Μάρτιν Λούθερ Κινγκ. Ειρηνιστής, ιερέας και ακτιβιστής κατά των φυλετικών διακρίσεων στην Αμερική. Η φυσιογνωμία του είναι ταυτόσημη με τους αγώνες για τα δικαιώματα των έγχρωμων. Στις 14 Οκτωβρίου 1964 η Σουηδική Ακαδημία του απονείμει το Νόμπελ Ειρήνης.
Τα πρώτα χρόνια
Γεννιέται στις 15 Ιανουαρίου 1929 στην Ατλάντα της Τζόρτζια, με πατέρα τον αιδεσιμότατο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ τον πρεσβύτερο και μητέρα την Αλμπέρτα Γουίλλιαμς Κινγκ. Ο πατέρας του ήταν ιερέας, ο οποίος άλλαξε το όνομά του, όπως και του γιου του, από Μάικλ Κινγκ σε Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, προς τιμήν του μεταρρυθμιστή Προτεστάντη Μαρτίνου Λούθηρου.
Το έτος γέννησης του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ αποτελεί σταθμό στην αμερικανική ιστορία και οικονομία, καθώς τότε εκδηλώνεται το Μεγάλο Κραχ. Αν και όλη η χώρα βυθίζεται στην οικονομική κρίση και στις ζοφερές της συνέπειες, υπάρχουν αρκετές οικογένειες οι οποίες μπορούν να θεωρηθούν ευκατάστατες. Μία από αυτές είναι η οικογένεια Κινγκ. Ζούσαν στη λεωφόρο Ώμπερν, συνοικία των οικονομικά και κοινωνικά ισχυρών έγχρωμων της Ατλάντα. Ο μικρός Μάρτιν μοίραζε το χρόνο του μεταξύ του σχολείου, όπου ήταν άριστος μαθητής και της εκκλησίας όπου ήταν πάστορας ο πατέρας του. Οι γονείς του είχαν αρκετή ισχύ και κύρος μέσα στην κοινότητα των έγχρωμων και αυτό το γεγονός συνετέλεσε στην απόκτηση μιας αξιοπρεπούς εκπαίδευσης.
Συγκεκριμένα, μετά από το δημόσιο δημοτικό για έγχρωμους, ξεκινά να φοιτά σε ένα διάσημο ιδιωτικό σχολείο της περιοχής του, το Γυμνάσιο του Μπούκερ Ουάσινγκτον. Εκεί, αναδεικνύονται τα πρώτα στάδια της ευφράδειάς του, αφού σε ηλικία μόλις δεκατριών ετών βραβεύεται για την ομιλία του πάνω στο θέμα «Ο Νέγρος και το Σύνταγμα».
Στα δεκαπέντε του δίνει εξετάσεις και αρχίζει τη φοίτησή του στο γνωστό, για εκείνη την εποχή, Κολλέγιο για έγχρωμους του Μουρχάους. Στη διάρκεια των σπουδών του σκεφτόταν να σπουδάσει νομική ή ιατρική, αλλά στο τελευταίο έτος αποφάσισε να μοιάσει στον πατέρα του και να γίνει ιερωμένος. Το 1948, κρατώντας πια το χαρτί της αποφοίτησης από το Μουρχάους, αποφασίζει να σπουδάσει Θεολογία, γι’ αυτό και παρακολουθεί το Θεολογικό Σεμινάριο Κρόζερ στο Τσέστερ της Πενσιλβάνια. Οι σπουδές του στη Θεολογία συνεχίζονται ως το 1955, οπότε και θα αποφοιτήσει από το Πανεπιστήμιο της Βοστώνης με τον τίτλο του Διδάκτορα Θεολογίας, καθώς είχε την επιθυμία να διδάξει σε δημόσιο σχολείο.
Ο ρατσισμός ως καθοριστικός παράγοντας της πορείας του
Η ζωή του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, αν και ήταν σε μεγάλο βαθμό άνετη, λόγω της οικονομικής επιφάνειας της οικογένειάς του, ο ρατσισμός ξεδιπλωνόταν γύρω του και τον τύλιγε σαν αραχνοΰφαντος ιστός. Ως μικρό παιδί, ως νεαρός ενήλικας και έπειτα ως μεγάλος άνδρας, βιώνει το ρατσισμό σα να είναι κάτι απόλυτα φυσιολογικό και δίκαιο. Για παράδειγμα, όταν έπρεπε να ξεκινήσει το σχολείο, έχασε όλους τους λευκούς του φίλους, καθώς ήταν απαράδεκτο από την κοινωνία της εποχής, να πηγαίνουν σε μεικτό σχολείο.
Όντας 15 ετών και ταξιδεύοντας ως το Κονέκτικατ, ώστε να δουλέψει σε καπνοφυτεία το καλοκαίρι πριν το κολέγιο, ανακάλυψε ότι οι διαφορές του Νότου με την περιοχή της πρωτεύουσας ήταν εξωπραγματικές. Εκεί, για πρώτη φορά συνειδητοποίησε ότι η κοινωνία όπου λευκοί και έγχρωμοι θα ήταν ίσοι, δεν ήταν ένα άπιαστο όνειρο, αλλά μία πραγματικότητα που χρειάζεται αγώνες.
Σε όλη τη διάρκεια της ζωής του, παλεύει ενάντια στο ρατσισμό και τις φυλετικές διακρίσεις που αυτός επιφέρει.
Οι αγώνες του
Έχοντας εγκαταλείψει την ακαδημαϊκή του καριέρα στο κλάδο της θεολογίας, το 1954 γίνεται πάστορας στην εκκλησία των Βαπτιστών στη λεωφόρο Ντέξτερ, στο Μοντγκόμερι της Αλαμπάμα. Η περιοχή θεωρείται μία από τις πιο ρατσιστικές πολιτείες της Αμερικής, όπου οι φυλετικοί νόμοι καλά κρατούν. Οι φλογεροί αγώνες του αποκτούν έναυσμα την 1η Δεκεμβρίου 1955, όταν η έγχρωμη μοδίστρα Ρόζα Παρκς, λόγω των πακέτων που κρατούσε, κάθεται σε μία θέση για λευκούς σε λεωφορείο του Μοντγκόμερι, αρνούμενη να δώσει τη θέση της. Το δικαστήριο θα την καταδικάσει σε πρόστιμο 10 δολαρίων που αποτελεί προσάναμμα για την εκκίνηση της πυρκαγιάς που ονομάστηκε «Μποϋκοτάζ των λεωφορείων του Μοντγκόμερι» και διήρκησε 385 ολόκληρες μέρες, με καθημερινές διαδηλώσεις.
Οι διαδηλωτές ζητούσαν κατάργηση όλων των ρατσιστικών νόμων που αφορούσαν τους έγχρωμους. Οι αντιδράσεις ήταν ισχυρές, αφού προκλήθηκαν επεισόδια, συγκρούσεις, απειλές, μέχρι και βομβιστικές επιθέσεις. Τελικά, η απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου δικαίωσε την κοινότητα των έγχρωμων στις 13 Νοεμβρίου 1956, όπου όλες οι φυλετικές διακρίσεις στα μέσα μαζικής μεταφοράς του Μοντγκόμερι κρίθηκαν αντισυνταγματικές.
Οι αγώνες του ποικίλουν από καθιστικές διαμαρτυρίες και διαδηλώσεις μέχρι την ίδρυση της Νότιας Χριστιανικής Ηγεσίας, η οποία συσπείρωνε τους έγχρωμους χριστιανούς του Νότου, ώστε να διεκδικήσουν τα δικαιώματα που θα έπρεπε να τους αναλογούν. Μία από τις πιο σκληρές διαδηλώσεις που οργάνωσε και πήρε μέρος ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ ήταν οι διαδηλώσεις του Μπέρμινγκχαμ στην Αλαμπάμα. Το αίτημα πλέον γνωστό, ο διακαής πόθος και η εξάλειψη των φυλετικών διακρίσεων. Εκείνη την εποχή ο σερίφης της πόλης ήταν ο Τζιμ «Μπουλ» Κόννορς, από τους πιο επικίνδυνους ρατσιστές του αμερικανικού Νότου. Επιτέθηκε στους άοπλους διαδηλωτές με όσα μέσα διέθετε, όπως αστυνομικά σκυλιά, μαστίγια, γκλομπς και ξύλο. Πολλοί φυλακίστηκαν, μαζί τους και ο Κινγκ που κρατήθηκε σε απομόνωση.
Επιπλέον, ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ οργάνωσε την «Πορεία προς την Ουάσινγκτον για δουλειά και ελευθερία», όπου 200.000 λευκοί και έγχρωμοι συγκεντρώθηκαν στο άγαλμα του Λίνκολν για να διαμαρτυρηθεί για την κατάργηση των νόμων που θεσπίζουν ρατσιστικές αντιλήψεις και πολιτικές. Η πορεία αυτή πραγματοποιήθηκε στις 28 Αυγούστου 1963 και εκεί εκφωνήθηκε η ιστορική πλέον ομιλία «Έχω ένα όνειρο..».
Επιτέλους, έρχεται δικαίωση για τους Αμερικανούς έγχρωμους, καθώς το 1964 ψηφίζεται ο νόμος που καταργεί ουσιαστικά όλες τις διακρίσεις με βάση τη φυλή, το φύλο, τη θρησκεία και την καταγωγή. Η νίκη αυτή έρχεται μετά από αιώνες σκλαβιάς και βασανισμού των έγχρωμων. Ήταν η αρχή μιας αλυσιδωτής αντίδρασης κατά των διακρίσεων και παράλληλα η απελευθέρωση του κόσμου της έγχρωμης Αμερικής. Και σε προσωπικό επίπεδο, όμως, η πορεία αυτή δίνει στο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ τη δυνατότητα να αποκαλυφθεί η ρητορική του δεινότητα και να γίνει βασικός συνομιλητής των Αμερικανών προέδρων.
Η απονομή στις 14 Οκτωβρίου 1964
Στις 14 Οκτωβρίου 1964, το Νόμπελ Ειρήνης δίνεται στο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ για τους αγώνες του κατά του ρατσισμού. Στις 10 Δεκεμβρίου παρίσταται στην τελετή απονομής στο Όσλο και παραλαμβάνει το βραβείο στο όνομα όλων όσων έχουν παλέψει για να εξαλείψουν τις διακρίσεις και για να θεσπίσουν την ισότητα.
Το τέλος και η δολοφονία του
Στις 4 Απριλίου 1968, ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, αφού είχε ολοκληρώσει τη σύσκεψη με τους συνεργάτες του στο μοτέλ «Λορέν», στο Μέμφις, βγήκε να ξεκουράσει το μυαλό του στο μπαλκόνι. Μπαίνοντας στο δωμάτιο χαμογελαστός, χτυπήθηκε στον αυχένα από τη σφαίρα του δραπέτη Τζέιμς Ερλ Ρέι.
Η κηδεία του έγινε εν μέσω φαινομένων οργής και πόνου, καθώς οι έγχρωμοι είχαν χάσει την τελευταία τους ειρηνική ελπίδα. Από εκεί και πέρα, οι θέσεις τους έγιναν ακόμη πιο ριζοσπαστικές, κάτι το οποίο ο Κινγκ, με τη διαλλακτική του φυσιογνωμία, είχε καθυστερήσει.
Μάλιστα, λόγω της ευκολίας με την οποία ο δολοφόνος απέφευγε το ανθρωποκυνηγητό της αστυνομίας, ταξιδεύοντας σε αρκετές χώρες, υπήρξαν αρκετοί υποστηρικτές της συνομωσίας. Συγκεκριμένα, ο Ρέι ομολόγησε την ενοχή του αμέσως και καταδικάστηκε σε 99 χρόνια κάθειρξη, χωρίς όμως ποτέ να υπάρξει δίκη.
Πέρασε 33 χρόνια στη φυλακή, προτού μπορέσει να καταθέσει αίτηση χάριτος και αργότερα παρουσίασε αντιφάσεις ως προς τα λεγόμενα του συνηγόρου του, λέγοντας ότι δέχτηκε πιέσεις για να δηλώσει ένοχος. Επίσης, υπήρξαν τρομερές πιέσεις από το FBI, ώστε να κλείσει όσο το δυνατόν γρηγορότερα η υπόθεση, αποκλείοντας την αξίωση της οικογένειας Κινγκ για δημόσια δίκη.
Συμπερασματικά, μιλάμε για μία προσωπικότητα η οποία αγωνίστηκε για την ελευθερία, την ισότητα και τη δικαιοσύνη με ό,τι μέσα είχε. Έναν άνθρωπο που ονειρεύτηκε ένα κόσμο που στην εποχή του ήταν απαγορευμένος και έτρεξε προς αυτό το όνειρο. Γι’ αυτό το λόγο, το Νόμπελ είναι απλά το επισφράγισμα αυτής της διαδρομής και όχι το αποκορύφωμά της.
Παρακάτω ακολουθεί βίντεο από την ιστορική ομιλία του «Έχω ένα όνειρο..»:
Πηγές άρθρου:
Μάρτιν Λούθερ Κινγκ. Ανακτήθηκε από www.wikipedia.gr (τελευταία πρόσβαση στις 12/10/2020).
Μάρτιν Λούθερ Κινγκ. Ανακτήθηκε από www.sansimera.gr (τελευταία πρόσβαση στις 12/10/2020).
Υπερμαχοι των ανθρωπινων δικαιωματων: Μαρτιν Λουθερ Κινγκ Τζουνιορ. Ανακτήθηκε από humanrights.com (τελευταία πρόσβαση στις 12/10/2020).
