Ο Έγκον Σίλε (Egon Schiele) γεννήθηκε στις 12 Ιουνίου του 1890, στο Τουλν αν ντερ Ντόναου, στην Κάτω Αυστρία. Ήταν παιδί μιας ιδιαίτερα φτωχής οικογένειας, καθώς ο πατέρας του εργαζόταν ως φύλακας τρένων στους Αυστριακούς σιδηροδρόμους. O νεαρός Σίλε, όταν θα γίνει 15 χρονών, θα χάσει τον πατέρα του από σύφιλη και την κηδεμονία του θα αναλάβει ο θείος της μητέρας του που, παρά την δυσανασχέτησή του σχετικά με την ακαδημαϊκή πορεία του Σίλε, θα αναγνωρίσει για πρώτη φορά, το χάρισμά του στη ζωγραφική.
Οι σπουδές, η γνωριμία με τον Κλιμτ και τα έργα του
To 1906, λοιπόν, οι καθηγητές του τον παροτρύνουν να σπουδάσει στην Σχολή Καλών Τεχνών της Βιέννης. Εκεί θα ασχοληθεί κυρίως με την ζωγραφική και το σχέδιο. Η φοίτησή του στην σχολή θα διαρκέσει μόνο ένα χρόνο, αφού την δεύτερη χρονιά θα την εγκαταλείψει, υποστηρίζοντας πως ήταν πολύ αυστηρή και συντηρητική. Το 1907 θα αρχίσει να αναζητά και τον ζωγράφο Γκούσταβ Κλιμτ, ο οποίος θα ενδιαφερθεί από την πρώτη στιγμή για το ταλέντο του. Ο Σίλε θα βρει στον Κλιμτ το πρότυπο του και ο δεύτερος θα τον μυήσει στο ρεύμα του Ζετσεσιονισμού, ένα κίνημα που αποσχίστηκε από την ακαδημία Ένωσης Αυστριακών Καλλιτεχνών λόγω της συντηρητικότητας της.
Τα έργα του Σίλε θεωρήθηκαν ενοχλητικά. Ερεύνησε το ανθρώπινο σώμα αλλά και την ανθρώπινη σεξουαλικότητα, ενώ τα γυμνά του έργα καταδικάστηκαν. Επίσης συνελήφθει και για την προτίμησή του να χρησιμοποιεί ως μοντέλα γυναίκες του δρόμου και ανήλικους. Μέσα στην φυλακή ζωγράφισε 12 πίνακες που απεικονίζουν τις δυσκολίες που έχει η ζωή της φυλακής, ενώ άλλοι 20 πίνακες του κατασχέθηκαν από την αστυνομία. Οι προσωπογραφίες του Σίλε διακρίνονταν από μεγάλη ένταση, οι μορφές του ήταν παραμορφωμένες και φαίνεται να εξετάζει τα πρόσωπά του μέσα από μια ψυχαναλυτική ματιά. Τα σώματα που ζωγράφιζε τον έθεσαν ως προπομπό του Εξπρεσιονισμού, παρόλο που το όνομά του συνδέθηκε περισσότερο με το ρεύμα του Αρ Νουβό. Μέχρι και σήμερα πολλά έργα του θεωρούνται αποτρόπαια, πορνογραφικά, ενοχλητικά και βασισμένα στο σεξ, τον θάνατο και την πικρία απέναντι στην ζωή.
Η καλλιτεχνική ταυτότητα του Σίλε
Κύριο μέλημα της ζωγραφικής του Σίλε δεν είναι η απόδοση μια αληθοφανούς εικόνας αλλά η επική διάσταση των χαρακτήρων του. Οι ήρωες των έργων του θυμίζουν ήρωες αρχαίας τραγωδίας, ενώ οι γραμμές που φτιάχνει είναι έντονες και βίαιες. Τα πρόσωπά του είναι σκελετικά, αισθησιακά και διακρίνονται από 3 διαστάσεις. Τα χρώματα που χρησιμοποιεί είναι κυρίως ψυχρά ή και αντιθετικά μεταξύ τους, ενώ παράλληλα οι πόζες των γυμνών του είναι ιδιαίτερα ασυνήθιστες και παραπέμπουν σε καρικατούρες. Ο Σίλε μελέτησε αρκετά και τις στάσεις ορισμένων ανθρώπων στο ψυχιατρικό άσυλο, επηρεασμένος και από μαριονέτες για την απόδοση των ανθρώπινων μορφών στο έργο του.
Σε αντίθεση με το έργο του Κλίμτ, όπου φανερώνεται μια αισιοδοξία και η ελπίδα πως το κακό θα νικηθεί με την αγάπη, στο έργο του Σίλε διακρίνεται η πίκρα και η απαισιοδοξία που ενδέχεται να βασίζεται στα μηνύματα του πολέμου. Ζωγράφισε περίπου 100 προσωπογραφίες του και μέχρι το τέλος της ζωής του άφησε πίσω του 300 πίνακες, 17 γκραβούρες, γλυπτά και 3.000 σχέδια.
Το τέλος της ζωής του
Στις 27 Οκτωβρίου του 1918 η Έντιθ Σίλε, η αγαπημένη του σύζυγος και ο μοναδικός γάμος που θα κάνει ποτέ, φεύγει από την ζωή από την Ισπανική γρίπη και μάλιστα ενώ ήταν σε προχωρημένη εγκυμοσύνη. Ο Σίλε είχε ήδη κολλήσει την γρίπη και δεν μπορεί να σταθεί καν στα πόδια του. Τέσσερις μέρες μετά και ενώ η επικήδειος πομπή της Εντίθ περνούσε κάτω από το παράθυρο του, εκείνος ήταν εξουθενωμένος στο κρεβάτι του. Πεθαίνει στις 31 Οκτωβρίου του 1918, μόλις στα 28 του χρόνια και λίγες μέρες πριν το τέλος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. Τα τελευταία του λόγια έμελλε να ήταν «ο πόλεμος τελείωσε και πρέπει να φύγω».
Ακολουθεί ένα συνοπτικό ντοκιμαντέρ για την ζωή του:
Πηγές:
Έγκον Σίλε, τραγική ζωή ενός εκκεντρικού δημιουργού, ανακτήθηκε από www.thessalonikiartsandculture.gr, τελευταία πρόσβαση 12/6/2021.
Τα 28 τραγικά χρόνια ζωής του Έγκον Σίλε, ανακτήθηκε από www.catisart.gr, τελευταία πρόσβαση 12/6/2021.
Έγκον Σίλε, ανακτήθηκε από el.wikipedia.org, τελευταία πρόσβαση 12/6/2021.
Egon Schiele, ανακτήθηκε από www.britannica.com, τελευταία πρόσβαση 12/6/2021.
