Ο Άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης είναι ένας από τους σύγχρονους Αγίους της Ορθόδοξης Χριστιανικής πίστης και εορτάζεται κάθε χρόνο στις 2 Δεκεμβρίου. Άσκησε πλούσιο πνευματικό έργο, ήταν διορατικός και θαυματουργός. Τα κύρια χαρακτηριστικά του ήταν η τέλεια αγάπη για τον Χριστό, η ταπεινότητα του καθώς και ότι υπέμενε τα πάνδεινα αγόγγυστα. Αναφερόταν πάντοτε στο πνεύμα της ενότητας και της αγάπης και πρότρεπε τα πνευματικά του τέκνα να αγαπήσουν τον Θεό! Το προσωνύμιο «Καυσοκαλυβίτης» το πήρε από το μέρος από το οποίο έγινε μοναχός. Δηλαδή τα Καυσοκαλύβια, μια περιοχή στα νότια του Αγίου Όρους που πήρε το όνομά της από τον πρώτο ασκητή της περιοχής, τον Όσιο Μάξιμο τον Καυσοκαλύβη (1365).
Όταν ο κήπος της ψυχής σου είναι γεμάτος αγκάθια (πάθη), μην προσπαθείς να τα ξεριζώσεις και βρίσκεσαι διαρκώς τραυματισμένος και μολυσμένος από την ασχολία σου μαζί τους. Δώσε όλη τη δύναμή σου στα λουλούδια της ψυχής σου, πότισε τα, και τότε τα αγκάθια θα ξεραθούν μόνα τους. Και το καλύτερο λουλούδι είναι η αγάπη σου στον Χριστό. Αν ποτίσεις αυτήν και αναπτυχθεί, όλα τα αγκάθια μαραίνονται.
Άγιος Πορφύριος: Γιος ενός αγρότη και θεοσεβούμενου ψάλτη
O Άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης ή Ευάγγελος Μπαϊρακτάρης γεννήθηκε στις 7 Φεβρουαρίου του 1906 στον Άγιο Ιωάννη του Δήμου Ταμιναίων της Εύβοιας. Οι γονείς του, Λεωνίδας και Ελένη, ήταν θεοσεβούμενοι άνθρωποι και μάλιστα ο πατέρας του ήταν ψάλτης. Τα οικονομικά της οικογένειας ήταν πενιχρά και γι’αυτό τον λόγο ο Άγιος Πορφύριος αναγκάστηκε να δουλέψει. Έτσι λοιπόν στα επτά του χρόνια πήγε στην Χαλκίδα και μετά στον Πειραιά όπου εργαζόταν σ’ένα παντοπωλείο ενός συγγενή του!
Από 8 χρονών εργαζόμουν. Πότιζα, έκανα διάφορα και εργαζόμουν και σε μια εταιρεία που λεγότανε ΠΥΡΑΙΣ. Ήταν μια γαλαρία που μπαίναμε βαθιά και βγάζαμε κάρβουνο. Έπαιρνα μια πεντάρα και μια δεκάρα μεροκάματο.
Advertising
Ο Άγιος Πορφύριος είχε ως πρότυπο του τον Άγιο Ιωάννη τον Καλυβίτη και διάβαζε πολύ συχνά βίους αγίων. Στα 12 του έφυγε για το Άγιο Όρος για να μιμηθεί τον Άγιο. Εκεί, με την χάρη του Θεού, οδηγήθηκε στην καλύβα του Αγίου Γεωργίου Καυσοκαλυβίων και στην υποταγή δύο πνευματικών γερόντων. Με πνεύμα απόλυτης υπακοής και Θείου πόθου, στα 14 του χρόνια γίνεται μοναχός με το όνομα «Νικήτας». Όταν ο Άγιος Πορφύριος πήγε στο Άγιο Όρος ήταν πολύ μικρός και αγράμματος – κάτι που αγνοούσαν οι γέροντες. Το πρώτο Σάββατο τον έβαλαν να διαβάσει το ψαλτήρι. Ντρεπόταν, όμως, να πει πως δεν ξέρει γράμματα και ξεκίνησε να διαβάζει με μεγάλο κόπο και συλλαβιστά. Εκεί έκανε ότι και οι γέροντες του και σιγά – σιγά άρχισε να μαθαίνει.
Η ζωή στα Καυσοκαλύβια: τα πάντα ήταν υπακοή!
Εκεί οι γέροντες τον δοκιμάζανε για να δουν αν πραγματικά κάνει για μοναχός. Ο Άγιος Πορφύριος χαρακτηριστικά έλεγε γι’αυτό: «Τα πράγματα ήταν τόσο φυσικά, που ούτε εσείς θα καταλαβαίνατε ότι σας δοκιμάζουνε. Τώρα τι έννοια έχει αυτό, μπορεί να μην το καταλάβετε. Διότι ένας όταν τον δοκιμάζουνε, την πιο σκληρή δουλειά μπορεί να την κάνει, για να φανεί ότι κάνει υπακοή. Μπορεί μοναχός θυμώδης να προσεύχεται και να μην έχει απαλλαγεί; Είναι πολύ ατελείς οι άνθρωποι αυτοί». Έτσι, λοιπόν, ζούσε μέσα στην υπακοή και έκανε ό,τι μπορούσε για να μην τους στεναχωρεί. Εκεί κάθε βράδυ έκανε μετάνοια στον γέροντα, μήπως με τα λόγια, μήπως με τις πράξεις έκανε κάτι που τον απομάκρυνε από την αγάπη του Χριστού
Δεν γίνεται τίποτα χωρίς μετάνοια στον γέροντα. Χωρίς μετάνοια δεν μπορείς να πας πουθενά. Πρέπει ο σύνδεσμος να υπάρχει. Δηλαδή, το βράδυ πάμε να κοιμηθούμε, μετάνοια. Ό,τι ώρα θέλεις να απομακρυνθείς από την συνοδεία, μετάνοια στον γέροντα.
Στις αγρυπνίες της Σκήτης νύσταζε κατά ομολογία του ιδίου. Αλλά μετά τις 12 τα μεσάνυχτα, άνοιγε ο νους του και ζούσε την προσευχή ως τα ξημέρωμα. Εκεί διαβάζανε καθαρά και με νόημα. Αναπολώντας τα ωραία χρόνια στο Άγιος Όρος έλεγε: «Εκείνο που μου άρεσε απ’όλα περισσότερο, ήταν ο Τριαδικό Κανόνας κάθε Κυριακή στο Μεσονυκτικό. Όταν τον διάβαζε ο αδερφός μου, εγώ συγκέντρωνα όλη την προσοχή μου. Και αν καμιά φορά διάβαζε σιγανά ή γρήγορα και δεν καταλάβαινα ή δεν άκουγα, πολύ στεναχωριόμουνα. Τότε αποτραβιόμουνα πίσω και βυθιζόμουν στην ευχή…»
Ο Άγιος Πορφύριος μετά την επίσκεψη της Θείας Χάριτος αλλάζει ψυχοσωματικά…
Όταν τον επισκέφθηκε η θεία χάρη, ο Άγιος Πορφύριος άλλαξε ψυχοσωματικά. Τα αισθητήρια του όργανα ενεργοποιήθηκαν στο έπακρο και σε υπερφυσικό βαθμό. Άκουγε και γνώριζε τις φωνές των ζώων και των πουλιών, τόσο ως προς την προσέλευση τους, αλλά και τόσο ως προς το νόημα τους. Μπορούσε να δει στα βάθη της γης, το υπερπέραν, χαμένες εικόνες, πετρώματα, ραδιενέργεια, κρυμμένους τάφους, αγγέλους, πονηρά πνεύματα, πετρέλαια κτλ. Η διόραση του έβλεπε με λεπτομερή ακρίβεια τους λογισμούς των ανθρώπων. Έλεγε πως η όξυνση των αισθητηρίων του δεν ήταν επιστήμη, δεν ήταν τέχνη, ήταν η Θεία Χάρις!
Ο Άγιος Πορφύριος χειροτονείται ιερέας το 1926
Όταν ο Άγιος Πορφύριος συμπλήρωσε το 19ο έτος της ηλικίας του, αρρώστησε βαριά. Αναγκαστικά εγκαταλείπει το Άγιο Όρος και μένει στη Μονή του Αγίου Χαραλάμπους Λευκών στην Εύβοια. Ένα χρόνο μετά, χειροτονείται ιερέας στον Άγιο Χαράλαμπο Κύμης, όπου του δίνεται το όνομα «Πορφύριος». Εκεί θα μείνει για 12 χρόνια διακονώντας τους ανθρώπους με απίστευτο ζήλο. Στα 22 του είναι πλέον Αρχιμανδρίτης.
Παραμονές του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου, ο Άγιος Πορφύριος αναλαμβάνει καθήκοντα εφημέριου – πνευματικού, στην Πολυκλινική των Αθηνών. Αυτό το είχε ζητήσει ο ίδιος ο Άγιος, αφού ήθελε να βρίσκεται κοντά στον απλό άνθρωπο για να τον συνδράμει. Το περίεργο είναι πως για την θέση αυτή, ενώ υπήρξε και άλλος υποψήφιος με πολλά προσόντα, ο διευθυντής προτίμησε τον αγράμματο Άγιο Πορφύριο. Εκεί για 33 έτη άσκησε ακατάπαυστα το πνευματικό του έργο και έκανε ότι ήταν ανθρωπίνως δυνατό για να ανακουφίσει τον πόνο των ασθενών. Το 1955 μένει στα Καλλίσια, όπου καλλιεργεί το αγροτεμάχιο του Αγίου Νικολάου. Ταυτόχρονα εξασκεί το λειτούργημα του και το πνευματικό του έργο.
Δε γίνεται κανείς χριστιανός με την τεμπελιά, χρειάζεται δουλειά, πολλή δουλειά.
Advertising
Το μεγάλο όραμα του Αγίου Πορφυρίου
Το μεγάλο όραμα όμως του Αγίου Πορφυρίου είναι να χτίσει ένα μοναστήρι. Ακριβώς γι’αυτό τον λόγο, ζει στο Μήλεσι μέσα σ’ένα τροχόσπιτο κάτω από αντίξοες συνθήκες. Εκεί η υγεία του θα δοκιμαστεί για άλλη μια φορά. Παρά τα μεγάλα προβλήματα που θα αντιμετωπίσει, θα εργαστεί ακατάπαυστα. Στις 26 Φεβρουαρίου του 1990, το όνειρο του παίρνει σάρκα και οστά, αφού η Μονή Μεταμορφώσεως είναι πραγματικότητα! Ο Άγιος όμως είναι πλέον πολύ άρρωστος και τυφλός…
Πολλοί λένε ότι η χριστιανική ζωή είναι δυσάρεστη και δύσκολη, εγώ λέω ότι είναι ευχάριστη και εύκολη, αλλά απαιτεί δύο προϋποθέσεις: ταπείνωση και αγάπη.
«Επιδιώκω και τώρα που εγήρασα να πάω και να πεθάνω εκεί πάνω»
Τα τελευταία χρόνια της ζωής του είχε την βαθιά επιθυμία να πεθάνει στο Άγιος Όρος. Πράγματι, αποσύρθηκε στα Καυσοκαλύβια το 1991, όπου πρωτοπήρε το «σχήμα» πριν 70 χρόνια. Το πρωινό της 2ης Δεκεμβρίου του 1991, ο Άγιος Πορφύριος κοιμήθηκε. Τα τελευταία του λόγια (που συχνά αγαπούσε να επαναλαμβάνει) ήταν: «ἵνα ὦσιν ἓν». Και αναφερόταν φυσικά στο πνεύμα της ομόνοιας και της ενότητας.
Φεύγω, γιατί δεν με ακούει κανείς. Φεύγω γιατί κανείς δεν ακούει κανέναν. Φεύγω γιατί με σαμποτάρουν όλοι. Ο καθένας σήκωσε δική του παντιέρα. Θα σωθούμε μόνο αν μπούμε στην άκτιστη Εκκλησία του Χριστού κι ενωθούμε στο όνομα της Αγίας Τριάδος. Με παίρνουν τηλέφωνο «προτεστάντες» και μασόνοι και θέλουν να μου πάρουν συνεντεύξεις με κασετόφωνα (εννοούσε οργανωσιακούς κι ορθοδόξους κατά τ’ άλλα ανθρώπους). Φεύγω γιατί με εκμεταλλεύονται (ανέφερε συγκεκριμένα ονόματα).
Advertising
Ο Άγιος Πορφύριος λίγο πριν πεθάνει, όπως φαίνεται να είχε πει σε πνευματικό του παιδί
Ποιος πραγματικά ήταν ο Άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης;
Ήταν εκείνος ο άνθρωπος που μιλούσε κατευθείαν στην συνείδηση σου, αφήνοντας σου μια ελευθερία η οποία ενεργοποιούσε το φιλότιμο του άλλου. Και ενώ είχε το διορατικό χάρισμα, καθώς σου αποκάλυπτε διάφορες καταστάσεις, το έκανε με πλήρη ταπείνωση και χωρίς συναισθηματισμό. Το μυστικό του ήταν η συνεχής μετάνοια, αφού πολύ καλά γνώριζε ο Άγιος πως ο πονηρός μπορεί να νικηθεί μόνο με εκείνη. Όπως συνήθιζε να λέει: «Δεν υπάρχει θάνατος. Μεταβέβηκεν εκ του θανάτου εις την ζωήν. Πόσο μας αγάπησε ο Θεός… Και αυτό το φρόντισε. Εκεί θα υμνούμε την Αγία Τριάδα, με τα Σεραφείμ και τα Χερουβείμ, αενάως. Ναι, εμείς οι αμαρτωλοί και ανάξιοι, γιατί τόσο πολύ μας αγάπησε ο Θεός…».
Ο Άγιος Πορφύριος είχε διορατικό χάρισμα και θεράπευσε πάρα πολλούς αρρώστους με την βοήθεια της Θείας Χάριτος. Και παρόλα αυτά δεν ζήτησε ποτέ να προσευχηθεί κάποιος για την δική του θεραπεία. Ανακηρύχθηκε Άγιος στις 27 Νοεμβρίου του 2013, ύστερα από συνεδρίαση της Ιεράς Συνόδου του Οικουμενικού Πατριαρχείου, υπό την αιγίδα του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου. Εν κατακλείδι, ο Άγιος Πορφύριος μαζί με τον Άγιο Παϊσιο είναι από τους μεταμοντέρνους Οσίους της εποχή μας. Αυτό μας αποδεικνύει πως η αγιότητα είναι υπεράνω εποχών και συνθηκών. Και οι δύο ήταν πρεσβευτές της Αγάπης. Άλλωστε, τα πάντα στην ζωή είναι αγάπη ή πρέπει να διακατέχονται από εκείνη. Δύσκολη έννοια, αφού η Αγάπη…. χρειάζεται θυσίες.
Η Αγάπη χρειάζεται θυσίες. Να θυσιάζουμε ταπεινά κάτι δικό μας, που στην πραγματικότητα είναι του Θεού.
Advertising
Στο ακόλουθο βίντεο ο ίδιος ο Άγιος Πορφύριος διηγείται πώς έγινε μοναχός:
Πηγές που χρησιμοποιήθηκαν σε αυτό το άρθρο:
- Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης. Ανακτήθηκε από https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%8C%CF%83%CE%B9%CE%BF%CF%82_%CE%A0%CE%BF%CF%81%CF%86%CF%8D%CF%81%CE%B9%CE%BF%CF%82_%CE%BF_%CE%9A%CE%B1%CF%85%CF%83%CE%BF%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CF%85%CE%B2%CE%AF%CF%84%CE%B7%CF%82. Τελευταία προσπέλαση στις 25-11-2019.
- Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης ο διορατικός και θαυματουργός. Ανακτήθηκε από http://www.saint.gr/4347/saint.aspx. Τελευταία προσπέλαση στις 25-11-2019.
- Ο όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης. Ανακτήθηκε από https://www.pemptousia.gr/2017/12/o-osios-porfirios-o-kafsokalivitis/. Τελευταία προσπέλαση στις 28-11-2-2019.
- Καυσοκαλύβια. Το Ιερόν βήμα του Αγίου Όρους. Ανακτήθηκε από https://choratouaxoritou.gr/?p=47636. Τελευταία προσπέλαση στις 28-11-2019.
