφτιζαν στους ρόλους τους, ώστε να φαινόταν σαν να “ζουν” αυτό που κάνουν και όσα διαδραματίζονταν.  Για να δημιουργήσει μία ομάδα όπου θα λειτουργούσε συνολικά, πραγματοποιούσε εργαστήρια στα οποία δίδασκε την τεχνική του. Στην πρώτη φάση των εργαστηρίων τους παρότρυνε να χρησιμοποιούν τις μνήμες για να δημιουργούν πιο έντονη παρουσίαση συναισθημάτων, οδηγώντας μερικές φορές τους μαθητές σε υστερία. Έτσι αποφάσισε να καταφύγει σε λιγότερο έντονες μεθόδους χρησιμοποιώντας πια τη φαντασία και την προσήλωση στο σενάριο και τις επικρατούσες συνθήκες εντός αυτού και όχι τόσο την ανάσυρση έντονων μνημών. Μέθοδος υποκριτικής με το σύστημα αυτό είναι η εξωτερίκευση ρεαλιστικών συναισθημάτων μέσω σωματικών κινήσεων που περιλαμβάνει αυτοσχεδιασμό και συζήτηση και της επαφής με τη συγκινησιακή μνήμη, σε λογικά φυσικά όρια.

Διαβάστε επίσης  Το σκληρό πρόσωπο του In-yer-face Theatre

Ο Στανισλάφσκι μνημονεύεται έως σήμερα και θεωρείται μια καίρια μορφή στο χώρο του θεάτρου. Πεθαίνει τον Αύγουστο του 1938 στη Μόσχα.

Αρθρα απο την ιδια κατηγορια

Σημασιολογική ευχέρεια στη διάγνωση ψυχιατρικών διαταραχών

Ήξερες ότι η σημασιολογική ευχέρεια μπορεί να χρησιμοποιηθεί στη διάγνωση
“Oh, Canada” , Rusell Banks

“Oh, Canada” του Rusell Banks: Ζωή και θάνατος σε ζωντανή μετάδοση

Λίγο πριν την έλευση του 2025, κυκλοφόρησε στα ελληνικά από