«Το χρονικό ενός πολυταξιδεμένου γάτου» είναι ένα αλληγορικό μυθιστόρημα και καθώς προχωρούσε η ανάγνωσή του έφερνα στο μυαλό τους φίλους μου, αυτούς που είμαστε μαζί από τα παιδικά μας χρόνια, αυτούς που έχασα στην διαδρομή, αυτούς που συνάντησα στην πορεία της ζωής μου…
Το χρονικό ενός πολυταξιδεμένου γάτου έγραψε η Χίρο Αρικάουα. Το πρώτο της μυθιστόρημα «The Salt Town» (2004) κέρδισε το βραβείο Dengeki Novel, το οποίο απονέμεται σε πρωτοεμφανιζόμενους συγγραφείς στην Ιαπωνία. Έχει επίσης γράψει τα μυθιστορήματα της σειράς «The Library Wars», τα οποία έχουν γυριστεί σε ταινίες κινουμένων σχεδίων και σε live action.
Ένας αδέσποτος ελεύθερος γάτος – ο Νάνα – παθαίνει ένα ατύχημα. Την φροντίδα του τότε αναλαμβάνει ένας νεαρός, ο Σατόρου. Έτσι ο Νάνα θα ζήσει πλέον μέσα σε ένα διαμέρισμα μαζί του. Μετά από πέντε χρόνια συγκατοίκησης, οι δύο τους θα φύγουν ένα ταξίδι μακρινό, στη διάρκεια του οποίου θα επισκεφτούν τρείς παιδικούς φίλους του Σατόρου. Το γιατί έγινε το ταξίδι αυτό αποκαλύπτεται τόσο στον αξιολάτρευτο Νάνα όσο και στους αναγνώστες του βιβλίου σταδιακά…
«Το χρονικό ενός πολυταξιδεμένου γάτου» είναι ένα βιβλίο που υμνεί την αγάπη, την συντροφικότητα, την απομάκρυνση από το «εγώ», την ενσυναίσθηση και τον έμπρακτο αλτρουισμό που πηγάζουν μέσα από την φιλία. Ο «αδέσποτος γάτος», ο Νάνα, είναι ο άνθρωπος με τον οποίο μπορεί να μην μας συνδέουν δεσμοί αίματος, αλλά αποδεικνύει με τα συναισθήματά του και τις πράξεις του πως την αγάπη, την ανιδιοτέλεια, την στοργή, την συγχώρεση, την γενναιοδωρία τα συναντάμε ενίοτε σε ανθρώπους εκτός του συγγενικού μας περιβάλλοντος. Εξάλλου όπως είπε κάποιος «οι φίλοι είναι ο τρόπος του Θεού να ζητήσει συγγνώμη για τους συγγενείς που μας έδωσε»…
Όσο για τον νεαρό Σατόρου, μας δίνει μέσα από τον τρόπο σκέψης και συμπεριφοράς του ένα μάθημα ζωής. Αν μου ζητούσαν να τον χαρακτηρίσω με μία λέξη, αυτή θα ήταν η λέξη «αξιοπρέπεια». Θα μπορούσα να γράψω πολλά για τον Σατόρου, αλλά θα αποκάλυπτα στοιχεία από την ιστορία του βιβλίου σε εσάς που δεν το έχετε διαβάσει και δεν το θέλω…
«Το χρονικό ενός πολυταξιδεμένου γάτου» είναι ένα βιβλίο που με συγκίνησε. Υπήρξαν στιγμές που δάκρυσα καθώς το διάβαζα. Είναι ένα από εκείνα τα βιβλία που σε ταξιδεύουν μέσα σου…
«Καθώς απαριθμούμε τις αναμνήσεις ενός ταξιδιού, ξεκινάμε για το επόμενο. Τιμώντας αυτούς που προηγήθηκαν. Τιμώντας κι αυτούς που θα ακολουθήσουν. Και μια μέρα, θα ξανασυναντήσουμε όλους αυτούς τους ανθρώπους κάπου πέρα απ’ τον ορίζοντα.» (Απόσπασμα)
Και παρεμπιπτόντως τις δύο καλύτερες φίλες μου τις λένε Μαριάν – να και Έλε –να, Νάνα!!!
…πάω να τις αγκαλιάσω!!!
