Εθνική Βιβλιοθήκη Παρισιού, η πρώτη ελεύθερη δημόσια βιβλιοθήκη

Η Εθνική Βιβλιοθήκη Παρισιού ιδρύθηκε από τον Κάρολο Ε’ το 1368, όταν κληρονόμησε μια σειρά χειρογράφων από τον προκάτοχό του Ιωάννη Β’. Ο Κάρολος Ε’ φαίνεται ότι προστάτευε και ενθάρρυνε τη δημιουργία βιβλίων και συλλογών κάτι που δεν υιοθετήθηκε από τους διαδόχους του. Έτσι μετά τον θάνατό του η πρώτη συλλογή, αυτή που είχε κληρονομηθεί  από τον Ιωάννη Β’, αγοράστηκε και μεταφέρθηκε στην Αγγλία. Ωστόσο την ανάπτυξη της βιβλιοθήκης βοηθάει ότι την εποχή αυτή αναπτύσσεται η τυπογραφία και έτσι η βιβλιοθήκη αρχίζει σταδιακά να εμπλουτίζεται με νέες συλλογές. Η βιβλιοθήκη άνοιξε για το κοινό το 1692 και σταδιακά οι συλλογές αυξήθηκαν με αγορές αλλά και χορηγίες.

Κατά την Γαλλική επανάσταση υπήρξε ο κίνδυνος για μερική ή ολική καταστροφή της, αλλά το κακό αποφεύχθηκε  λόγω των διπλωματικών δραστηριοτήτων του Antoine Augustin Renouard και του Joseph Van Praet. Μετά το τέλος της Γαλλικής επανάστασης η βιβλιοθήκη εμπλουτίστηκε από την μεταφορά σημαντικού υλικού που προερχόταν από την κατάσχεση των ιδιωτικών συλλογών των αριστοκρατών και των κληρικών.

Advertising

Advertisements
Ad 14

Μετά την ίδρυση της πρώτης γαλλικής δημοκρατίας, τον Σεπτέμβριο του 1792 η βιβλιοθήκη κηρύχθηκε ως εθνική περιουσία και μετονομάστηκε σε Εθνική Βιβλιοθήκη (Bibliothèque nationale de France, BnF). Έτσι, επιτράπηκε στο κοινό η ελεύθερη πρόσβαση στα τεκμήρια και τα αρχεία της και έγινε η πρώτη ελεύθερη δημόσια βιβλιοθήκη της Γαλλίας.

Κατά 17ο αιώνα ο Ναπολέων έδειξε μεγάλο ενδιαφέρον για την βιβλιοθήκη και προχώρησε στην ανταλλαγή των διπλών βιβλίων με άλλα ίσης αξίας. Επίσης, κατάφερε να αυξήσει τις συλλογές παίρνοντας χειρόγραφα ως λάφυρα από τις κατακτήσεις του.

Το 1868 η Εθνική βιβλιοθήκη μετονομάζεται σε Αυτοκρατορική Εθνική βιβλιοθήκη και μεταφέρθηκε σε νεόκτιστο κτίριο στην οδό Richelieu. Μια δεκαετία αργότερα το κτίριο επεκτάθηκε περαιτέρω από τον ακαδημαϊκό αρχιτέκτονα Jean Louis Pascal.

Advertising

Στην βιβλιοθήκη σήμερα υπάρχουν πάνω από 500 ελληνικά χειρόγραφα, ενώ αξιοσημείωτο είναι ότι περιέχει σχεδόν όλη την εκδοτική παραγωγή της Γαλλίας. Το τμήμα των χειρογράφων στεγάζει τη μεγαλύτερη συλλογή μεσαιωνικών και σύγχρονων χειρογράφων παγκοσμίως.
Το 2000 αποφασίστηκε η ανακαίνιση του κτιρίου. Οι εργασίες ξεκίνησαν το 2011 με υπεύθυνους αρχιτέκτονες τους Bruno Gaudin και Virginie Bregal. Μέσα στην βιβλιοθήκη σήμερα υπάρχουν ειδικά διαμορφωμένοι χώροι, όπου πραγματοποιούνται παρουσιάσεις εκθέσεων, οργανώνονται εκδηλώσεις και διάφορες άλλες δραστηριότητες, οι οποίες αφορούν το βιβλίο.

Advertising


Πηγή όλων των φωτογραφιών: pinterest.co.uk

Περισσότερα από τη στήλη: Βιβλίο

Βιβλίο

Τα Σόδομα, ο Βούδας και η λύτρωση της εκμηδένισης

Για την ηδονή της εκμηδένισης έχουμε μιλήσει αλλού για έργο αντιπροσωπευτικό της, διεθνώς καθιερωμένο και…

Βιβλίο

Διαβάζοντας ξανά: Τι ανακαλύπτουμε όταν επιστρέφουμε σε ένα βιβλίο χρόνια μετά

Υπάρχουν βιβλία που μας σημαδεύουν. Την πρώτη φορά που τα διαβάζουμε, μας γεμίζουν ένταση, συγκίνηση,…

Βιβλίο

«Οι Χήρες της Πέμπτης»: το κοινωνικό θρίλερ της Κλαούδια Πινιέιρο από τις εκδόσεις Carnivora

Η Κλαούδια Πινιέιρο (Μπουρσάκο 1960), είναι γνωστή ως η «Βασίλισσα του αργεντίνικου νουάρ» και αποτελεί…

Βιβλίο

Το φάντασμα του Κάντερβιλ: Το πιο αστείο φάντασμα της λογοτεχνίας

  Το Φάντασμα του Κάντερβιλ είναι ένα σύντομο, απολαυστικό διήγημα του Όσκαρ Ουάιλντ. Αντί να γράψει…

Βιβλίο

A Little Life: Υμνώντας τον ανθρώπινο πόνο

Όσοι απολαμβάνουν την ανάγνωση βιβλίων μπορούν με το χέρι στη καρδιά να δηλώσουν πως έστω…

Βιβλίο

Μια αστεία ιστορία: Ή ένας καρμικός έρωτας

Το Μια αστεία ιστορία της Emily Henry, κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις Εκδόσεις Διόπτρα, μαζί με…

Βιβλίο

Ο Νίτσε του Ντεριντά και η vita femina

Ο Νίτσε του Ντεριντά δεν είναι απλά σχήμα λόγου. Δεν θα βρούμε εδώ τον Νίτσε…