Πρόσφατα κυκλοφόρησε η έκτη ποιητική συλλογή του Ευθύμιου Φαλτάκα, Δακρυόεν, στην οποία η ευαίσθητη περί τα κοινωνικά και πολιτικά θέματα ματιά του στέκεται και σχολιάζει όσα παράτυπα διαπιστώνει.
Πρέπει να καθαρίσουμε την Ιστορία,
βρωμιά απύθμενη πότισαν το κορμί της,
γέμισε ψέματα η θωριά της
ή σε άλλες περιπτώσεις εκθειάζει πρόσωπα και γεγονότα.
Χωρίς κανένα δισταγμό, δίχως δεύτερη σκέψη,
σκορπίσανε τα νιάτα τους για ένα υπέροχο όνειρο,
λίχνισαν τη ζωή τους για ένα καλύτερο αύριο.
Θυμάται τις συνέπειες του πολέμου και της ανέχειας.
Πιάνει την πόρτα, την τραβά, στα σωθικά κοιτάζει.
Πόσο φριχτό κι απάνθρωπο της μοιάζει το δοχείο!
Μα πώς ν’ αφήσει το παιδί σε τούτο εδώ το μέρος;
Έσφιξε το μωράκι της στην μητρική αγκάλη,
σαν άνεμος ξεμάκρυνε από τη βρεφοδόχο.
Αναλογίζεται…
Εικόνες που κουρνιάσανε στον κήπο του μυαλού μου,
για πάντα εκεί θα μείνουν.
Χάθηκε ο Παράδεισος, χορτάριασαν οι δρόμοι
και δεν θα βρω την ατραπό στο τότε να γυρίσω.
Με αυτά τα μικρά αποσπάσματα ως ένευσμα, έπιασα και εγώ στα χέρια μου την ποιητική συλλογή “Δακρυόεν” του κ. Ευθύμιου Φαλτάκα. Η συλλογή αποτελείται από 41 ποιήματα που ανήκουν στη μοντέρνα ποίηση, που σημαίνει ότι δεν έχουν ομοιοκαταληξία, προκαθορισμένο αριθμό συλλαβών ή στροφών. Η θεματολογία των ποιημάτων ποικίλει. Άλλα αναφέρονται στο παρελθόν, μιλούν για την απώλεια, για κοινωνικά θέματα, για περιστατικά που ενέπνευσαν τον ποιητή (υπάρχουν, μάλιστα, και ημερομηνίες μετά από κάθε ποίημα που αναφέρονται στην ημέρα που γράφτηκαν).
Το έχω πει πολλάκις πως είναι δύσκολο να γράψει κανείς κάτι για ποιητικές συλλογές, διότι η ποίηση βιώνεται εσωτερικά. Σε διαφορετικές περιόδους της ζωής μας, μας τραβούν διαφορετικά πράγματα, μας μιλούν άλλες λέξεις. Έχοντας πρόσφατα βιώσει μια σημαντική απώλεια, ένιωσα μεγαλύτερη σύνδεση με ποιήματα που αναφέρονταν σε αυτό το θέμα. Συγκεκριμένα, διάβασα αρκετές φορές τα ποιήματα Συμφορά, Μανούλα μου και το Καλό ταξίδι κυρ Θανάση. Παραθέτω ορισμένα μικρά αποσπάσματα.
Έσβησε τόσο ξαφνικά το φως μου,
το αύριο, το τώρα τα μισώ,
έχω το χτες για προσκεφάλι
και προς τα πίσω όλο γυρνώ.
Μου ‘λεγες πως κι αν έφευγες, θα ήσουνα κοντά μου,
θα έστρωνες τους δρόμους μου, θα διωχνες τους εχθρούς μου.
Να ‘ταν οι δρόμοι λαγκαδιές, ανίκητοι οι εχθροί μου
μόνο να ήσουν πλάι μου, να ‘χα την αγκαλιά σου!
Μονάχα παρακάλαγε, στο μακρινό ταξίδι,
να μην το λησμονήσουνε να βάλουνε κοντά του
λίγο κρασάκι κόκκινο για να τον συντροφεύει.
Σαράντα στάσεις θα κανε πριν φτάσει στα ουράνια,
μ’ αυτό, θα έπαιρνε δύναμη,
θ’ αντλούσε το κουράγιο,
μέχρι να φτάσει εκεί ψηλά και να ‘βρει την κυρά του.
Περισσότερες παρουσιάσεις ποιητικών συλλογών θα βρείτε εδώ.
Βιογραφικό του ποιητή Ευθύμιου Φαλτάκα, Δακρυόεν
Ο Ευθύμιος Φαλτάκας γεννήθηκε στο Αίγιο το 1956. Είναι το μεγαλύτερο παιδί πολύτεκνης οικογένειας. Από πολύ μικρή ηλικία άρχισε να ασχολείται με την ποίηση. Τελειώνοντας τις σπουδές του παρακολούθησε οικονομικά και διοικητικά σεμινάρια. Έχει σπουδάσει Βυζαντινή μουσική. Εργάστηκε στην Εθνική Τράπεζα από όπου συνταξιοδοτήθηκε το 2011. Ευαίσθητος στα κοινωνικά ζητήματα αγωνίστηκε ως συνδικαλιστής και αφιέρωσε μεγάλο μέρος της δραστηριότητάς του στα πολιτιστικά δρώμενα. Αρθρογραφώντας στον τοπικό τύπο, δημοσίευσε σειρά έργων για να εκφράσει τις ανησυχίες του μέσα από την ποίηση και το διήγημα. Ποιήματά του έχουν αναρτηθεί σε διάφορες ιστοσελίδες και έχουν συμπεριληφθεί σε ποιητικές συλλογές. Έχει συμμετάσχει σε αρκετούς ποιητικούς διαγωνισμούς απ’ όπου έχει αποσπάσει βραβεία και διακρίσεις. Οι προηγούμενες ποιητικές συλλογές του:
- ΑΝΤΙΔΡΟΜΑ, εκδόσεις Μελάνι, 2007
- ΑΜΦΙΔΡΟΜΑ, εκδόσεις Κ.Μ. Ζαχαράκη, 2011
- ΠΑΡΑΔΡΟΜΑ, εκδόσεις Κ.Μ. Ζαχαράκη, 2014
- ΠΕΤΩΝΤΑΣ ΣΤΟ ΑΥΡΙΟ, αυτοέκδοση, 2015
- ΠΕΖΟΠΟΡΩΝΤΑΣ ΜΕ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ, εκδόσεις Ηδύφωνο, 2017
- ΑΠΑΡΕΝΘΕΤΑ, εκδόσεις Ηδύφωνο, 2020.
Βρείτε την ποιητική συλλογή εδώ.
