Στις 9 Σεπτεμβρίου του 2014 δημοσιεύτηκε το πρώτο βιβλίο της δεύτερης Τετραλογίας του Λ.Α με τίτλο Perfidia: ο Κύκλος της προδοσίας. Μετά απο έξι περίπου χρόνια ο James Ellroy μας παρουσιάζει το επόμενο βιβλίο του, τη Θύελλα. Άξιζε η αναμονή τελικά;
“Μέσα σε αυτή την Θύελλα”
Το βιβλίο αυτό τοποθετείται χρονικά ακριβώς μετά το τέλος του Perfidia και για αυτό είναι ένα άμεσο σίκουελ. Οι τέσσερις βασικοί μας πρωταγωνιστές είναι κατα σειρά ο Έλμερ Τζάκσον, ο Ντάνλεϊ Σμιθ -δεν θα μπορούσε να λείπει-, η Τζόαν Κόνβιλ και τέλος ο Χιντέο Ασίντα. Όταν ένα πτώμα κυριολεκτικά ξεβράζεται στο Πάρκο Γκρίφιθ μετά από μια τρομερή καταιγίδα, οι πρωταγωνιστές μας θα βρεθούν μπλεγμένοι σε μια ιστορία χρυσού, Ναζί, ληστείας και διαφθοράς.
Δυστυχώς, δεν μπορώ να επεκταθώ περισσότερο αναφορικά με την πλοκή, για τρείς λόγους. Πρώτον, δεν θέλω να κάνω spoil τίποτα. Δεύτερον, είναι τεράστια και θα χρειαστούν δέκα άρθρα για να σας εξηγήσω. Τρίτον, ούτε εγώ την κατάλαβα πλήρως, ακριβώς για τον δεύτερο λόγο.
Η ιστορία ακολουθεί τους τέσσερις αυτούς χαρακτήρες και κάθε κεφάλαιο εστιάζει στην οπτική του ενός , με την σειρά που αναφέρθηκε.
Το βιβλίο είναι κυριολεκτικά μια θύελλα απο γεγονότα, χαρακτήρες, ημερομηνίες και σχέσεις ατόμων. Είναι τόσο μεγάλο για την ακρίβεια, που χρειάζεται κανείς να ελέγχει κάθε τρείς και λίγο, το dramatis personae, με όλους τους χαρακτήρες στο τέλος του βιβλίου.
Ένα αμφιλεγόμενο βιβλίο, ενός αμφιλεγόμενου συγγραφέα
Η Θύελλα είναι ίσως ένα απο τα πιο αμφιλεγόμενα βιβλία του 2019. Οι μισοί άνθρωποι το μίσησαν, βάζοντας ένα στα πέντε αστέρια. Οι άλλοι μισοί το λάτρεψαν και το παρουσίασαν ως ένα ακόμη αριστούργημα.
Αυτοί που το μίσησαν, άσκησαν κριτική στην βία, το κοφτό στύλ, την απουσία “καλών” πρωταγωνιστών και την πολυπλοκότητα του βιβλίου. Σε αυτό το σημείο λοιπόν αξίζει νομίζω να πω, ότι υπάρχουν δυο οπτικές απο τις οποίες μπορείς να δεις τα βιβλία του Ellroy. Αυτή του φαν και αυτή του regural αναγνώστη.
Αν είσαι ένας απλός αναγνώστης που πρώτη φορά διαβάζεις αυτόν το συγγραφέα. τότε τα παράπονα σου είναι δικαιολογημένα. Όντως η Θύελλα δεν είναι ένα βιβλίο που θα διαβάσεις πριν κοιμηθείς για να χαλαρώσεις και ίσως σε πολλά σημεία να μην σε διασκεδάσει καν.
Αλλά αυτός είναι ο James Ellroy. Αυτή είναι η γραφή του. Για αυτούς ακριβώς τους λόγους έχει πολλούς φαν, όπως και του λόγου μου, σε όλο τον κόσμο. Αυτή η βία, ο ρεαλισμός, η κυνικότητα και η πολυπλοκότητα είναι τα πράγματα, για τα οποία περίμενα πως και πως να βγεί η Θύελλα.
Δεν ξέρω αν το βιβλίο είναι αριστούργημα, ούτε θα δήλωνα ότι είναι το καλύτερο του συγγραφέα. Αλλά δεν έχει σημασία. Δεν χρειάζεται να είναι το καλύτερο του ή το δεύτερο καλύτερο του. Θέλω απλώς να είναι James Ellroy. Και ευτυχώς είναι James Ellroy, πιο ορεξάτος και “φευγάτος” απο ποτέ. Το βιβλίο μου προσφέρει όσα αγάπησα στο Μεγάλο Πουθενά, το Λ.Α Εμπιστευτικό και το Perfidia.
Για αυτούς τους λόγους, η αλήθεια όσον αφορά τη Θύελλα, βρίσκεται μεταξύ των επικριτών και αυτών που το λάτρεψαν. Καταλαβαίνω απόλυτα γιατί κάποιος θα μισήσει αυτό το μυθιστόρημα, αλλά για τους ίδιους λόγους εγώ προσωπικά το αγάπησα.
Ένας παράφρων Ιρλανδός και ο φανταστικός του Λύκος
Δεν θα μπορούσα να γράψω άρθρο για βιβλίο του Ellroy, χωρίς να αναφερθώ στον αγαπημένο μου λογοτεχικό ήρωα και villain όλων των εποχών, τον Ντάντλεϊ Λάιαμ Σμιθ.
Πλέον, για εμένα ο μεγάλος “Ντάντστερ” είναι το καλύτερο στοιχείο στα βιβλία του Ellroy. Είναι όσα μπορούν να χαρακτηρίσουν τον κόσμό του συγγραφέα μέσα απο έναν μόνο χαρακτήρα.
Ο Ντάντ είναι ένα πρόσωπο το οποίο κάθε φορά που εμφανίζεται on page, φοβάμαι. Είναι αδίστακτος, απρόβλεπτος, ψυχρός και τρελός. Τα κίνητρα του είναι απλά. Θέλει χρήμα και δύναμη. Θέλει να ελέγχει τους ανθρώπους γύρω του. Και το καταφέρνει.
Μου άρεσε πάρα πολύ ο τρόπος με τον οποίο χειρίστηκε τον χαρακτήρα ο Ellroy στη Θύελλα και φαίνεται ότι πλέον ο Ιρλανδός έχει γίνει η κινητήρια δύναμη πίσω από τον “μηχανισμό” των βιβλίων του. Στη Θύελλα βλέπουμε τον Ντάντ στην χειρότερη ίσως ψυχική κατάσταση που τον έχουμε δει ποτέ. Έχει παραφρονήσει εντελώς και έχει μαζί του πάντα τον άυλο και φανταστικό Λύκο, ο οποίος είναι ένας τρόπος να μπούμε μέσα στο σκοτεινό μυαλό του Ντάντ.
Αξίζει η Θύελλα, ναι ή όχι;
Αν δεν είσαι εξοικοιωμένος με την γραφή του Ellroy, τότε ίσως να δυσκολευτείς λίγο. Ή μπορεί και να είναι το ενακτήριο λάκτισμα για να τον αγαπήσεις. Αν απο την άλλη, είσαι φαν του συγγραφέα, σας εγγυώμαι ότι όχι μόνο θα λατρέψετε τη Θύελλα, αλλά θα βρείτε και στοιχεία που δεν είχατε δει πιο πρίν!
“Αν γουστάρετε παράνοια φωτισμένη απο λάμψεις επικίνδυνων λογοτεχνικών κεραυνών, ο Ellroy είναι ο άνθρωπος σας” – Stephen KIng
