Έφτασε ξανά η φρενήρης εποχή του υλικού ευδαιμονισμού, η περίοδος των εορτών των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς…
«Εσύ δεν καταναλώνεις;» θα μπορούσε να με ρωτήσει κάποιος. Εννοείται πως καταναλώνω, εξάλλου δεν βρίσκω τίποτα το μεμπτό στην κατανάλωση. Η κατανάλωση βελτιώνει τα προϊόντα, μου δίνει την δυνατότητα των πολλαπλών επιλογών, ανεβάζει το βιοτικό μου επίπεδο και δίνει θέσεις εργασίας τονώνοντας συγχρόνως την κρατική και παγκόσμια οικονομία.
Με την «υπερκατανάλωση» που συνδυάζεται με την απουσία πνευματικής καλλιέργειας τα έχω… «Κι εσένα τι σε νοιάζει πως ξοδεύει ο άλλος τα χρήματά του;» θα μπορούσε να με ρωτήσει κάποιος. Φυσικά και δεν με νοιάζει το πώς ξοδεύει ο καθένας τα χρήματά του. Όταν όμως αυτός ο άλλος ζει και δραστηριοποιείται στην κοινωνία που ζω και δραστηριοποιούμαι κι εγώ, με νοιάζει.
Ας γυρίσουμε τον χρόνο πίσω, πριν το οικονομικό κραχ στην χώρα μας. Τότε που θεοποιήθηκε η κατανάλωση και κατά συνέπεια η απόκτηση χρήματος με κάθε αθέμιτο μέσο και παραγκωνίστηκαν οι αξίες της αλήθειας, της αξιοπρέπειας, της εργατικότητας, της ενσυναίσθησης, της αλληλεγγύης, της εντιμότητας, του σεβασμού, της συλλογικότητας και τόσες άλλες… Επιτρέποντας – κάνοντας σύμμαχο ένα μεγάλο μέρος των πολιτικών της χώρας – την κυριαρχία του κομματικού λαϊκισμού και της χειραγώγησης. Η ουσία δυστυχώς βρισκόταν στο δήθεν lifestyle σε κάθε έκφανση της ζωής μας. Αποβάλαμε το βιβλίο, το θέατρο, την έντεχνη μουσική, τον ίδιο μας τον πολιτισμό και τόσα άλλα σπουδαία… Και να που φτάσαμε και έχουμε όλοι μας μερίδιο ευθύνης γι’ αυτό…
Και έρχομαι ξανά στο σήμερα, διότι ανοίγοντας τον τηλεοπτικό δέκτη, αντιλαμβάνομαι πως είμαστε ανεπίδεκτοι μαθήσεως από τα λάθη του παρελθόντος, αφού παρελαύνουν καθημερινά ουκ ολίγες εκπομπές lifestyle.
«Πάλι τα ίδια» σκέφτομαι…
“Διαβάζω άρα υπάρχω” διότι μαθαίνω την ιστορία μου και δεν πέφτω θύμα της χειραγώγησης κανενός ούτε και αλλοτριώνω τον πολιτισμό μου απλά μιμούμενη ό,τι προβάλλεται από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Διότι έρχομαι σ’ επαφή με τον παγκόσμιο πολιτισμό, μαθαίνω να σέβομαι το δικαίωμα στην διαφορετικότητα και υιοθετώ πολιτισμικά στοιχεία που αναβαθμίζουν τον εθνικό μου πολιτισμό. Διότι μέσα από τις σελίδες των βιβλίων γνωρίζω ενδιαφέρουσες προσωπικότητες και δεν με απασχολεί ούτε κάνω κοινωνική κριτική στη ζωή των άλλων. Διότι ξεφεύγω μαγικά από την πνιγηρή καθημερινότητά μου. Διότι βλέπω πέρα από τον μικρόκοσμό μου και αντιλαμβάνομαι πως η ενσυναίσθηση και η έμπρακτη αλληλεγγύη προς τον συνάνθρωπο μπορούν ν’ αλλάξουν προς το καλύτερο τον κόσμο αυτό. Διότι ενισχύω την κριτική μου ικανότητα, την αυτογνωσία μου, ώστε μέσα σ’ έναν κόσμο που επιδιώκει για λόγους συμφέροντος την ομοιομορφία, εγώ δεν χάνω τον εαυτό μου ζώντας τη ζωή που οι άλλοι έχουν επιλέξει για μένα. Ατελείωτα «διότι»…
Εκτός λοιπόν από υλικά αγαθά ας κάνουμε φέτος δώρο στον εαυτό μας και στους ανθρώπους που αγαπάμε και ένα βιβλίο.
Όπως είπε κάποτε και ο Βασίλης Ραφαηλίδης:
«Οι άνθρωποι που αγαπάνε τα βιβλία δεν έχουν πολλές ανάγκες και, κυρίως, δεν έχουν ηλίθιες ανάγκες.»
Καλές γιορτές!!!
