04:45
Συνήθως διαβάζουμε βιβλία για να αποδράσουμε από την πραγματικότητα. Από τη ζωή μας. Τα καθημερινά μας προβλήματα. Αν ψάχνετε ένα τέτοιο βιβλίο, τότε το 04:45 του Δημήτρη Δεγαμινιώτη δεν είναι για εσάς.
Υπάρχει πληθώρα βιβλίων τα οποία θα σας δώσουν την απόδραση από την καθημερινότητα. Αν είστε από αυτούς όμως που θέλουν να ακούσουν λόγια σταράτα, μάλλον το 04:45, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Υδροπλάνο» είναι το κατάλληλο βιβλίο για εσάς.
Γραμμένο από έναν σύγχρονο φιλόσοφο του 21ου αιώνα. Γραμμένο από έναν συγγραφέα-φάντασμα. Τι εννοώ? Δεν ξέρω καν αν το πραγματικό του όνομα είναι Δημήτρης Δεγαμινιώτης.
Μπορεί να είναι απλά ένα pen name. Το μόνο που ξέρω είναι ότι σε αυτό το βιβλίο εκφράζει κάποιες από τις πιο μύχιες σκέψεις του ανθρώπου.
04:45
«Είναι εκείνη η ώρα πριν το ξημέρωμα. Εκεί που έρχεται το φως αντιμέτωπο με το πιο βαθύ σκοτάδι. Έρχεται και φεύγει σαν ένας καλοκουρδισμένος επισκέπτης.»
Αυτές τις εσωτερικές αναζητήσεις που κάνεις με τον εαυτό σου, όταν δεν μπορείς να κοιμηθείς.
Κριτική Βιβλίου
Θα είμαι απόλυτα ειλικρινής μαζί σας. Είναι ένα βιβλίο για ανθρώπους με σκληρά νεύρα. Είναι σκληρό, ωμό, χυδαίο, βίαιο, ανθρώπινο. Ο συγγραφέας, μέσα από τα κείμενά του, μου βγάζει έναν άνθρωπο πληγωμένο από τις γυναίκες, έναν άνθρωπο πλήρως απογοητευμένο. Με τη ζωή. Πως ήταν, πως έγινε, πως κατάντησε. Έχει σκληρές αλήθειες μέσα που κάποια όπως εγώ, αιώνια ρομαντική, δεν άντεξα να τις διαβάσω.
Δύο πράγματα δεν μου άρεσαν καθόλου. Το πρώτο που δεν μου άρεσε, είναι το ΄β ενικό στο οποίο είναι γραμμένο το βιβλίο. Το οποίο θεωρώ ότι είναι κάπως παραπάνω επιθετικό. Το δεύτερο που δεν μου άρεσε καθόλου, είναι οι έντονες βωμολοχίες που είχε. Αν κάτι σιχαίνομαι, αυτό είναι η χυδαιότητα. Αλλά ίσως αυτός είναι ο σκοπός του 04:45. Να σε βγάλει από την ρομαντικοποίηση της σημερινής εποχής.
Το 04:45 είναι ένα βιβλίο του ύψους-βάθους. Ή θα το λατρέψετε ή θα το μισήσετε. Φοβάμαι πως δεν υπάρχει μέση λύση.
Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου
«Υπάρχει τίποτα πέρα από το τίποτα που ζει ανάμεσά μας;
Δεν ξέρω αν είναι τύχη ή ατυχία να είναι δύσκολο να αισθανθείς.
Δεν ξέρω αν είναι φυσιολογικό να νοιώθεις τη μοναξιά σαν τη καλύτερη παρέα.
Advertising
Η δική μου ανάγκη να αισθάνομαι τη ζωή έρχεται εκείνη την περίεργη ώρα.
Εκεί, πριν το ξημέρωμα.
Στις 04:45 ακριβώς.
Εκεί που το φως έρχεται αντιμέτωπο με το πιο βαθύ σκοτάδι.
Advertising
Έρχεται και φεύγει σαν ένας καλοκουρδισμένος επισκέπτης.»
Το Facebook του συγγραφέα εδώ.
Το Instagram του συγγραφέα εδώ.
Αγοράστε το βιβλίο εδώ.
