Ποιος είναι άτρωτος και ποιος όχι; Υπάρχει άραγε κάποιος που δεν είναι; Υπάρχει κάποιος που δεν πόνεσε, δεν ερωτεύτηκε, δεν έγραψε; Που δεν έψαξε τον εαυτό του μέσα στην ποίηση; Έχουν όλοι “Τρωτό Σημείο” ; Kι αν ναι, που βρίσκεται αυτό;
Αυτά και πολλά άλλα εξηγεί μέσα από την ποιητική της συλλογή “Τρωτό Σημείο” η Αγγελική Κοτσόβολου, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Διάνοια.
Σε μια βουτιά στα άδυτα της ψυχής, το “Τρωτό Σημείο” έρχεται αντιμέτωπο με τους φόβους, τις ανάγκες, τις επιθυμίες, τις απαιτήσεις. Ψάχνει απωθημένα και αγκαλιάζει τον αναγνώστη, όπως ένας καλός φίλος από τα παλιά. Αναζητά επιβεβαίωση και ταύτιση συνάμα. Κραυγή αγωνίας, κραυγή για το χθες και το αύριο, αναπολεί, ελπίζει και ξεκινά από την αρχή. Άλλωστε, η ίδια η ποιήτρια ανέφερε πως έγραψε τα ποιήματα της συλλογής σε περιόδους της ζωής της που απλώς ήθελε ή έπρεπε να ξεκινήσει απ’ την αρχή. Χωρισμοί, μετακομίσεις, επαναπροσδιορισμός καριέρας, είναι μόνο μερικοί από τους λόγους για τους οποίους ο καθένας ορίζει μια δικιά του νέα αρχή.
“Όλα θυσία για το όνειρο, εμείς θυσία για τον στόχο.”
Η αναγκαιότητα του ονείρου μεγάλη, όμως ακόμα μεγαλύτερη η επιθυμία για την επίτευξη των στόχων. Τι θα ήταν τα όνειρα δίχως τον στόχο; ή και το αντίστροφο; Μέσα στο “Τρωτό Σημείο”, το όνειρο υπερισχύει και οι αναμνήσεις επίσης. Θυμήσεις μαγευτικές που πασχίζουν να διώξουν το κακό και το άρρωστο, τα καθημερινό που μας πνίγει. Σε μια ζωή που έχει κυριευτεί από τους φόβους, τα κοινωνικά στερεότυπα, τα δράματα και τις οθόνες, η ποιήτρια παρουσιάζει την αγάπη ολόκληρη και καθαρή. Τι ομορφότερο…
“Συνήθισε το μυαλό να σκέφτεται όλη μέρα,
όλη νύχτα και δε μπορεί να σταματήσει.
Φτιάχνει σενάρια που δεν έζησε, σενάρια που θέλει να ζήσει.
Λάθη που έκανε, αλλά που φοβήθηκε να κάνει. Ποια ήταν λάθη, ποια σωστά;”
Σκάβοντας μυαλό και απωθημένα, το “Τρωτό Σημείο” αναζητά να δώσει τη δική του εξήγηση, τη δική του λύτρωση, όποια κι αν είναι αυτή για τον καθένα. Παλεύει με τα “πρέπει” και τα “μη” και έρχεται αντιμέτωπο με αξίες και ιδανικά. “Η μνήμη και το μένος την ίδια ρίζα έχουν” αναφέρει η ποιήτρια και συμβουλεύει να θυμόμαστε και να αναπολούμε όσα έχουμε ζήσει. Τι θα ήμασταν δίχως τις μνήμες μήπως;
“Να έρθεις.
Να σε διώξω.
Να μ’ αγκαλιάσεις.
Να σφίξω γροθιές που θα χτυπήσουν τους ώμους σου”
Εικόνες πάθους και στιγμές αντίφασης ζωντανεύουν μέσα από τις σελίδες, παίρνοντας σάρκα και οστά. Ο έρωτας, τόσο σημαντικός ως “Τρωτό Σημείο” που αναφέρεται ξανά και ξανά, ίσως κάθε φορά με διαφορετική όψη. Ο έρωτας που ουρλιάζει, ο έρωτας που θυμάται, ο έρωτας που φεύγει, ο έρωτας που σπάει στερεότυπα.
“Εκείνο το βράδυ της ατέλειας και του ελαττώματος παραδεχθήκαμε την τρωτότητα μας κι αυτό -νομίζω- ήταν η πιο άτρωτη πράξη.”
Κλείνοντας με αυτό τον στίχο η Αγγελική Κοτσόβολου τη συλλογή της, κάνει πλέον εμφανές ποιο είναι το “Τρωτό Σημείο” του ανθρώπου. Μόνος του ο κάθε αναγνώστης -και μόνον αυτός- καλείται, διαβάζοντας το, να το αναζητήσει μέσα του και να το βρει για τον εαυτό του…
Το παρακάτω βίντεο φτιάχτηκε για το “Τρωτό Σημείο”…
