Η αγαπημένη σειρά S1ngles του MEGA (μια και από τις αγαπημένες δικές μου φυσικά) παραμένει χρόνια μετά την πρώτη της προβολή, μια από τις πιο λατρεμένες και διαχρονικές ελληνικές τηλεοπτικές ιστορίες. Συνδυάζοντας χιούμορ, αλήθεια και νεανική αμεσότητα, κατάφερε να μιλήσει σε μια ολόκληρη γενιά — και συνεχίζει να μιλά ακόμη, μιας και παρακολουθώντας τη μεγαλύτεροι σίγουρα κατανοούμε ακόμη περισσότερα από τότε.
Οι θεωρίες της Ράνιας (από τη Μαρία Σολωμού), πότε κυνικές και πότε αφοπλιστικά ειλικρινείς, έγιναν σήμα κατατεθέν της σειράς, μικρές σοφίες που τότε μας έκαναν να “κολλήσουμε” λίγο παραπάνω με τη σειρά και μεγαλώνοντας μας κάνουν να αναλογιζόμαστε την ίδια τη ζωή. Γιατί πίσω από τις ατάκες, τις παρεξηγήσεις και τα ερωτικά μπερδέματα, οι S1ngles έκρυβαν – και συνεχίζουν να κρύβουν – σημαντικά μηνύματα για την αγάπη, την ενηλικίωση, την αναζήτηση του εαυτού και τη ουσία των ανθρώπινων σχέσεων. Κυρίως όμως, μιλούσαν για εκείνη την ανεκτίμητη αξία: τη φιλία. Την παρέα που γίνεται οικογένεια, το «μαζί» που μας στηρίζει, μας εξελίσσει και κάνει τη ζωή μας πιο φωτεινή. Την παρέα που βλέποντας τη μέσα από τις οθόνες όλοι θα θέλαμε να έχουμε. Κι έτσι, κάθε φορά που επιστρέφουμε στη σειρά, δεν βλέπουμε απλώς μια ιστορία του τότε. Βλέπουμε κομμάτια του εαυτού μας — όπως ήμασταν, όπως γίναμε και όπως θέλουμε να γίνουμε.
Είκοσι χρόνια μετά, η σειρά παραμένει διαχρονική ακριβώς για όλους τους παραπάνω λόγους — αλλά και για τους χαρακτήρες της, που ο καθένας είχε κάτι πολύ δικό του να προσφέρει. Γιατί ποιος δεν θα ήθελε για φίλους μια Λίλα, έναν Αρθούρο ή ακόμη καλύτερα για ατέλειωτες συζητήσεις έναν Λαγουδάκη;
Η παρέα των S1ngles έμοιαζε να ανήκει στην πραγματικότητα όσο και στη μυθοπλασία σαν μια μικρή «οικογένεια» που μας συνόδευε και μας μεγάλωνε. Και φυσικά, μέσα σε όλη την ιστορία και τις ατελείωτες συζητήσεις τους, δεν θα μπορούσαν να λείπουν τα βιβλία. Τα βιβλία που διάβαζαν, μνημόνευαν, σχολίαζαν — μικρές αναφορές που ενίσχυαν την ατμόσφαιρα της σειράς και καθρέφτιζαν τα βιώματά τους.
Τι λέτε λοιπόν να δούμε μερικές από τις πιο χαρακτηριστικές λογοτεχνικές αναφορές που άφησαν το δικό τους μικρό αποτύπωμα στο σύμπαν των S1ngles;
1. Ακόμα και οι καουμπόισσες μελαγχολούν του Τομ Ρόμπινς
Ο αγαπημένος συγγραφέας του χαρακτήρα της Ράνιας ήταν ο Αμερικανός συγγραφέας Τόμ Ρόμπινς, συνεπώς δεν θα μπορούσαμε να μην ξεκινήσουμε με το αγαπημένο βιβλίο της, όπως είχε αναφέρει και η ίδια στην αρχή της σειράς. Το Ακόμα και οι καουμπόισσες μελαγχολούν του Τομ Ρόμπινς αφηγείται την ιστορία της Σίσι, μιας νεαρής γυναίκας με ασυνήθιστα μεγάλους αντίχειρες, τη δεκαετία του 1970, σε ένα σουρεαλιστικό ταξίδι που εκτυλίσσεται κυρίως στο σε ένα ράντζο με καουμπόισσες. Μέσα από μια σειρά εκκεντρικών χαρακτήρων και απροσδόκητων καταστάσεων, η Σίσι παλεύει να κατανοήσει τον εαυτό της, την ελευθερία, τις ανθρώπινες σχέσεις και τις κοινωνικές προσδοκίες, ενώ ο Ρόμπινς χρησιμοποιεί την πορεία της για να μιλήσει με χιούμορ και φιλοσοφική διάθεση για την ταυτότητα, την ανεξαρτησία και την αξία του να αποδέχεσαι ό,τι σε κάνει διαφορετικό.
2. Το εκκρεμές του Φουκώ του Ουμπέρτο Έκο
Το εκκρεμές του Φουκώ είναι μυθιστόρημα του Ιταλού συγγραφέα και φιλοσόφου Ουμπέρτο Έκο, ακόμη ένα ανάγνωσμα το οποίο και διάβαζε η Ράνια στην πορεία της σειράς. Αφηγείται την ιστορία τριών φίλων και εκδοτών, του Κάζαουμπο, του Μπελμπό και του Ντιοτάλλεβι, στα τέλη του 20ού αιώνα, κυρίως στο Μιλάνο αλλά και σε διάφορες ευρωπαϊκές τοποθεσίες που συνδέονται με την ιστορία των μυστικών εταιρειών. Οι τρεις τους δημιουργούν μια φανταστική θεωρία συνωμοσίας που ενώνει Ναΐτες, Ροδόσταυρους, Καμπαλιστές και αμέτρητες αποκρυφιστικές παραδόσεις, ένα διανοητικό παζλ που όμως αρχίζει να παίρνει επικίνδυνα πραγματικές διαστάσεις. Μέσα από αυτή τη διαδρομή, ο Έκο εξερευνά γιατί ο άνθρωπος έχει ανάγκη να βρίσκει κρυφά σχέδια, νοήματα και συνδέσεις ακόμη κι εκεί που δεν υπάρχουν, αποκαλύπτοντας τη δύναμη —και το σκοτάδι— της φαντασίας, της γνώσης και της πίστης σε μεγάλα αφηγήματα.
3. Το γαλάζιο βιβλίο του Στρατή Μυριβήλη
Μια επιλογή της Μάρως, όπου διαβάζει σ’ένα ολόκληρο επεισόδιο του πρώτου κύκλου. Το Γαλάζιο Βιβλίο του Στρατή Μυριβήλη αποτελεί μια συλλογή διηγημάτων, που παρουσιάζουν ποικίλους χαρακτήρες — από παιδιά και νέους έως ενήλικες — και αναδεικνύουν την ανθρώπινη εμπειρία μέσα από τον έρωτα, την οικογένεια, τη φύση και το μεταφυσικό. Τα διηγήματα γράφτηκαν στον 20ο αιώνα και διαδραματίζονται σε διαφορετικά ελληνικά τοπία, από νησιά μέχρι καθημερινές οικείες καταστάσεις . Μέσα από λυρικές, συμβολικές και πολλές φορές σουρεαλιστικές αφηγήσεις ο Μυριβήλης διερευνά τα βασικά ζητήματα της ζωής, της ύπαρξης και των αισθήσεων, συνδυάζοντας το πραγματικό με το φανταστικό. Σκοπός του βιβλίου είναι να προσφέρει μια βαθιά κατανόηση της ανθρώπινης φύσης και των συναισθημάτων, αναδεικνύοντας τη σοφία της εμπειρίας, την αξία του έρωτα και την ομορφιά της ζωής μέσα από μικρές, καθημερινές αλλά και συμβολικές στιγμές.
4. Εκατό Χρόνια Μοναξιά του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες
Ένα δώρο που κάνει η Ράνια στη Μάρω και προβληματίζει αρκετά την δεύτερη. Το γνωστό αυτό αριστούργημα του Μάρκες, αφηγείται την ιστορία της οικογένειας Μπουενδία , από την ίδρυση της φανταστικής πόλης Μακοντό έως τη σταδιακή κατάρρευσή της, μέσα σε έναν κύκλο περίπου ενός αιώνα. Η πλοκή διαδραματίζεται στη φανταστική πόλη Μακοντό, στην Κολομβία. Η αφήγηση συνδυάζει διάφορα στοιχεία παρουσιάζοντας τη ζωή, τους έρωτες, τις τραγωδίες, την επανάληψη ιστορικών μοτίβων και τη μοναξιά των μελών της οικογένειας Μπουενδία μέσα από γενιές ολόκληρες. Ο Μάρκες με αυτό το έργο εξερευνά τη μοίρα, την απομόνωση, την ιστορία, την αγάπη και την επαναλαμβανόμενη φύση της ανθρώπινης εμπειρίας, προσφέροντας έναν μαγικό και συμβολικό καθρέφτη της κοινωνίας και της ίδια της ζωής.
5. Ο Χορός των Εφτά Πέπλων του Τομ Ρόμπινς
Όπως αναφέρθηκε και πριν, κάτι το οποίο αναμφίβολα δεν έλειπε από τους S1ngles ήταν οι αναφορές και τα γνωμικά από την Ράνια για τον Τόμ Ρομπινς. Οπότε τον συναντάμε πάλι. Ο Χορός των Εφτά Πέπλων του Τομ Ρόμπινς αφηγείται την ιστορία ενός Αράβα και ενός Εβραίου που ανοίγουν μαζί ένα εστιατόριο απέναντι από τον ΟΗΕ σε μια σύγχρονη πόλη. Η αφήγηση περιλαμβάνει σουρεαλιστικά και φανταστικά στοιχεία με τον Ρόμπινς να χρησιμοποιεί αυτές τις καταστάσεις για να σχολιάσει την πολιτική, τη θρησκεία, την ταυτότητα, τις προκαταλήψεις και την ανθρώπινη ψευδαίσθηση, ενώ παράλληλα αναδεικνύει την ανάγκη να βλέπουμε πέρα από τα κοινωνικά «πέπλα» και τις αυταπάτες.
