Η απόφαση πάρθηκε. Τέλος το κάπνισμα σε κλειστούς χώρους. Η απαγόρευση του καπνίσματος, λοιπόν, κατοχυρώνεται νομοθετικά και στην Ελλάδα ύστερα από δύο αποτυχημένες προσπάθειες του παρελθόντος. Η αστυνόμευση τόσο από το ελληνικό αστυνομικό σώμα όσο και από τους συμπολίτες είναι έντονη. Κι όπως είναι φυσικό υπάρχουν οι φανατικοί υποστηρικτές του αλλά και εκείνοι που αντιδρούν ενάντια αυτού. Ένας κοινωνικός διχασμός που είναι αρκετά αισθητός ανάμεσα στους πολίτες.
Από τη μια πλευρά βρίσκονται οι μη καπνιστές, φανατικοί στη τήρηση του συγκεκριμένου νόμου και φανερά δικαιωμένοι που απαλλάσσονται από το ρόλο τους ως παθητικοί δέκτες των καρκινογόνων ουσιών. Δηλώνουν βέβαια άφοβα και με υπερηφάνεια πως είναι έτοιμοι να “δώσουν” στεγνά έναν οποιονδήποτε συμπολίτη τους. Χωρίς δεύτερη σκέψη και κουβέντα, τηλεφωνούν στη τηλεφωνική γραμμή για τη καταγγελία.Θα μπορούσε να ειπωθεί ότι ο εν λόγο νόμος νομιμοποιεί τη ρουφιανιά. Από την άλλη πλευρά είναι οι καπνιστές. Εξοργισμένοι, φοβισμένοι υπό την παρουσία ενός πρόστιμου και με το αίσθημα της καταπίεσης. Σε κλειστό χώρο απαγορεύεται το κάπνισμα. Σε εξωτερικό χώρο απαγορεύεται το κάπνισμα αν δεν υπάρχουν τουλάχιστον τρία ανοίγματα από τη περίφραξη ενός χώρου.
Οι αντιδράσεις είναι ποικίλες. Είναι μεγάλο το ποσοστό των υποστηρικτών του εν λόγου νόμου. Ταυτόχρονα, είναι εξίσου μεγάλος ο αριθμός των ατόμων που τάσσονται ενάντια αυτού. Βάση ερευνών η Ελλάδα σημειώνει ένα σημαντικό υψηλό ποσοστό καπνιστών σε σύγκριση με τις υπόλοιπες δυτικοευρωπαϊκές χώρες. Είναι μια χώρα η οποία παρέβλεπε αρκετές φορές στο παρελθόν τις επιπτώσεις του καπνίσματος και το επέτρεπε. Δήλωνε μια επαναλαμβανόμενη αδιαφορία για το κάπνισμα, δείχνοντας ταυτόχρονα μια ανοχή και ξαφνικά γίνεται μια στροφή τριακοσίων εξήντα μοιρών “σπέρνοντας” τη διχόνοια.
Θα ήταν ανόητο να πει κάποιος ότι δεν έχει αξία μια νομοθεσία για το κάπνισμα από τη στιγμή που γνωρίζουμε αρκετές επιπτώσεις που έχει στον οργανισμό μας. Που παρόλα αυτά αγνοούμε αυτό το κομμάτι και αποκτάμε μια άσχημη βλαβερή νοοτροπία την οποία μάθαμε. Μια κακή συνήθεια την οποία διατηρούμε αλλά και τη μεταφέρουμε με τη σειρά μας στις νέες γενιές. Μια τέτοια κίνηση ωστόσο δημιουργεί κάποιους ενδοιασμούς-προβληματισμός που αφορούν την επιβολή του.
Είναι ενθαρρυντικό το γεγονός ότι εστιάζει στη μέριμνα των ανήλικων παιδιών από το κάπνισμα. Τους προσφέρει σεβασμό και προστασία. Δεν μπορεί να παραλειφθεί όμως ότι ένας τέτοιος νόμος αφαιρεί παντελώς το δικαίωμα ενός άλλου. Με τον τρόπο που υφίσταται αφαιρεί το δικαίωμα εκείνου του πολίτη που είναι καπνιστής.
Αποφασίζεται κάτι τέτοιο μέσα στο χειμώνα και πριν τις γιορτές φέρνοντας πολλούς περιορισμούς και καταπιέσεις. Κάποιοι από τους καπνιστές αντιτάχθηκαν με το να μη βγαίνουν πλέον έξω στα μαγαζιά. Δεν μπορούν πλέον να απολαύσουν το ξέσκασμα που επέλεξαν με την παρέα τους. Άλλοι πάλι αδιαφόρησαν μέχρι να τους επιβληθεί το πρόστιμο και να “συμμορφωθούν”. Να συμμορφωθούν σε ένα νόμο που είναι ενάντια στα δικαιώματα τους με έναν παράδοξο τρόπο. Χωρίς εναλλακτική. Και όσοι τάχθηκαν υπέρ του είτε δε μίλησαν είτε δε δίστασαν να καταγγείλουν κάποιον που δεν τήρησε το νέο νόμο για το κάπνισμα.
Δεν είναι σκοπός να εξυμνηθεί η ενέργεια του καπνίσματος. Δεν υπάρχει άλλωστε κάποιο ωφέλιμα. Μη ξεχνάμε πως ζούμε σε μια χώρα όπου τα τελευταία χρόνια αντιμετώπισε πολλά προβλήματα διαφόρων ειδών. Βρέθηκε και αντεπεξήλθε πολλές φορές κρίσιμα στάδια. Ας έχουμε κατά νου πως έχει πολλά σημαντικά και ανοιχτά ακόμη ζητήματα που την απασχολούν. Αυτά και μόνο δημιουργούν μια περιέργεια για το ότι εστιάζεται η προσοχή όλων στο κάπνισμα.
