Στείλαμε μια κάρτα στα Media. Ελάτε στον μήνα του μέλιτος του Τζον και της Γιόκο: Ένα bed – in στο ξενοδοχείο Χίλτον του Άμστερνταμ.
Ο γάμος του θρυλικού Τζον Λένον και της Γιαπωνέζας καλλιτέχνιδας Γιόκο Όνο τελέστηκε στο Γιβραλτάρ, στις 20 Μαρτίου 1969. Το ζευγάρι ήξερε πως ο μήνας του μέλιτός του θα καλυφθεί εκτενώς από τα ΜΜΕ, οπότε, αφού τα φώτα της δημοσιότητας θα ήταν στραμμένα πάνω τους, αποφάσισαν να περάσουν ένα μήνυμα πιο μεγάλο από τους ίδιους και πιο σημαντικό για τον κόσμο. Αποφάσισαν να μιλήσουν για την παγκόσμια ειρήνη. Ο πόλεμος στο Βιετνάμ μαίνονταν, οπότε οι ίδιοι ως ευαισθητοποιημένοι καλλιτέχνες θέλησαν να διατρανώσουν το μήνυμά τους για την ειρήνη και την ευημερία μεταξύ των ανθρώπων.
Ξέραμε πως ό,τι κι αν κάναμε θα έμπαινε στις εφημερίδες. Αποφασίσαμε να χρησιμοποιήσουμε τον χώρο που θα απασχολούσαμε ούτως ή άλλως από τον γάμο μας, για μια διαφήμιση για την ειρήνη. Θα πωλούσαμε το προϊόν μας, το οποίο ονομάζουμε “ειρήνη”. Και για να πουλήσεις ένα προϊόν χρειάζεσαι τέχνασμα. Το τέχνασμα που σκεφτήκαμε ήταν το κρεβάτι, επειδή το κρεβάτι ήταν ο ευκολότερος τρόπος να το κάνουμε, γιατί είμαστε τεμπέληδες.
Τζον Λένον
Advertising
Η πρώτη διαμαρτυρία στο Άμστερνταμ
Ο Τζον Λένον και η Γιόκο Όνο έστειλαν πρόσκληση στα ΜΜΕ να τους επισκεφτούν στην προεδρική σουίτα τους (δωμάτιο 702), στο ξενοδοχείο Χίλτον του Άμστερνταμ. Στην αρχή οι δημοσιογράφοι νόμιζαν πως θα βγάλουν λαυράκι, διότι υπέθεσαν πως το ζευγάρι θα έκανε σεξ πάνω στο κρεβάτι που διαδήλωνε για την ειρήνη. Ο Τζον Λένον και η Γιόκο Όνο άλλωστε, είχαν συνηθίσει τον τύπο σε αντικομφορμιστικές και προκλητικές καλλιτεχνικές εκφράσεις. Το 1968 κυκλοφόρησε το άλμπουμ τους με τίτλο «Two virgins», στο εξώφυλλο του oποίου εμφανίζονται εντελώς γυμνοί, ως εκ τούτου οι δημοσιογράφοι περίμεναν κάτι ανάλογο. Ωστόσο, στην ειρηνική του διαδήλωση το ζευγάρι φορούσε λευκές πιτζάμες και κρατιόταν χέρι, χέρι. Ήταν «σαν άγγελοι», όπως έλεγε και ο ίδιος ο Λένον. Η διαμαρτυρία τους εκεί διήρκεσε μια εβδομάδα, από τις 25 ως τις 31 Μαρτίου. Σε αυτό το διάστημα δέχονταν επισκέψεις από τους ρεπόρτερ και τους φωτογράφους, από τις 9:00 ως τις 21:00. Παρότι υπήρχε μια χιουμοριστική – περιπαικτική διάθεση στο όλο εγχείρημα, εντούτοις οι δύο καλλιτέχνες ήξεραν πως αυτό που κάνουν πρέπει να έχει έναν σημαντικό αντίκτυπο, γιατί το θέμα ήταν πολύ σοβαρό.
«Στο Παρίσι, οι ειρηνευτικές συνομιλίες για το Βιετνάμ, έφτασαν μέχρι το σημείο να διαλέξουν οι υπεύθυνοι τη μορφή του τραπεζιού που πρόκειται να καθίσουν για να συζητήσουν. Οι συνομιλίες αυτές συνεχίζονται εδώ και μήνες. Σε μια εβδομάδα στο κρεβάτι, επιτύχαμε πολύ περισσότερα», δήλωσε ο Τζον Λένον. Η εικόνα του ζευγαριού να είναι ξαπλωμένο στα λευκά σεντόνια, αγκαλιασμένο και να μιλάει για την ειρήνη ενέπνευσε αναμφισβήτητα πολλούς ανθρώπους. Γύρω τους στο δωμάτιο, είχαν κρεμάσει πινακίδες που έγραφαν «ειρήνη των μαλλιών», «ειρήνη του κρεβατιού», «να θυμάστε την αγάπη» κλπ. Μετά το πέρας της διαδήλωσης στο κρεβάτι του Χίλτον, το ζευγάρι ταξίδεψε μέχρι την Βιέννη για να παραχωρήσει συνέντευξη τύπου. Μέσα στον Απρίλιο επίσης, προέβησαν σε μια ιδιαίτερη κίνηση· έστειλαν βελανίδια σε αρχηγούς κρατών από διάφορες χώρες, με την ελπίδα να τα φυτέψουν ως σύμβολα ειρήνης.
Η δεύτερη διαμαρτυρία στο Μόντρεαλ
Το δεύτερο bed – in είχε προγραμματιστεί να γίνει στη Νέα Υόρκη, ωστόσο δεν επετράπη στον Λένον να μεταβεί στις ΗΠΑ, λόγω της καταδίκης του για κατοχή κάνναβης, το 1968. Έτσι, είχαν σκοπό να πραγματοποιήσουν το δεύτερο bed – in στις Μπαχάμες, στο Sheraton Oceanus Hotel. Πράγματι, μετέβησαν εκεί στις 24 Μαΐου, έμειναν για ένα μόνο βράδυ μέσα στη ζέστη και την επόμενη μέρα έφυγαν για το Μόντρεαλ. Eκεί έμειναν για επτά ακόμη ημέρες, στο Queen Elizabeth Hotel. Κατά τη διάρκεια της παραμονής τους μάλιστα, ηχογράφησαν και το κομμάτι – ύμνο για την ειρήνη, Give Peace a Chance. Προσκάλεσαν στο δωμάτιό τους, μεταξύ άλλων, τους Timothy Leary, Tommy Smothers, Dick Gregory, Murray the K, Al Capp και Allen Ginsberg και τραγούδησαν όλοι μαζί. Το τραγούδι θα γινόταν αργότερα ύμνος για το νέο κύμα διαδηλώσεων κατά του πολέμου στο Βιετνάμ.
Στην σουίτα τους πάλι, όπως ήταν φυσικό, βρέθηκε σωρεία δημοσιογράφων και φωτορεπόρτερ. Το ζευγάρι έκανε δηλώσεις, παραχώρησε συνεντεύξεις και κάλεσε τον λαό να αναλάβει δράση για να σταματήσει ο πόλεμος. Τον Δεκέμβριο του 1969 μάλιστα, ο Τζον Λένον και η Γιόκο Όνο διέδωσαν για ακόμα μια φορά μηνύματα ειρήνης, τονίζοντας την ανάγκη για άμεση δράση, μέσω μεγάλων διαφημιστικών πινακίδων. Οι πινακίδες αυτές, που εμφανίστηκαν σε 11 μεγάλες πόλεις του κόσμου έγραφαν τα εξής λόγια: «Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΕΛΕΙΩΣΕ! Αν το θέλετε εσείς – Καλά Χριστούγεννα από τον Τζον και την Γιόκο».
Ο αντίκτυπος των ειρηνικών διαμαρτυριών
Μολονότι ο πόλεμος στο Βιετνάμ ολοκληρώθηκε έξι χρόνια μετά τα λεγόμενα bed – ins, το 1975, εντούτοις η ειρηνική αυτή διαμαρτυρία είχε σημαντικό αντίκτυπο στην τέχνη και στην κοινωνία. Πολλοί άλλοι καλλιτέχνες μιμήθηκαν το παράδειγμα αυτό και διαμαρτυρήθηκαν με τον ίδιο τρόπο, ενώ έγιναν επίσης και πολλές αναβιώσεις του γεγονότος, στα ίδια ξενοδοχεία που διέμειναν ο Λένον και η Όνο, οι οποίοι εν τέλει άφησαν το στίγμα τους με τον δικό τους τρόπο. Το 2010 μάλιστα, το κέντρο σύγχρονων τεχνών της Λίβερπουλ, Blue – Coat, διοργάνωσε ένα event 62 ημερών, με πρότυπο τα bed – ins του μήνα του μέλιτος Λένον και Όνο. Σε αυτές τις 62 μέρες πλήθος καλλιτεχνών και ακτιβιστών έκαναν παρουσιάσεις «για έναν καλύτερο κόσμο». Η Γιόκο Όνο έδωσε τις ευλογίες της στο εγχείρημα και έστειλε ένα βίντεο για την διοργάνωση. Το project ξεκίνησε στις 9 Οκτωβρίου, ημέρα που ο Τζον Λένον θα γινόταν 70 χρονών, και ολοκληρώθηκε στις 9 Δεκεμβρίου, επέτειο των 30 χρόνων από την δολοφονία του διάσημου σκαθαριού.
Ο Τζον Λένον και η Γιόκο Όνο ήταν δύο ερωτευμένοι και παθιασμένοι οραματιστές – καλλιτέχνες. Έβλεπαν με έναν ρομαντικό τρόπο την κοινωνία και ήθελαν να επικρατήσει το καλό. Το κίνημα των χίπις ήταν άλλωστε στη μόδα, και το διάσημο ζευγάρι ήταν επηρεασμένο από το παράδειγμα αυτών των νέων ανθρώπων που φώναζαν «κάντε έρωτα, όχι πόλεμο». Η Γιόκο Όνο, χρόνια αργότερα, θα παραδεχτεί πως και η ίδια και ο Λένον κατάλαβαν πως για να γίνει μια αλλαγή χρειάζεται χρόνο. «Ο Τζον και εγώ σκεφτήκαμε μετά τα Bed – Ins, “Ο πόλεμος θα τελειώσει”. Πόσο αφελείς ήμασταν, ξέρετε; Αλλά το θέμα είναι πως τα πράγματα χρειάζονται χρόνο. Νομίζω ότι θα συμβεί. Θέλω να πω, νομίζω ότι θα έχουμε έναν ειρηνικό κόσμο. Αλλά παίρνει λίγο περισσότερο χρόνο από ό,τι νομίζαμε τότε».
Βίντεο: Η ταινία της Γιόκο Όνο για τα bed – ins του 1969.
Πηγές
Wikipedia.org
Time.com
YouTube.com
