H έμπνευση για τους συγγραφείς θεωρώ πως είναι το άλφα και το ωμέγα. Χωρίς έμπνευση δε μπορεί να δημιουργηθεί το οτιδήποτε. Διαβάζοντας ένα βιβλίο αναρωτιόμαστε πολλές φορές, από πού εμπνεύστηκε ο συγγραφέας την ιδέα του βιβλίου; Πώς δημιούργησε τον κόσμο που μας παρουσιάζει; Πιο κάτω θα δούμε μερικούς συγγραφείς κι από πού πήραν την έμπνευση για τα βιβλία τους.
Λυκόφως – Stephenie Meyer
Τον Ιούνιο του 2003, η μητέρα των προαστίων της Αριζόνα, Στέφανι Μέγιερ, ξύπνησε από ένα έντονο όνειρο στο οποίο δύο νεαροί εραστές ήταν ξαπλωμένοι μαζί σε ένα λιβάδι, συζητώντας γιατί ο έρωτάς τους δεν μπορούσε ποτέ να λειτουργήσει. Στον ιστότοπό της, η Μέγιερ αναφέρει: «Ένας από αυτούς τους ανθρώπους ήταν απλώς το μέσο κορίτσι σου. Το άλλο άτομο ήταν φανταστικά όμορφο, αστραφτερό και βαμπίρ. Συζητούσαν τις δυσκολίες που ενυπάρχουν στο γεγονός ότι ερωτεύονταν ο ένας τον άλλον ενώ ο βρικόλακας έλκονταν ιδιαίτερα από το άρωμα του αίματός της και δυσκολευόταν να συγκρατηθεί από το να τη σκοτώσει αμέσως.» Το όνειρο αποδείχθηκε ότι ήταν η ίδια η βάση αυτού που θα γινόταν μια από τις πιο δημοφιλείς σειρές στη μυθοπλασία για νέους ενήλικες όλων των εποχών. Μέχρι σήμερα, το μυθιστόρημα της Μέγιερ έχει πουλήσει 17 εκατομμύρια αντίτυπα παγκοσμίως.
Μιζέρια – Stephen king
Ο Στίβεν Κινγκ είναι ένας από τους πιο παραγωγικούς και δημοφιλείς συγγραφείς της εποχής μας, επομένως μπορεί να σας εκπλήξει όταν μάθετε ότι σκέφτηκε ιδέες πλοκής και γραφικές εικόνες για μερικά από τα μυθιστορήματά του ενώ κοιμόταν καλά. Στην περίπτωση του Μιζέρια, ο Κινγκ περιγράφει ότι αποκοιμήθηκε σε ένα αεροπλάνο και είδε ένα όνειρο για έναν θαυμαστή που απήγαγε τον αγαπημένο του συγγραφέα και τον κρατούσε όμηρο. Όταν ξύπνησε, ο Κινγκ ήταν τόσο ανήσυχος να συλλάβει την ιστορία του ονείρου του που κάθισε στο αεροδρόμιο και έγραψε μανιωδώς τις πρώτες σαράντα με πενήντα σελίδες του μυθιστορήματος που έγινε μπεστ σέλερ. Ο Κινγκ αναφέρει: «Πάντα χρησιμοποιούσα τα όνειρα όπως εσύ. Χρησιμοποιήστε καθρέφτες για να κοιτάξετε κάτι που δεν μπορούσατε να δείτε κατάματα, με τον τρόπο που χρησιμοποιείς έναν καθρέφτη για να κοιτάς τα μαλλιά σου πίσω». Ο ίδιος πιστώνει στα όνειρά του ότι του έδωσαν τις έννοιες για πολλά από τα μυθιστορήματά του και ότι τον βοήθησαν να λύσει ενοχλητικές στιγμές στη συγγραφή του μυθιστορήματός του «Το Αυτό» επίσης.
Φρανκενστάιν – Mary Shelley
Η Μαίρη Σέλλεϋ ήταν μόλις δεκαοκτώ ετών όταν πέρασε το καλοκαίρι με τον εραστή της (και μελλοντικό σύζυγό της) Πέρσι Σέλλεϋ , στο κτήμα του Λόρδου Μπάιρον στην Ελβετία. Ένα βράδυ, καθώς κάθισαν γύρω από τη φωτιά, η συζήτηση στράφηκε στο θέμα της αναζωογόνησης ανθρώπινων σωμάτων χρησιμοποιώντας ηλεκτρικά ρεύματα. Η Σέλλεϋ πήγε για ύπνο εκείνο το βράδυ με εικόνες πτωμάτων που ξαναζωντανεύουν να στροβιλίζονται στο κεφάλι της. Καθώς κοιμόταν, είδε καθαρά το τέρας του Φρανκενστάιν και φαντάστηκε τις συνθήκες κάτω από τις οποίες είχε δημιουργηθεί. Η Σέλλεϋ ξύπνησε και άρχισε να γράφει μια μικρή ιστορία για το όνειρό της. Αργότερα εκείνη τη χρονιά ο σύζυγός της, επίσης συγγραφέας, την ενθάρρυνε να επεκτείνει την ιστορία της σε ένα μεγάλο μυθιστόρημα. Εκείνη συμμορφώθηκε και το μεγάλο λογοτεχνικό αριστούργημα Φρανκενστάιν το οποίο εκδόθηκε όταν η Σέλλεϋ ήταν μόλις δεκαεννέα. Τυχαία, Ο Λόρδος Μπάιρον εμπνεύστηκε επίσης από τη συνομιλία τους δίπλα στο τζάκι. Το έργο του που προέκυψε, Vampyre, θεωρείται ο προκάτοχος όλων των ρομαντικών ιστοριών αγάπης βαμπίρ-ανθρώπου.
Γλάρος Τζόναθαν Λίβινγκστον – Ρίτσαρντ Μπαχ
Το 1959, ο συγγραφέας Ρίτσαρντ Μπαχ, ένας άπληστος αεροπόρος, άκουσε αυτό που ονόμαζε «ασώματη φωνή» να του ψιθυρίζει στο αυτί τον τίτλο αυτής της νουβέλας. Έγραψε αμέσως τα πρώτα κεφάλαια του έργου πριν ξεμείνει από έμπνευση. Έβαλε στο ράφι το μισοτελειωμένο χειρόγραφο και μόλις οκτώ χρόνια αργότερα, αφού ονειρεύτηκε τον διάσημο πλέον τίτλο γλάρο, μπόρεσε να ολοκληρώσει αυτό που είναι ένα από τα πιο βαθιά και φιλοσοφικά συγκινητικά μυθιστορήματα που γράφτηκαν ποτέ. Αν και τόσο το βιβλίο του όσο και ο τρόπος με τον οποίο δημιουργήθηκε φαίνεται να έχουν ισχυρή σύνδεση με το ψυχικό φαινόμενο, ο Μπαχ πιστεύει ότι η καλή γραφή εξαρτάται περισσότερο από τη σκληρή δουλειά παρά από οτιδήποτε μεταφυσικό. Αναφέρεται να είπε, «Ποτέ δεν σου δίνεται ένα όνειρο χωρίς επίσης να σου δοθεί η δύναμη να το πραγματοποιήσεις. Ίσως χρειαστεί να δουλέψετε γι’ αυτό, ωστόσο.»
Χόμπιτ – JRR Tolkien
Ο Τόλκιν υποτίθεται ότι εμπνεύστηκε από ένα λευκό φύλλο χαρτιού. Ενώ βαθμολογούσε τα χαρτιά των εξετάσεων κολεγίου και στη μέση της στοίβας συνάντησε ένα υπέροχα λευκό φύλλο. Ο Τόλκιν έγραψε το πρώτο πράγμα που του ήρθε τυχαία στο μυαλό: «Σε μια τρύπα στο έδαφος ζούσε ένα χόμπιτ». Δεν είχε ιδέα τι ήταν ένα χόμπιτ ή γιατί ζούσε υπόγεια, και έτσι ξεκίνησε να λύσει το μυστήριο. Ο Τόλκιν στη συνέχεια διηγήθηκε το Χόμπιτ (στην πρώιμη του μορφή, φυσικά) ως μια ιστορία πριν τον ύπνο στα παιδιά του. Καθώς η ιστορία εξελίχθηκε, έγινε σαφές ότι ήταν κάτι περισσότερο από μια απλή ιστορία πριν τον ύπνο. Η φαντασία τότε, φυσικά, θα θεωρούνταν παιδικό πράγμα. Ο Τόλκιν, ακολουθούμενος από άλλους Inklings, θα αποδείκνυε ότι ήταν πολύ περισσότερα.
Περηφάνια και Προκατάληψη – Τζέιν Όστεν
Φημολογείται ότι αυτή η κλασική ιστορία αγάπης, οικογένειας και κοινωνικής θέσης ήταν εμπνευσμένη από την πρώτη αγάπη της ίδιας της Όστεν. Την εποχή που το έγραψε, η Όστεν είχε την ίδια ηλικία με την πρωταγωνίστριά της, Ελίζαμπεθ. Φυσικά, η Όστεν άντλησε σε μεγάλο βαθμό από τους τρόπους της κοινωνίας εκείνης της εποχής και η οικογένειά της θα είχε χρησιμεύσει ως έμπνευση για τους χαρακτήρες της. Είτε αντλούσε από την πραγματική αγάπη είτε όχι, ένα είναι σίγουρο: Το Περηφάνια και Προκατάληψη έχει ζήσει ως μία από τις μεγαλύτερες ιστορίες αγάπης (και της ζωής γενικότερα) όλων των εποχών.
Χάρι Πότερ – Τζ. Κ. Ρόουλινγκ
Η κορυφαία σειρά μυθιστορημάτων φαντασίας και μπεστ σέλερ Χάρι Πότερ ήρθε μέσα σε ένα τρένο. Η Τζ. Κ. Ρόουλινγκ αναφέρει: “Ταξίδευα μόνη μου στο Λονδίνο με ένα γεμάτο τρένο και η ιδέα για τον Χάρι Πότερ απλώς μου έπεσε στο μυαλό. Έγραφα σχεδόν συνεχώς από την ηλικία των έξι ετών, αλλά ποτέ πριν δεν είχα ενθουσιαστεί τόσο πολύ με μια ιδέα. Δεν είχα ένα λειτουργικό στυλό μαζί μου, αλλά νομίζω ότι αυτό ήταν μάλλον καλό. Απλώς καθόμουν και σκεφτόμουν, για τέσσερις (καθυστερημένο τρένο) ώρες, ενώ όλες οι λεπτομέρειες φούσκωσαν στον εγκέφαλό μου, για αυτό το αδύναμο με μακριά μαλλιά και γυαλιά αγόρι που δεν ήξερε ότι ήταν μάγος γινόταν όλο και πιο αληθινό για μένα”.
Μις Μαρπλ – Άγκαθα Κρίστι
Η παγκοσμίου φήμης γυναίκα δωροκόπτης της Άγκαθα Κρίστι, Μις Μαρπλ, εμπνεύστηκε από τη γιαγιά της: “Αν και ήταν εντελώς χαρούμενος άνθρωπος, πάντα περίμενε το χειρότερο από οποιονδήποτε και από όλα. Και με σχεδόν τρομακτική ακρίβεια είχε συνήθως δίκιο. Έλεγε: ‘Δεν θα έπρεπε να εκπλαγώ αν συνέβαινε το τάδε. .’ Και παρόλο που δεν υπήρχε λόγος για αυτούς τους ισχυρισμούς, αυτό ακριβώς συνέβαινε…’ Ο χαρακτήρας της δεσποινίδας Μαρπλ υπενθύμισε τόσο αθόρυβα στη ζωή μου που νομίζω ότι δεν πρόσεξα σχεδόν καθόλου την άφιξή της».
Η ιστορία της θεραπαινίδας – Μάργκαρετ Άτγουντ
Η Μάργκαρετ Άτγουντ σκέφτηκε ένα από τα πιο διάσημα βιβλία της, το Η ιστορία της θεραπαινίδας , αφού δείπνησε ένα βράδυ με μια φίλη της στο Δυτικό Βερολίνο: «Ένα βράδυ το 1981, η Μάργκαρετ Άτγουντ είχε δείπνο με μια παλιά φίλη, χωρίς να γνωρίζει ότι αυτή η περιστασιακή συνάντηση θα πυροδοτούσε την ιδέα για το Η ιστορία της θεραπαινίδας. Σύμφωνα με την έκθεση του ίδιου του Άτγουντ, οι δύο γυναίκες συζήτησαν «διάφορα πράγματα όπως κάνουμε συνήθως, συμπεριλαμβανομένων μερικών από τις πιο απολυταρχικές δηλώσεις του δεξιού θρησκευτικού φονταμενταλισμού. «Κανείς δεν σκέφτεται πώς θα ήταν να το παίξω πραγματικά», είπα εγώ (ή κάποιος).» Η Άτγουντ ανέλαβε αυτό ακριβώς το καθήκον».
Ο Μεγάλος Φιλικός Γίγαντας – Ρόαλντ Νταλ
Ο Ρόαλντ Νταλ ονειρεύτηκε τη βάση του The BFG μέσω μιας ιδέας χαραγμένης με μολύβι σε ένα από τα «βιβλία ιδεών» του: «Σε όλη του τη ζωή, ο Ρόαλντ Νταλ διατήρησε αυτό που ονόμαζε «Βιβλία Ιδεών» του – παλιό σχολικό τετράδιο ασκήσεων που χρησιμοποιούσε για να γράψει κάθε έμπνευση για μια ιστορία που του έβγαινε. Έτσι ξεκίνησε Ο Μεγάλος Φιλικός Γίγαντας – ως σημείωση σε ένα από τα βιβλία του Ρόαλντ. Βιβλία του χαραγμένα με μολύβι, επανεξετάστηκαν χρόνια αργότερα και εκδόθηκαν όταν ο Ρόαλντ ήταν 66 ετών. Τα «Βιβλία Ιδεών» αποθηκεύονται τώρα στο αρχείο του Μουσείου και του Κέντρου Ιστορίας του Ρόαλντ Νταλ.”
Πηγές:
![«Η δεσμοφύλακας», [φωτο: Ρίτα Μπαούση]](https://maxmag.gr/buweeboh/2025/06/1751013895701-1.jpg)
