Pet Peeves… Οι ενοχλητικές συνήθειες που μας ενοχλούν κάθε φορά. Είναι διαφορετικές σε κάθε άνθρωπο. Από το να μιλάει κάποιος σε ταινία, ή να μασάει δυνατά την τροφή. Όμως παρόμοιες συνήθειες έχουμε και εμείς οι βιβλιόφιλοι.
Επιστράτευσα τις φίλες μου, Αθηνά, Κυριακή και Μαρία (ευχαριστώ κορίτσια!) για να με βοηθήσουν να κάνω μια λίστα με τις ενοχλητικές αυτές συνήθειες στον κόσμο των βιβλίων. Θα προσπαθήσω να μην ανατριχιάσω, γιατί είναι κάτι που με ενοχλεί πολύ. Προσπαθήστε και εσείς, και αν νοιώθετε και εσείς την ενοχλητική ανατριχίλα.. δεν είστε μόνοι σας!
1) Τα ενοχλητικά αυτοκόλλητα
Όταν ρώτησα τη φίλη μου Μαρία για το pet peeve της μου είπε για τα αυτοκόλλητα. Πολλές φορές, σε ξενόγλωσσες εκδόσεις κυρίως βάζουν ένα αυτοκόλλητο για να διαφημίσουν κάτι. Για παράδειγμα, από τότε που η Reese Witherspoon έκανε τη λέσχη βιβλίου της, σε κάθε βιβλίο που διαλέγει τοποθετούν το αυτοκόλλητο. Καταλαβαίνω ότι το κάνουν για την προώθηση, αλλά εμείς οι βιβλιοφάγοι θέλουμε να έχουμε το βιβλίο με το υπέροχο εξώφυλλο. Χωρίς το αυτοκόλλητο, το οποίο αν προσπαθήσεις να βγάλεις, θα σου σκίσει το εξώφυλλο. Και πλέον, το αυτοκόλλητο δεν είναι καν αυτοκόλλητο. Τυπώνεται μαζί με το βιβλίο. (Μπρρ.)
2) Σειρές με διαφορετικά εξώφυλλα
Σειρές που ξεκινούν με ένα εξώφυλλο, και καταλήγουν με διαφορετικό. Ίσως από τα χειρότερα pet peeve. Γιατί δε μένει ο γραφίστας στην αρχική ιδέα; Το γιατί το κάνουν έτσι δυστυχώς δεν έχει απαντηθεί. Αλλά έχει απαντηθεί από απανταχού βιβλιόφιλους το πόσο ενοχλητικό είναι. Εγώ τουλάχιστον προτιμώ να μην έχω όλα τα βιβλία της σειράς από το να έχω διαφορετικά εξώφυλλα. Βέβαια αν αγαπώ πολύ τα βιβλία θα τα έχω στην βιβλιοθήκη μου, αλλά θα νοιώθω μια μικρή…ανησυχία. Το ίδιο ισχύει και για βιβλία σειράς τα οποία είναι σε διαφορετικό μέγεθος.
3) Σειρές βιβλίων που δεν έχουν τελειώσει
To OCD μου κάνει πάρτυ με αυτό το pet peeve. Τα πρώτα δύο βιβλία της σειράς, το Roar, και το Rage, βγήκαν με διαφορά δύο χρόνων. Το πρώτο βγήκε το 2017 και το δεύτερο βγήκε το 2019. Τώρα, το τρίτο της σειράς έπρεπε να βγει το 2020. Αλλά κάτι με την πανδημία, κάτι με τα προβλήματα υγείας της συγγραφέως, δεν έχει εκδοθεί ακόμη. Οκ, καταλαβαίνω, η υγεία είναι σοβαρό θέμα, αλλά όταν διαβάζεις ένα βιβλίο και ξέρεις ότι έχει και συνέχεια και δεν ξέρεις πότε θα την διαβάσεις…σε πιάνει ένα μικρούλι άγχος… όχι? Μόνο εμένα? Μμμμ…
4) Τα cliffhangers
Ω Θεέ μου. Το cliffhanger. Για όσους δεν γνωρίζουν το cliffhanger, δεν εννοώ το κυριολεκτικό cliffhanger, το να στέκεσαι στην άκρη του γκρεμού. Είναι το μεταφορικό. Αυτό που τελειώνεις το βιβλίο, διαβάζεις το τέλος και…δεν μαθαίνεις τον δολοφόνο! Δηλαδή, λογικά θα μάθεις ποιος είναι στο επόμενο βιβλίο, αλλά γιατί να το κάνεις ώ καλέ μου συγγραφέα? Ναι, για να κινήσεις το ενδιαφέρον του αναγνώστη, το δικό μου. Αλλά με στρεσάρεις πολύ με αυτό που κάνεις. Οπότε καλύτερα μην το κάνεις. Ήδη ανατρίχιασα!
5) Βιβλία χωρίς ξεκάθαρο τέλος
Είναι ωραίο να διαβάζεις ένα βιβλίο. Ειδικά για εμάς που δεν το έχουμε με το θέμα της φαντασίας. Οπότε βασιζόμαστε σε σένα, συγγραφέα, για να μας βάλεις στον φανταστικό σου κόσμο. Σου ξεκαθαρίσαμε ότι δεν έχουμε φαντασία και μας βάζεις να φανταστούμε το τέλος της δικής σου ιστορίας; Επειδή δεν ξέρεις ή δεν θέλεις να μοιραστείς μαζί μας πως αποφάσισες να την τελειώσεις? Ναι, εντάξει, είναι ένας τρόπος γραφής.. τον οποίο δεν προτιμώ καθόλου. Βέβαια καταλαβαίνω και την μεριά του συγγραφέα, ο οποίος, αν δεν έχει αυτοεκδοθεί, πιέζεται από τον αντζέντη του. Το καταλαβαίνω. Απλά με σταματάει από το να διαβάσω βιβλία παρόμοιου τύπου.
6) Βιβλία που δεν μου αρέσουν αλλά συνεχίζω να τα διαβάζω
Αυτό είναι δικό μου κυρίως pet peeve και η αλήθεια είναι πως δεν έχω συναντήσει κάποιον που να έχει το ίδιο «πρόβλημα» με μένα. Μάλλον προέρχεται από το OCD μου (μάλλον Όλγα;), αλλά προσπαθώ να το ξεπεράσω. Όταν δεν μου αρέσει ένα βιβλίο, αναγκάζω τον εαυτό μου να το διαβάσει, ακριβώς επειδή δεν μπορώ να μην το έχω τελειώσει. Αλλά αυτό μου στερεί την δυνατότητα να διαβάσω ένα βιβλίο που θα μου αρέσει περισσότερο, και δεν διασκεδάζω εν τέλει.
7) Το λεγόμενο… “Dog ear”
Είναι ίσως το πιο ενοχλητικό pet peeve που υπάρχει κατά γενική ομολογία πολλών. Είναι το φαινόμενο που κάποιος τσακίζει την άκρη του βιβλίου γιατί δεν έχει σελιδοδείκτη. Είναι πολύ ενοχλητική συνήθεια για κάποιους. Το ίδιο ισχύει και για αυτούς που γράφουν πάνω στα βιβλία τους. Τουλάχιστον εγώ προτιμώ την κατάσταση των βιβλίων μου, όπως όταν τα αγόρασα πρώτη φορά.
Επίλογος
Είναι πολλά ακόμη αυτά που θα μπορούσα να σκεφτώ αλλά δεν θέλω να σας κουράσω. Και ήδη για να είμαι ειλικρινής, έχω ανατριχιάσει καθώς είναι οι συνήθειες που με ενοχλούν πολύ. Είναι πολύ σημαντικό να αναγνωρίζετε αυτά που σας ενοχλούν. Και αν μπορείτε να τα παραβλέπετε να το κάνετε. Ή αν δεν μπορείτε να τα παραβλέψετε, να βρείτε τόσο καλές φίλες όσο οι δικές μου, για να σας βοηθούν να μην δίνετε τόση σημασία. Γιατί διαβάζουμε βιβλία για να ταξιδέψουμε και να μην αγχωνόμαστε. Και όταν το κάνετε με παρέα.. είναι καλύτερο..
ΥΓ. Shout out στους καλύτερους φίλους που θα μπορούσα να έχω που μοιράζονται την αγάπη μου για τα βιβλία, Μαρία, Μαρία (είναι δύο Μαρίες δεν το έγραψα διπλά!), Αθηνά, Κυριακή, Μάνο και…την αδερφή μου Χριστίνα γιατί αν δεν την βάλω…ποιος την ακούει!
