Σε αυτό το άρθρο θα μιλήσουμε για την επίδραση που έχει το συναίσθημα της μοναξιάς στις λάθος σχέσεις που συνάπτουμε, καθώς οι επιλογές που γίνονται δεν είναι ελεγχόμενες, άλλα παρορμητικές και θολωμένες.
Ένα από τα πιο δύσκολα αισθήματα είναι η καταπολέμηση του συναισθήματος της μοναξιάς. Καθημερινά εκατομμύρια άνθρωποι βιώνουν μοναξιά. Τη μοναξιά δεν θα την χαρακτήριζα ένα θετικό συναίσθημα, διότι επηρεάζει αρνητικά τον άνθρωπο στις επιλογές του. Αρκετές φόρες βιώνεται βασανιστικά και ανυπόφορα καθώς νιώθεις ένα αίσθημα κενού.
Το συναίσθημα αυτό σε κάνει να νιώθεις άγχος, φόβο για την ζωή, απαισιοδοξία για τις ανθρώπινες σχέσεις, αρνητική γνώμη για την κοινωνία και την εξέλιξή της. Δημιουργεί την αίσθηση ότι “τίποτα δεν αξίζει σε αυτήν την ζωή”.
Πραγματικά είναι μια δυσάρεστη αίσθηση, ειδικότερα όταν το βιώνεις. Οι άνθρωποι που το νιώθουν μπορούν να καταλάβουν πόσο αβάσταχτο είναι. Συνεχόμενα βιώνουν ότι τίποτα δεν τους δίνει χαρά. Ένας είδος ανικανότητας για την ζωή.
Όσες παρέες και να έχεις, όσους ανθρώπους και αν έχεις διπλά σου, αυτό το συναίσθημα δεν εξαφανίζεται. Νιώθεις διαρκώς μια ατονία και μια κούραση. Δυσκολεύεσαι να συζητήσεις, να εκφράσεις τα προβλήματά σου. Αισθάνεσαι ότι κάνεις δεν σε καταλαβαίνει και μόνο ο εαυτός σου μπορεί να βιώσει και να καταλάβει όλο αυτό που το περνάς καθημερινά “μια μάχη με την καθημερινότητα”. Για να μπορέσεις να καταλάβεις αυτό το συναίσθημα, πώς δηλαδή το βιώνει κάποιος, σκέψου πως είναι να μπαίνεις σε ένα σπίτι άδειο, χωρίς παράθυρα, δίχως φως μόνο σκοτάδι. Σε αυτό το σπίτι να μην υπάρχει κανείς, αλλά μόνο εσύ και ο μοναδικός ήχος που να ακούς είναι η φωνή σου.
Η μοναξιά βιώνεται εντονότερα όταν έχουμε προδοθεί ή δεν μας καταλαβαίνουν οι άνθρωποι που έχουμε δίπλα μας ή ακόμα όταν δεν έχουμε ανθρώπους δίπλα μας να επικοινωνήσουμε και να μοιραστούμε τις ανησυχίες μας. Πολλές φορές, όμως, έχει να κάνει με την δική μας αποξένωση από τους ανθρώπους, ακόμα και από τον ίδιο μας τον εαυτό, δίνοντας την ψευδαίσθηση ότι μπορούμε να μείνουμε και μόνοι μας, ενώ το υποσυνείδητο γνωρίζει ότι αυτό μας θλίβει. Όταν ξεκινάμε και απομακρυνόμαστε από την ίδια μας την σκέψη, ακόμα και άτομα που έχουμε γύρω μας, δεν θα μπορούν να μας βοηθήσουν να νιώσουμε καλύτερα, γιατί και εμείς οι ίδιοι το κρυβόμαστε από τον εαυτό μας, επομένως δεν μπορούμε να το συνειδητοποιήσουμε.
Οι σχέσεις που δημιουργούμε ή ήδη έχουμε δημιουργήσει, είναι ο λεγόμενος “καθρεπτιζόμενος εαυτός”. Ο Cooley (1902) υποστηρίζει πως η εικόνα του ατόμου για τον εαυτό του μοιάζει με έναν κοινωνικό καθρέπτη (“looking glass self” – καθρεπτιζόμενος εαυτός), δεδομένου ότι η εικόνα μας συνίσταται από τις εντυπώσεις των άλλων. Ο εαυτός αποτελείται από τις αντανακλώμενες επιδοκιμασίες και αποδοκιμασίες των σημαντικών άλλων. Έτσι, λοιπόν, η γνώμη των άλλων ανθρώπων επιδρά στη δική μας εικόνα, καθώς ένα κομμάτι της προσωπικότητάς μας επηρεάζεται από αυτούς. Γι’ αυτό οι επιλογές που κάνουμε θα πρέπει να είναι συναισθηματικά ώριμες εφόσον το 50% της προσωπικότητάς μας θα επηρεάζεται από αυτούς τους ανθρώπους.
Όταν στην ζωή μας παρατηρούμε ότι συνεχόμενα γίνονται λάθος επιλογές και συνάπτουμε σχέσεις που τελικά μας πληγώνουν, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι θα μείνουμε μόνοι μας, καθώς οι περισσότερες σχέσεις που κάναμε ήταν λανθασμένες και αναποτελεσματικές. Και ακριβώς εδώ εμπλέκεται το συναίσθημα τις μοναξιάς με τις λάθος επιλογές μας.
Όταν ο άνθρωπος νιώθει μοναξιά αρκετές φόρες ψάχνει “απελπισμένα” να δημιουργήσει μια σχέση, έτσι αγνοεί αρκετά κριτήρια για την επιλογή ενός ατόμου. Όμως αυτό το άτομο που θα επιλέξει μπορεί να μην του ταιριάζει. Να μην του κάνει το “κλικ” άλλα μόνο και μόνο από την ανάγκη για σχέση να προσπαθήσει να δώσει μια ευκαιρία σε μια σχέση όπου στο τέλος θα αποδειχθεί μάταια και ανώφελη. Ξεκινάει έτσι ένας φαύλος κύκλος απογοητεύσεων. Γιατί όμως συμβαίνει αυτό; Όταν το μυαλό δεν είναι ελεύθερο και φυλακίζεται από το συναίσθημα τις μοναξιάς, ο άνθρωπος καθίσταται ανήμπορος στην επιλογή μια σωστής υγιούς σχέσης εφόσον δεν μπορεί να σκεφτεί καθαρά αν όντως αυτή η επιλογή που θα κάνει αξίζει ή όχι. Μόλις εμφανίζεται μια ευκαιρία, τότε την αρπάζει χωρίς να δώσει σημασία ή να σκεφτεί αν αυτό του ταιριάζει ή όχι. Όσο συμβαίνει αυτό, τόσο πιο μόνος θα νιώθει και απογοητευμένος. Συνεχώς θα συμβαίνουν οι ίδιες καταστάσεις.
Ένα κακό ελάττωμα που έχει ο άνθρωπος είναι όταν βρίσκεται σε μια σχέση όλα να τα παρουσιάζει μαγικά και ονειρικά, μόνο και μονό για να καθησυχαστεί και να πιστέψει ότι τελικά βρήκε αυτό που θέλει. Το λεγόμενο κλικ δεν το νιώθεις με όλους τους ανθρώπους. Αν δεν έρθει στην αρχή, δεν θα έρθει και ποτέ. Μην προσπαθείς να δώσεις ψευδαισθήσεις στον ίδιο σου τον εαυτό. Μπορεί ακόμα να δημιουργήσεις σχέσεις, τις οποίες εσύ θεωρείς σωστές και καλές, ενώ να είναι ακριβώς το αντίθετο μια σχέση που να βασίζεται σε οφθαλμαπάτη του μυαλού.
Καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι πριν μπεις στην διαδικασία να κάνεις μια σχέση, σκέψου πρώτα αν το κάνεις επειδή θέλεις ή επειδή νιώθεις μόνος. Σου αρέσει ο άλλος άνθρωπος; Μην καταναγκάζεις τον εαυτό σου σε λάθος επιλογές μονό και μόνο γιατί νιώθεις το συναίσθημα τις μοναξιάς, γιατί αυτό θα έχει κακό αντίκτυπο στον εαυτό σου. Συμφιλιώσου με το εγώ σου και αποδέξου το. Αγάπησε τον εαυτό σου τα θετικά σου και τα αρνητικά σου. Ξεκίνα και κάνε πράγματα για σένα ώστε να καταπολεμήσεις την μοναξιά που νιώθεις. Βρες έναν άνθρωπο που θα σου αρέσει πραγματικά και αυτό θα το καταλαβαίνεις από την αρχή. Όταν κάτι στην αρχή σου φαίνεται αδιάφορο θα συνεχίσει να είναι μέχρι το τέλος. Το ότι στην πορεία εσένα μπορεί να σου έχει αλλάξει η αρχική γνώμη ή να νιώσεις ότι σου έχει κάνει όντως το κλικ, αυτό θα είναι απλώς μια πλάνη των σκέψεών σου, μια “ψευδαίσθηση” και αυτό θα το καταλάβεις καθώς περνάει ο καιρός και εμφανιστεί ο άνθρωπος που πραγματικά θα σου αρέσει εξ αρχής.
