Τι έφταιξε και εμείς οι δύο βρεθήκαμε αντιμέτωποι. Τι συνέβη και καθόμαστε πλάτη χωρίς να μιλάμε. Τι άλλαξε και δεν κοιτιόμαστε. Όλα τα πράγματα που μοιραστήκαμε τα πετάξαμε και τα αφήσαμε σε μια γωνιά για να μη τα βλέπουμε και γυρίσουμε πίσω. Διαλυμένοι χαρακτήρες που αντάμωσαν και δημιούργησαν μια σχέση καταστροφική ή ανεξέλεγκτη.
Οι σχέσεις χτίζονται και αν όχι τότε διορθώνονται. Πόσο διατεθειμένος είσαι να ρίξεις τον εαυτό σου, τον εγωισμό σου και να συγχωρέσεις πρώτα τον εαυτό σου και μετά τον διπλανό σου και να πας παρακάτω; Πόσο χρόνο και ψυχική δύναμη μπορείς να διαθέσεις για να φτιάξεις κάτι όμορφο και τέλειο εξαρχής και να το κρατήσεις; Μα, το τέλειο δεν υπάρχει κι αν υπήρχε θα ήταν κουραστικό και μίζερο. Το τέλειο δεν δημιουργεί εντάσεις και πάθη. Και γι αυτό δεν υπάρχει. Το τέλειο σηματοδοτεί το τέλος.
Έτσι λοιπόν και εμείς όπως και πολλοί άλλοι προσπαθήσαμε να φτιάξουμε αυτό το τέλειο γιατι πιστεύαμε ότι αυτό ήταν το ιδανικό. Πρώτα ξεκινήσαμε με τον εαυτό μας. Φτιάξαμε τον τέλειο άνθρωπο. Με το ευπρεπές παρουσιαστικό και τον ιδανικό χαρακτήρα και ψάξαμε να βρούμε κάτι ανάλογο. Επειδή δε βρήκαμε όμως προσπαθήσαμε να αλλάξουμε τον διπλανό μας. Σιγά σιγά. Του αλλάξαμε ντύσιμο και στυλ. Τη μουσική που ακούει και τον τρόπο που μιλάει. Τον τρόπο που κοιτάει και περπατάει. Ίσως και τον τρόπο που γελάει. Αλλάξαμε λίγο και τον τρόπο που σκέφτεται γιατι ήταν ερωτευμένος και δεκτικός και οι αλλαγές γίνανε τόσο ύπουλα που ούτε και ο ίδιος κατάλαβε ότι έγινε κάποιος άλλος.
Πως πέρασε όμως ο έρωτας και να που βρισκόμαστε πλάτη με πλάτη. Εσύ να κοιτάς τον καινούριο σου εαυτό και τα κουρέλια σου και να σκέφτεσαι πόσο άτιμος είναι ο έρωτας, πόσο ύπουλος και εχθρικός. Και γιατί να συνεχίζεις να τον πρεσβεύεις και να γίνεις κάποιος άλλος και ένα ακόμη θήραμα για τον επόμενο; Κι εγώ να κάθομαι και να κοιτάζω στη γωνιά αυτά που πετάξαμε. Εμάς που μας πετάξαμε χωρίς να αναλογιστούμε αυτά που κάναμε. Αυτά που έκανα. Που δημιούργησα μια κούκλα που κινείται και μιλάει μηχανικά και κάνει αυτά που θέλω εγώ. Μα ακόμα και τώρα δε κατάλαβα πώς βρεθήκαμε τυπωμένοι σ’ έναν ακόμα κίτρινο τύπο.
