Ο χαρακτηριστικός τρόπος γραφής του Βασίλη Αλεξάκη κυριαρχεί στο βιβλίο «Η μητρική γλώσσα». Πρωταγωνιστής του βιβλίου είναι οι λέξεις και ήρωας, ένας σκιτσογράφος, ο οποίος επιστρέφει από το Παρίσι στην Αθήνα . Στην πρωτεύουσα, λοιπόν, ο σκιτσογράφος θα γνωρίσει, ουσιαστικά, την ελληνική γλώσσα και θα παθιαστεί με αυτήν και κυρίως με το γράμμα Έψιλον. Τί κρύβεται, όμως πίσω από το γράμμα αυτό; Ο αναγνώστης, μαζί με τον αφηγητή, προσπαθεί να το ανακαλύψει. Είναι το γράμμα που αναδεικνύεται ως το σύμβολο της Ελλάδας και των Ελλήνων. Μέσα από το γράμμα Έψιλον ο αναγνώστης θα ταξιδέψει πίσω στο χρόνο.
Το περιεχόμενο του βιβλίου είναι πρωτότυπο και ενδιαφέρον. Ύμνος για τους Έλληνες, την ελληνική γλώσσα, αλλά και τις παραδόσεις του τόπου. Οι σκηνές περιέχουν μικρά στοιχεία, τα οποία πρέπει να παρατηρείς και κάποιες φορές να επιστρέψεις σε προηγούμενες σελίδες για να ρουφήξεις και την παραμικρή λεπτομέρεια, που θα σε βοηθήσει να καταλάβει το βάθος του συγγραφέα.
Η γλώσσα του κυρίου Βασίλη Αλεξάκη είναι ιδιαίτερη. Σε κάποια σημεία παιδιάστικη και απλοϊκή με μικρές, απόλυτες προτάσεις, ενώ σε άλλα με ενήλικη ωριμότητα, διανθισμένη με ωραιοποιημένο λεξιλόγιο, και όλο αυτό πλαισιώνει μια διακριτική ειρωνεία που γοητεύει.
Λίγα λόγια για το βιβλίο
Τότε πήγα στο σαλόνι και άνοιξα τον τουριστικό οδηγό. ∆ιάβασα ότι στην είσοδο του ναού του Απόλλωνα που στέγαζε την Πυθία ήταν χαραγµένα γνωµικά των επτά σοφών, το «γνώθι σαυτόν», «το µηδέν άγαν», κι ότι ανάµεσά τους υπήρχε ένα γράµµα µόνο του, ξεκάρφωτο, το κεφαλαίο Ε, που το νόηµά του παραµένει άγνωστο. Έχει εµπνεύσει πολλές εικασίες, έλεγε ακόµη το κείµενο, αλλά καµία δεν κρίνεται πειστική. Η ανακάλυψη αυτή µε χαροποίησε, κι ίσως επειδή αισθανόµουν ότι την όφειλα στον υδραυλικό, έπαψα να του γκρινιάζω και δεν διαµαρτυρήθηκα όταν έσπασε µε µια αδέξια κίνηση τα δύο ποτήρια που στέγνωναν στον νεροχύτη. Το αίνιγµα του Ε µου έφερε στον νου τα προβλήµατα που θέτουν τα σταυρόλεξα. «Είναι οπωσδήποτε ένα πολύ δύσκολο πρόβληµα, αφού δεν είναι δεδοµένος ούτε ο ορισµός της λέξης, ούτε ο αριθµός των γραµµάτων που την αποτελούν».
– Βρες µου µια λέξη που ν’ αρχίζει από έψιλον, είπα στη Βαγγελιώ όταν επέστρεψε, κατά τη µία το πρωί.
– Εντελώς, είπε.
Ένα µυθιστόρηµα µε ηρωίδα την ίδια τη γλώσσα, ένα ταξίδι µαθητείας για τον έρωτα, την πατρίδα και τον θάνατο, µια στοχαστική περιδιάβαση στην ιστορία και στον πολιτισµό.
Αν θέλεις να μάθεις περισσότερα για τον συγγραφέα μπορείς να δεις εδω
