Ο Ντέιβιντ Μακ Τάγκαρτ γεννήθηκε στις 24 Ιουνίου του 1932, στο Βανκούβερ της Βρετανικής Κολομβίας στον Καναδά. Η κλίση του στον αθλητισμό είχε γίνει ευδιάκριτη ήδη από τα νεανικά του χρόνια. Ασχολήθηκε με το τένις, το σκι, το γκολφ και την τοιχοσφαίριση. Θα καταφέρει, μάλιστα, να κερδίσει και για έξι συνεχόμενες φορές το καναδικό πρωτάθλημα στο άθλημα του μπάντμιντον.
Ως επιχειρηματίας θα δραστηριοποιηθεί για τουλάχιστον είκοσι χρόνια στον κλάδο των κατασκευών και το 1960 θα επεκτείνει την επιχειρηματική του ισχύ και στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. Η απόσυρση του από τον κόσμο των επιχειρήσεων θα επέλθει λόγω μιας έκρηξης που θα πραγματοποιηθεί σε ένα θέατρο που είχε κατασκευάσει και κατά την οποία θα τραυματιστεί ένας υπάλληλος.
Μετά από αυτό το γεγονός, θα εγκατασταθεί στην περιοχή του Ειρηνικού Ωκεανού.
Η ίδρυση και η πρώτη δράση του Τάγκαρτ στην Greenpeace
Τον Οκτώβριο του 1971, ο Τάγκαρτ μαζί με τρεις ακόμη Αμερικανούς (Jim Bohlen, Irving Stowe, Paul Cote) και εννέα Καναδούς θα αποφασίσουν να διαμαρτυρηθούν κατά των υπόγειων πυρηνικών δοκιμών που πραγματοποιούσαν οι Ηνωμένες Πολιτείες μεταξύ Αλάσκας και Ασίας, στις Αλεούτιες νήσους. Την αμέσως επόμενη χρονιά, το 1972, θα εξοργιστεί με την απόφαση της Γαλλίας να αποκλείσει μια μεγάλη σε έκταση περιοχή στα διεθνή ύδατα του Ειρηνικού Ωκεανού για να ξεκινήσει το πρόγραμμα των πυρηνικών της δοκιμών. Αυτό θα προκαλέσει και την άμεση αντίδραση του.
Ο Τάγκαρντ θα αγνοήσει την αμετάκλητη απόφαση της γαλλικής κυβέρνησης που κήρυξε την περιοχή ως απαγορευμένη ζώνη και θα καταφθάσει εκεί με το σκάφος του, ονόματι «Greenpeace ΙΙΙ», καταφέρνοντας να διακόψει την δοκιμή. Ωστόσο, ένα πλοίο του πολεμικού ναυτικού της Γαλλίας θα χτυπήσει το σκάφος, αναγκάζοντας τον να το επισκευάσει και να επιστρέψει στο ίδιο σημείο ένα χρόνο μετά. Κάποια χρόνια μετά, θα συμμετέχει και σε δικαστική διαμάχη με αφορμή τον σύλληψη και την κακοποίηση του από Γάλλους αστυνομικούς, καθώς και την άρνηση της γαλλικής κυβέρνησης ότι παρευρέθηκε στην περιοχή. Το 1974 τα γαλλικά δικαστήρια θα τον δικαιώσουν, θα κερδίσει την δίκη και η Γαλλία θα διακόψει οριστικά τις πυρηνικές δοκιμές της στην ατμόσφαιρα.
Η μετέπειτα πορεία του στην περιβαλλοντική οργάνωση της Greenpeace
Ο Ντέιβιντ Τάγκαρντ θα υπάρξει για χρόνια εκπρόσωπος της οργάνωσης, ενώ από το 1979 έως το 1991 θα ανακηρυχθεί και πρόεδρός της. Κατά το 1977 θα οργανώσει μια καμπάνια με βασικό στόχο την στήριξη της οργάνωσης, η οποία είχε ήδη έδρα σε εννέα χώρες. Το 1979 και κατά τα χρόνια της προεδρίας του, θα κατορθώσει να ενώσει διαφορετικές ομάδες μεταξύ τους και έως το 1991 η οργάνωση θα θέσει ως βασικούς στόχους της τα εξής: την σωτηρία των φαλαινών, την απόρριψη των πυρηνικών αποβλήτων στις εκτάσεις των ωκεανών, την παρεμπόδιση της παραγωγής τοξικών αποβλήτων, την οριστική διακοπή των πυρηνικών δοκιμών και, τέλος, την προστασία της Ανταρκτικής από την υπέρ-εκμετάλλευση πετρελαίου και ορυκτών.
Μαζί με τον διάσημο τραγουδιστή Μπράιαν Άνταμς, θα ξεκινήσουν μια καμπάνια ζητώντας από τους ανθρώπους που πήγαιναν στις συναυλίες του να γράψουν στις χώρες που σχετίζονταν με τις φάλαινες και να εκφράσουν την υποστήριξή τους για το καταφύγιο φαλαινών. Το Southern Ocean Whale Sanctuary θα ιδρυθεί τελικά το 1994 σε 23 χώρες οι οποίες δέχτηκαν να το υποστηρίξουν. Η Ιαπωνία θα το απορρίψει. Επιπρόσθετα, το 1987 θα θεμελιώσει το ίδρυμα Third Millennium Foundation για την συνέχεια του έργου του σχετικά με την ειρήνη και τον οικολογικό τρόπο ζωής. Το ίδρυμα θα συνεχίσει να οργανώνει μέχρι και σήμερα ακόμα παγκόσμια πρότζεκτ αφιερωμένα στην μνήμη του.
Ο Μακ Τάγκαρντ αποτέλεσε αναμφισβήτητα έναν από τους πιο πρωτοπόρους ιδρυτές μη-κυβερνητικών οργανώσεων. Στήριξε την οργάνωση χρησιμοποιώντας την δύναμη και την επιρροή των μεγάλων ηλεκτρονικών μέσων μαζικής ενημέρωσης. Όλες οι δράσεις και οι κεντρικές καμπάνιες της Greenpeace, μέχρι και τα μέσα της περασμένης δεκαετίας, θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως η χρυσή τομή στην αποτελεσματική εξέλιξη και την διαιώνιση του «τηλεοπτικού ακτιβισμού».
Τα τελευταία χρόνια της ζωής του Ντέιβιντ Μακ Τάγκαρντ
Τον Σεπτέμβριο του 1991 θα αποφασίσει να αφήσει την προεδρία της Greenpeace και θα εγκατασταθεί μόνιμα σ’ ένα αγρόκτημα-ελαιώνα στην περιοχή Paciano, στην Umbria της Ιταλίας. Εκεί θα παράγει βιολογικό λάδι, ενώ παράλληλα θα συνεχίσει, μέχρι και τον θάνατο του, να εργάζεται σκληρά για την εξάλειψη του κυνηγιού φαλαινών. Θα δημοσιεύσει, επίσης, πολλά άρθρα, θα συγγράψει δύο βιβλία και θα τιμηθεί με βραβεία και διακρίσεις για την συμβολή του στην προσπάθεια σωτηρίας του περιβάλλοντος.
Υπήρξε άνθρωπος με μεγάλα οράματα και στόχους, ένας αγωνιστής που πάλεψε με ανιδιοτέλεια για τον κόσμο της φύσης. Έζησε με ολιγάρκεια, έγινε η βροντερή φωνή αυτών που δεν έχουν φωνή να μιλήσουν, υπερασπιζόμενος μέχρι τέλους τα δικαιώματα των ζώων και του περιβάλλοντος. Αγκάλιασε και στήριξε στο έπακρο την έννοια του εθελοντισμού και την ομαδικής προσπάθειας και δεν σταμάτησε ποτέ να κάνει όνειρα για έναν κόσμο διαφορετικό, πιο δίκαιο για όλα τα πλάσματα που τον κατοικούν.
Ο Ντέιβιντ Μακ Τάγκαρντ πέθανε στις 23 Μαρτίου του 2001, σε ηλικία 68 ετών, μετά από ανακοπή που υπέστη ενώ οδηγούσε το αυτοκίνητο του κοντά στην πόλη της Περούτζιας.
Ακολουθεί βίντεο-ντοκιμαντέρ σχετικό με την Greenpeace:
Πηγές που χρησιμοποιήθηκαν σε αυτό το άρθρο:
Ντέιβιντ Τάγκαρτ, ανακτήθηκε από https://el.metapedia.org/wiki/%CE%9D%CF%84%CE%AD%CE%B9%CE%B2%CE%B9%CE%BD%CF%84_%CE%A4%CE%AC%CE%B3%CE%BA%CE%B1%CF%81%CF%84, τελευταία πρόσβαση 20/2/2020
Ποιος ήταν ο Ντέιβιντ Φρέιζερ Μακ Τάγκαρτ;, ανακτήθηκε από http://www.globalview.gr/2019/03/22/poios-itan-nteivint-freizer-mak-tagkart/, τελευταία πρόσβαση 20/3/2020
Έσβησε ο μύθος της Γκρίνπις, ανακτήθηκε από www.tanea.gr/2001/03/26/greece/esbise-o-mythos-tis-gkrinpis/, τελευταία πρόσβαση 20/3/2020
David McTaggart, ανακτήθηκε από en.wikipedia.org/wiki/David_McTaggart, τελευταία πρόσβαση 20/3/2020
Διαμαρτυρίες στον βωμό του θεάματος, ανακτήθηκε από www.kathimerini.gr/713038/opinion/epikairothta/arxeio-monimes-sthles/diamartyries-ston-vwmo-toy-8eamatos, τελευταία πρόσβαση 20/3/2020
Ο ακτιβισμός αναζητεί πυξίδα, ανακτήθηκε από www.kathimerini.gr/709251/opinion/epikairothta/arxeio-monimes-sthles/o-aktivismos-anazhtei-py3ida, τελευταία πρόσβαση 20/3/2020
