Χεζμπολάχ: κλιμάκωση της έντασης με την Σαουδική Αραβία

Την τελευταία εβδομάδα γινόμαστε μάρτυρες ενός νέου κύκλου αντιπαραθέσεων μεταξύ του Ιράν και της Σαουδικής Αραβίας. Αφορμή γι’ αυτό στάθηκε η παραίτηση και η συνακόλουθη μακρά απουσία του Λιβανέζου πρωθυπουργού Saad El-Din Rafik Al-Hariri, η οποία έχει κινήσει υποψίες για την ανάμειξη της Σαουδικής Αραβίας. Κατά συνέπεια έχει οδηγήσει στην ένταση μεταξύ Λιβάνου και Σαουδικής Αραβίας, με τη Χεζμπολάχ να επιρρίπτει ευθύνες στη Σαουδική Αραβία.

Την Παρασκευή 3 Νοεμβρίου, ο πρωθυπουργός του Λιβάνου μετέβη στο Ριάντ και την επομένη, το Σάββατο, ανακοίνωσε την παραίτησή του. Στη συνέχεια, επέρριψε ευθύνες στη Χεζμπολάχ και στο Ιράν, κατηγορώντας τους ότι συμβάλλουν στην ένταση της αποσταθεροποίησης της περιοχής και κατά συνέπεια, θέτουν σε κίνδυνο τη ζωή του. Στην πραγματικότητα, αυτή η δήλωση του Al-Hariri ανατρέπει την κυβερνητική συμμαχία με τη Χεζμπολάχ και κατ’ επέκταση εντείνει την πολιτική κρίση στη χώρα. Αφενός διότι αμφισβητείται η μια πλευρά της πολιτικής εξουσίας της χώρας και αφετέρου, εντείνεται η αντιπαράθεση Χεζμπολάχ-Ιράν με την Σαουδική Αραβία.

Σύμφωνα με τον ηγέτη της Χεζμπολάχ Hassan Nasrallah, η Σαουδική Αραβία, κήρυξε πόλεμο στον Λίβανο και στη σιιτική οργάνωση. Πιο συγκεκριμένα, ο Νasrallah κρίνοντας ύποπτη την παραίτηση του πρωθυπουργού, έκανε λόγο για την παρέμβαση της Σαουδικής Αραβίας στην πολιτική ζωή της χώρας. Πέραν του γεγονότος της παραίτησης, ο Nasrallah χαρακτήρισε ως εκούσια την απουσία του Hariri. Μάλιστα, έγινε αναφορά περί «ομηρίας» του πρωθυπουργού από τη Ριάντ, με στόχο την αποσταθεροποίηση της χώρας και κατ’ επέκταση των Σιιτών του Λιβάνου και του Ιράν.

Advertisements

Δήλωση Hassan Nasrallah:

«Αν το πρόβλημά σου είναι με το Ιράν, τότε γιατί επιτίθεσαι στον Λίβανο, τον καταστρέφεις και τον σαμποτάρεις, μόνο και μόνο για να δείξεις ότι έχεις επιρροή στον Λίβανο; Παραδεχόμαστε ότι έχεις επιρροή, αλλά αν στόχος σου είναι, ή αν πιστεύεις ότι, μπορείς να νικήσεις τους Λιβανέζους, ή την αντίσταση στον Λίβανο, ή τα πολιτικά κόμματα που αρνούνται να υποταχθούν στη θέλησή σου και τον εξευτελισμό σου, τότε είσαι λανθασμένος.»

 

Η μακρά απουσία του Λιβανέζου πολιτικού έχει ενισχύσει τα σενάρια περί «ομηρίας» του. Οι κατηγορίες που εξαπέλυσε ο Al-Hariri εναντίον της Χεζμπολάχ και του Ιράν, κατά τη διάρκεια της παραίτησής του, αυξάνουν τις υποψίες για περαιτέρω ανάμειξη της Σαουδικής Αραβίας. Επίσης, θεώρησε αυτές τις δύο υπεύθυνες για την κρίση που διέρχεται ο αραβικός κόσμος. Συνεπώς, η Χεζμπολάχ, με αφορμή αυτά τα γεγονότα, συνάγει το συμπέρασμα περί παρέμβασης της Σαουδικής Αραβίας με σκοπό να πλήξει τόσο την ίδια όσο και τον ιδεολογικό και πολιτικό της σύμμαχο, το Ιράν. Γι’ αυτό το λόγο κρατείται όμηρος ο Al-Hariri.

Παραίτηση του Saad El-Din Rafik Al-Hariri:

Από την άλλη, το Ριάντ απορρίπτει οποιαδήποτε κατηγορία περί κράτησης του Al-Hariri. Μάλιστα, συμπληρώνει πως ο Λιβανέζος πολιτικός έχει ελευθερία κινήσεων και πως η παραίτησή του οφείλεται στη Χεζμπολάχ, που συμμετείχε στην κυβέρνηση συνασπισμού με «πειρατεία». Επιπλέον, η συνάντηση και η χειραψία του με τον βασιλιά Salman της Σαουδικής Αραβίας, αποδεικνύουν πως ο Hariri δεν βρίσκεται υπό κράτηση.

Εντούτοις, η Χεζμπολάχ συνεχίζει να τα θεωρεί όλα αυτά προσχηματικά και απειλεί με απάντηση στην σαουδαραβική παρεμβατικότητα. Ακόμη, ο Nasrallah κατηγόρησε τη Σαουδική Αραβία για την υποκίνηση του Ισραήλ εναντίον του Λιβάνου. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η παραβίαση του εναέριου χώρου του νότιου Λιβάνου από ισραηλινά μαχητικά αεροσκάφη, τον Σεπτέμβριο. Παρόλο που δεν πιστεύει σε ένα νέο πόλεμο μεταξύ των δύο κρατών, προειδοποιεί με απάντηση -την εκτόξευση ρουκετών στα σύνορα με το Ισραήλ- έτσι ώστε το Ισραήλ να μην επιχειρήσει να εκμεταλλευτεί την κατάσταση.

«Το πιο επικίνδυνο, είναι να υποκινείς το Ισραήλ να πλήξει τον Λίβανο. Μιλώ για πληροφορίες που διαβεβαιώνουν ότι η Σαουδική Αραβία ζήτησε από το Ισραήλ να πλήξει τον Λίβανο…Σήμερα είμαστε ισχυρότεροι.»

Επομένως, φαίνεται να εντείνεται το πολεμικό κλίμα στη Μέση Ανατολή. Η παραίτηση του πρωθυπουργού υπήρξε ανασταλτικός παράγοντας στην αναζωπύρωση των αντιθέσεων μεταξύ του σιιτικού  Λιβάνου και του Ιράν, εναντίον της σουνιτικής Σαουδικής Αραβίας.