Από τους πρώτους ποιητές που έκαναν την εμφάνιση τους στις απαρχές του κόσμου, παρατηρούμε ότι αφιέρωσαν τα έργα τους στον έρωτα και την αγάπη, εκφράζοντας με τον τρόπο τους τα περίπλοκα αυτά συναισθήματα. Η έντονη ανάγκη των ποιητών να μεταφέρουν τα συναισθήματα τους σε λέξεις, μας χάρισαν αμέτρητα ποιήματα που εξυμνούν τον έρωτα και κάνουν τις καρδιές των πιο ρομαντικών να σκιρτήσουν. Υπάρχουν ποιήματα που έχουν την ιδιότητα να μιλούν κατευθείαν στη ψυχή μας και να τη γεμίζουν αγάπη.
Αν ψάχνετε λοιπόν να διαβάσετε κάτι διαφορετικό ή να χαρίσετε σε κάποιον μια ποιητική συλλογή που αφορά τον έρωτα, ακολουθεί ένα μπουκέτο ερωτικών ποιημάτων για να διαλέξετε όποιο σας ταιριάζει!
Οι τρίλλιες που σβήνουν – Μαρία Πολυδούρη
Απόσπασμα από το ποίημα «Γιατί μ’ αγάπησες» της Μαρίας Πολυδούρη, το οποίο έγραψε το 1928 για τον Κώστα Καρυωτάκη, με τον οποίο είχαν ζήσει έναν από τους πιο θυελλώδεις και ανεκπλήρωτους έρωτες της ιστορίας.
Δεν τραγουδώ παρά γιατί μ’ αγάπησες
στα περασμένα χρόνια.
Και σε ήλιο, σε καλοκαιριού προμάντεμα
και σε βροχή, σε χιόνια,
δεν τραγουδώ παρά γιατί μ’ αγάπησες.
Μόνο γιατί με κράτησες στα χέρια σου
μια νύχτα και με φίλησες στο στόμα,
μόνο γι’ αυτό είμαι ωραία σαν κρίνο ολάνοιχτο
κ’ έχω ένα ρίγος στην ψυχή μου ακόμα,
μόνο γιατί με κράτησες στα χέρια σου.
Μόνο γιατί μ’ αγάπησες γεννήθηκα,
γι’ αυτό η ζωή μου εδόθη.
Στην άχαρη ζωή την ανεκπλήρωτη
μένα η ζωή πληρώθη.
Μόνο γιατί μ’ αγάπησες γεννήθηκα.
Μονάχα γιατί τόσο ωραία μ’ αγάπησες
έζησα, να πληθαίνω
τα ονείρατά σου, ωραίε που βασίλεψες
κ’ έτσι γλυκά πεθαίνω
μονάχα γιατί τόσο ωραία μ’ αγάπησες.
Η σονάτα του σεληνόφωτος – Γιάννης Ρίτσος
Η σονάτα του σεληνόφωτος, από τα πιο αγαπημένα και γνωστά ποιήματα του Ρίτσου, είναι μια εκ βαθέων εξομολόγηση και μια παρατεταμένη ικεσία για ζωή κι ελπίδα.
Μέσα στα ρωμαλέα νεύρα του ύψους,
δεν έχει σημασία αν φεύγεις η αν γυρίζεις,
ούτε έχει σημασία που άσπρισαν τα μαλλιά μου,
(δεν είναι ετούτο η λύπη μου -η λύπη μου είναι που δεν ασπρίζει και η καρδιά μου).
Άφησε με να ‘ρθω μαζί σου.
Το ξέρω πως καθένας μοναχός πορεύεται στον έρωτα,
μοναχός στη δόξα και στον θάνατο.
Το ξέρω. Το δοκίμασα. Δεν ωφελεί.
Άφησε με να ‘ρθω μαζί σου.
Το μονόγραμμα – Οδυσσέας Ελύτης
Πιστεύω πως δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην έχει ακούσει έστω, για το περίφημο «Μονόγραμμα» του Ελύτη, το οποίο θεωρείται ένα από τα πιο ερωτικά ποιήματα που έχουν γραφτεί ποτέ. Άμεσο, συγκινητικό, βαθιά τρυφερό και ερωτικό, είναι ένα από αυτά τα ποιήματα που κάθε φορά έχουν κάτι καινούριο να πουν.
Από τόσον χειμώνα κι από τόσους βοριάδες, μ’ ακούς
Να τινάξει λουλούδι, μόνο εμείς, μ’ ακούς
Μες στη μέση της θάλασσας
Από μόνο το θέλημα της αγάπης, μ’ ακούς
Ανεβάσαμε ολόκληρο νησί, μ’ ακούς
Με σπηλιές και με κάβους κι ανθισμένους γκρεμούς
Άκου, άκου
Ποιος μιλεί στα νερά και ποιος κλαίει – ακούς;
Ποιος γυρεύει τον άλλο, ποιος φωνάζει – ακούς;
Είμ’ εγώ που φωνάζω κι ειμ’ εγώ που κλαίω. Μ’ ακούς;
Σ’αγαπώ, σ’αγαπώ, μ’ ακούς;
Τα ποιήματα – Κωνσταντίνος Π. Καβάφης
Απόσπασμα από το ποίημα «Επέστρεφε» του Καβάφη, ο οποίος έχει κατορθώσει να προσδώσει στο ποίημα μια ισχυρή συναισθηματική διάσταση, καθιστώντας το περισσότερο κάλεσμα επαναφοράς ενός ψυχικού βιώματος.
Επέστρεφε συχνά και παίρνε με,
αγαπημένη αίσθησις επέστρεφε και παίρνε με —
όταν ξυπνά του σώματος η μνήμη,
κ’ επιθυμία παληά ξαναπερνά στο αίμα·
όταν τα χείλη και το δέρμα ενθυμούνται,
κ’ αισθάνονται τα χέρια σαν ν’ αγγίζουν πάλι.
Επέστρεφε συχνά και παίρνε με την νύχτα,
όταν τα χείλη και το δέρμα ενθυμούνται…
Αυτό το αστέρι είναι για όλους μας – Τάσος Λειβαδίτης
Απόσπασμα από το ποίημα «Αγαπημένη μου» του Λειβαδίτη, ενός από τους πιο ερωτικούς ποιητές, ο οποίος αποζητούσε την ομορφιά της ζωής και την ευτυχία του κόσμου.
Ναι, αγαπημένη μου.
Πολύ πριν να σε συναντήσω εγώ σε περίμενα.
Πάντοτε σε περίμενα. Αλήθεια εκείνη η άνοιξη,
εκείνο το πρωινό, εκείνη η απλή κάμαρα της ευτυχίας,
αυτό το σώμα σου που κράταγα πρώτη φορά γυμνό,
αυτά τα δάκρυα που δεν μπόρεσα
στο τέλος να κρατήσω πόσο σου πήγαιναν.
Α, θά θελα να φιλήσω τα χέρια του πατέρα σου,
της μητέρας σου τα γόνατα που σε γέννησαν
για μένα να φιλήσω όλες τις καρέκλες που
ακούμπησες περνώντας με το φόρεμά σου,
να κρύψω σαν φυλακτό στον κόρφο μου
ένα μικρό κομμάτι απ’ το σεντόνι που κοιμήθηκες.
Θα μπορούσα ακόμα και να χαμογελάσω στον άντρα
που σ’ έχει δει γυμνή πριν από μένα, να του χαμογελάσω,
που του δόθηκε μια τόση ατέλειωτη ευτυχία.
Γιατί εγώ, αγαπημένη, σου χρωστάω κάτι
πιο πολύ απ’ τον έρωτα,
εγώ σου χρωστάω το τραγούδι και
την ελπίδα, τα δάκρυα και πάλι την ελπίδα.
Στην πιο μικρή στιγμή μαζί σου, έζησα όλη τη ζωή.
Εκατό ερωτικά σονέτα – Πάμπλο Νερούδα
Ο ποιητής του έρωτα Πάμπλο Νερούδα, δεν θα μπορούσε να λείπει, καθώς έγραψε τα πιο αξιομνημόνευτα ποιήματα για τον έρωτα. Απόσπασμα από το ποίημα «Δε σ’ αγαπώ».
Δε σ’ αγαπώ σαν να ‘σουν ρόδο αλατιού, τοπάζι,
σαΐτα από γαρούφαλα που τη φωτιά πληθαίνουν:
σ’ αγαπώ ως αγαπιούνται κάποια πράγματα σκούρα,
μυστικά, μέσ’ από την ψυχή και τον ίσκιο.
Σ’ αγαπώ καθώς κάποιο φυτό που δεν ανθίζει,
μα που μέσα του κρύβει το λουλουδόφως όλο,
και ζει απ’ τον έρωτά σου σκοτεινό στο κορμί μου
τ’ άρωμα που σφιγμένο μ’ ανέβηκε απ’ το χώμα.
Σ’ αγαπώ μη γνωρίζοντας πώς, από πού και πότε,
σ’ αγαπώ στα ίσια δίχως πρόβλημα ή περηφάνια:
σ’ αγαπώ έτσι γιατί δεν ξέρω μ’ άλλον τρόπο,
παρά μ’ ετούτον όπου δεν είμαι μήτε είσαι,
που το χέρι σου πάνω μου το νιώθω σαν δικό μου,
που όταν κοιμάμαι κλείνουν και τα δικά σου μάτια.
Η πιο όμορφη θάλασσα – Ναζίμ Χικμέτ
Απόσπασμα από τον γνωστό Τούρκο λογοτέχνη Ναζίμ Χικμέτ, το οποίο έχει μεταφραστεί από τον Γιάννη Ρίτσο και μελοποιηθεί από τον Θάνο Μικρούτσικο.
Να γελάσεις απ’ τα βάθη των χρυσών σου ματιών
είμαστε μες στο δικό μας κόσμο.
Η πιο όμορφη θάλασσα
είναι αυτή που δεν έχουμε ακόμα ταξιδέψει.
Τα πιο όμορφα παιδιά
δεν έχουν μεγαλώσει ακόμα.
Τις πιο όμορφες μέρες μας
δεν τις έχουμε ζήσει ακόμα.
Κι αυτό που θέλω να σου πω,
το πιο όμορφο απ’ όλα,
δε σ’ το έχω πει ακόμα.
