Τίποτα δεν είναι αρκετό να σταματήσει έναν πόλεμο, ούτε καν ο Έρωτας, η κινητήριος δύναμη του κόσμου! Ίσως η νιότη; Όχι, και πάλι όχι! Αρκεί η φρικαλεότητα του θανάτου και της επιβίωσης για να επισκιάσει ό,τι όμορφο έχει καταφέρει ως τώρα ο Άνθρωπος. Όλα αυτά και πολλά ακόμη, εξηγεί μέσα στο αριστουργηματικό του μυθιστόρημα, ο Σλοβένος Ντράγκο Γιάντσαρ, “Ακόμα και ο Έρωτας” με το οποίο απέσπασε για τέταρτη φορά το βραβείο Kresnik.
Η Σόνια, μια νεαρή φοιτήτρια Ιατρικής στο πανεπιστήμιο του Γκρατς, πετυχαίνει τυχαία στο δρόμο έναν παλιό γνωστό της που πλέον εργάζεται για την αστυνομία των Ες Ες. Τον πλησιάζει, έπειτα και από την προτροπή της φίλης της. Υπάρχει λόγος που θέλει να του μιλήσει. Θέλει μια χάρη. Του ζητάει να δείξουν επιήκεια στον δεσμό της, ο οποίος κρατείται στα μπουντρούμια των Γκεσταπίτων, επειδή συλλήφθηκε μεθυσμένος. Όταν πια η Σόνια του έχει μιλήσει, συνειδητοποιεί πως ούτε ο γοητευτικός, μα συνάμα “άψυχος” νεαρός έχει καμία σχέση με το παιδί που παίζανε παλιά στο χιόνι, ούτε είναι εύκολο να ζητάει κανείς χάρες από τον κατακτητή δίχως ανταλλάγματα. Από την άλλη, ο Βάλεντιν, το αγόρι της Σόνιας και καθηγητής γεωλογίας, έτοιμος να παραδοθεί στο θάνατο τελικά γλυτώνει την τελευταία στιγμή. Την συναντά στα κρυφά και την ευχαριστεί. Στη συνέχεια χάνεται απ’ τη ζωή της… Ανεβαίνει στα βουνά και κατατάσσεται στους συμμορίτες που μάχονται για την ελευθερία της πατρίδας τους. Η Σόνια όμως δε φεύγει απ’ το μυαλό του. Και δε θα φύγει ποτέ. Ούτε καν όταν θα καταλήξει σε στρατόπεδο συγκέντρωσης, να εκτελεί μια απ’ τις πιο αηδιαστικές και επίπονες ψυχικά εργασίες. Η ελευθερία θα έρθει, όμως οι άνθρωποι – ή έστω ότι έχει μείνει από αυτούς- δεν θα είναι ποτέ οι ίδιοι.
…με αίμα να γράψουμε το δίκιο
Που η γη μας απαιτεί.
Το «Ακόμα και ο Έρωτας» είναι από τα βιβλία εκείνα, που ο αναγνώστης δε ξέρει τι να σχολιάσει πρώτα. Ο συγγραφέας, αποκαλύπτοντας όλη τη δεξιοτεχνία της πένας του, καταφέρνει να κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον. Ποίηση, πόλεμος, έρωτας, τοπία, πολιτισμός γίνονται ένα, προκαλώντας ποικίλα συναισθήματα. Ο τίτλος, όσο παραπλανητικός κι αν ακούγεται, ξεγελά στο λεπτό, από τις πρώτες κιόλας σελίδες. Δεν είναι ακόμα ένα γλυκανάλοτο ρομάντζο, για κάποιον ανεκπλήρωτο έρωτα ή για ένα ζευγάρι που απλά τους χώρισε ο πόλεμος. Η σκληρότητα, η δίνη του πολέμου και η μυρωδιά του φρέσκου αίματος και του θανάτου αναδύονται σαν την λάβα μέσα από την αιχμηρή γραφή του Γιάντσαρ και την τραγική ιστορία της χώρας του κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Επί τη ευκαιρία, για κάποιον που δε γνώριζε για τον ρόλο της Σλοβενίας στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, το «Ακόμη και ο Έρωτας» αποτελεί ένα ιστορικό ντοκουμέντο. Στοιχεία τόσο ιστορικά, όσο και πολιτισμικά φροντίζουν να αγκαλιάζουν και να τοποθετούν τον αναγνώστη μέσα στην πλοκή, να τον αναγκάζουν να ζει με τους πρωταγωνιστές, να συμμετέχει στις παρέες τους και να τραγουδά τα τραγούδια τους.
Δεν είναι τυχαίο πως η εικόνα που περιγράφεται στις πρώτες σελίδες του βιβλίου απεικονίζεται στο εξώφυλλο. Ο ίδιος ο συγγραφέας, δήλωσε πως εμπνεύστηκε την ιστορία του, αμέσως μόλις αντίκρυσε τη συγκεκριμένη φωτογραφία. Καμιά φορά, μια εικόνα ισούται με χίλες λέξεις και όταν συμβαίνει αυτό, το αποτέλεσμα γίνεται ακόμα πιο γοητευτικό.
Η ζωή είναι πολύ μικρή, πόσο μάλλον στον απόηχο ενός πολέμου που άφησε πίσω του ανεπανόρθωτες πληγές και συντρίμμια. « Ακόμα και ο Έρωτας» πονάει μέσα σε αυτόν. Η μάχη γίνεται ολοένα και πιο σκληρή, ολοένα και πιο άνιση. Ακόμα και αν ο πόλεμος εμπνέει την Τέχνη, καλό είναι να μην επαναλαμβάνεται…
