Ο τρελοΓιάννης ήταν ένας σαλός όπως τον αποκαλούσαν, για την αγάπη του Χριστού μας. Η δια Χριστόν σαλότητα αποτελούσε, ως γνωστόν, πάντοτε ένα από τα πιο όμορφα κεφάλαια στο πολυάριθμο Συναξάρι των Αγίων μας στην Ορθόδοξη Εκκλησία. Ένα λίαν διδακτικό κεφάλαιο σωτηρίας, το οποίο έδειχνε στην ουσία πώς η δικαιοσύνη και η κρίση του Θεού διαφέρει κατά πολύ απ’ αυτήν των ανθρώπων. Ένα λιθαράκι επιπλέον σ’ αυτό το κεφάλαιο αποτελεί και η ιστορία που μας αφηγήθηκε ένας ταπεινός λευίτης του Ευαγγελίου, ένας στενός φίλος του Κυρίου μας, της Παναγίας μας, του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου, του Αγίου Χαραλάμπους, του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού, του Αγίου Αναστασίου του Γόρδιου. Ένας λευίτης ασκητής, που ζει στα ευλογημένα βουνά του τόπου μας. Πρόκειται για ένα πραγματικό άνθος ευωδίας, που ολοένα και περισσότερο ανακαλύπτεται από τις καταπονημένες από τη ζωή ψυχές, που σαν μέλισσες ταξιδεύουν κοντά του για να γευτούν ως δώρο την πολύτιμη γύρη που εκπέμπει η παρουσία του και ο λόγος του.
Η ζωή του τρελοΓιάννη αποτυπώθηκε σε δύο τόμους με τον ομώνυμο τίτλο, ο τρελοΓιάννης από τον Διονύση Μακρή. Δύο βιβλία που όταν ο αναγνώστης τα διαβάσει καταλαβαίνει πώς ένας άνθρωπος που από όλους μπορεί να θεωρείται τρελός, μπορεί να αλλάξει την ζωή του καθενός προς το καλύτερο.
Η ζωή ενός δια Χριστόν σαλού που έζησε στις μέρες μας και έδειξε πως ακόμη και σήμερα μπορεί κάποιος αν θέλει να φτάσει σε μέτρα αγιότητας. Είναι αλήθεια ότι ο αξιοζήλευτος θεολογικός λόγος του δια Χριστόν σαλού Ιωάννη δεικνύει την επιτακτική ανάγκη αναθεωρήσεως της εν Χριστώ κατηχήσεως και την επαναφορά της στις δοκιμασμένες οδούς των πρώτων αιώνων. Ο λόγος του μάς μεταφέρει σε εποχές που η σχέση ανθρώπου και Τριαδικού Θεού αποτελούσε το κυρίαρχο στοιχείο στην καθημερινότητα των Χριστιανών. Καθόριζε δε τη ζωή τους κατά τις προσταγές του Ευαγγελικού λόγου. Μετέστρεφε ριζικά την πορεία της κοινωνίας προσδίδοντας τη δυναμική εκείνη, που καθιστά το θαύμα απλή καθημερινότητα.
Πολύ χαρά έδωσες στον καημένο το φούρναρη, που κάθε μέρα αγωνίζεται να βγάλει ψωμί για όλους μας, για πλουσίους και φτωχούς. Την ώρα που οι περισσότεροι άνθρωποι κοιμούνται ή διασκεδάζουν σε νυχτερινά κέντρα και μπαρ, Δημητράκη, ο κυρ-Αποστόλης ξυπνά. Σηκώνεται από τα άγρια χαράματα για να ζυμώσει, ώστε με την ανατολή του ηλίου να μπορούν όλοι να πάρουν ζεστό ψωμάκι και να υμνήσουν τον Κύριο για το μεγάλο αυτό δώρο. “Άρτος στηρίζει καρδίαν ανθρώπου”, έλεγε ένας μεγάλος βασιλιάς και προφήτης, ο Δαυίδ. Αυτό να μην το ξεχνάς. Να παρακαλάς τον Χριστούλη μας να έχει καλά τον φούρναρη, έτσι ώστε να μας φροντίζει. Μεγάλο πράγμα το ψωμάκι. Σπουδαίος ο άρτος, όπως λέμε το ψωμί στην Εκκλησία μας. Αλλά υπάρχει και ένας άλλος άρτος, Δημήτρη, που όχι μόνο μας στηρίζει, αλλά μας κάνει να ζούμε αληθινά και να είμαστε ευτυχισμένοι. Είναι ο Χριστός, ο Άρτος της Ζωής.
Η ιστορία του τρελο-Γιάννη δεν ολοκληρώνεται στις σελίδες του πονήματος αυτού. Αντιθέτως, τώρα αρχίζει απλά να ξεδιπλώνεται κατά τέτοιο τρόπο, που μας ωθεί να ταξιδέψουμε μαζί του στο πιο όμορφο ταξίδι της ζωής μας. Ευχή και ελπίδα μας είναι το μικρό αυτό πόνημα της ζωής του διά Χριστόν σαλού Ιωάννη αν συμβάλλει στο να ανάψει και πάλι η φλόγα της πίστεως της αγίας μας Ορθοδοξίας, πού θα αναθερμάνει τις καρδιές μας συντονίζοντάς τες στην ουράνια συχνότητα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Αμήν.
Πηγή: pentapostagma.gr
