Οι στιγμές γίνονται αναμνήσεις και οι άνθρωποι μαθήματα. Αυτή είναι η ζωή. Γιατί λοιπόν να μιζεριάζεις; Γιατί να απελπίζεσαι; Γιατί να αφιερώνεις πάνω από μια μέρα στο σκοτάδι ενώ εκεί έξω σε περιμένει άπλετο φως; Όπως λένε, για κάθε πόρτα που κλείνει ανοίγει μια καινούργια εξίσου για κάθε τέλος σηματοδοτείται και μια αρχή. Κράτησε τις αναμνήσεις μα μη γυρίσεις σ’ αυτές. Μην συμβιβαστείς. Και όσους γνώρισες, άφησε τους να φύγουν, ανήκουν σε άλλα κεφάλαια της ζωής σου… κράτησε τους ως μαθήματα και προχωρά παρακάτω. Όλα τα συναισθήματα που ένιωσες, καλά και κακά, μόνο να σε βοηθήσουν μπορούν… Αρκεί να δεις τον λόγο του γιατί έγινε ό,τι μετά με γυμνό μάτι. Το να “χάνεις” κάτι είναι καταλυτικό για την εξέλιξη και την ωρίμανση σου, αρκεί να αφήσεις τον εαυτό σου να το “δει”.
Το καλό πράγμα με το να χάνεις κάτι, με τις στιγμές που πέρασαν, με τους ανθρώπους που αφήσαμε, με το να είμαστε άνθρωποι είναι ό,τι μαθαίνουμε με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο, με το καλό ή με το κακό, έμμεσα ή άμεσα από τα λάθη της ζωής. Γι’ αυτό μην κολλάς. Δες τι έχεις να κερδίσεις απ’ ό,τι “έχασες” τη στιγμή εκείνη που κι εσύ πάνω κάτω νιώθεις λίγος “χαμένος” στη ζωή και θα δεις τα πράγματα με νέο φως. Τίποτα δεν είναι προσωρινό, όλα αλλάζουν…
Οι άνθρωποι μπορούν να σε γνωρίσουν μόνο τόσο βαθιά όσο έχουν γνωρίσει τον εαυτό τους
Μην κατηγορείς τον εαυτό σου, δεν έκανες τίποτε λάθος, δεν χρειάζεται να φταις εσύ. Για να κλείσεις το παρελθόν ολοκληρωτικά πρέπει και να κλείσεις την πόρτα αυτή οριστικά. Δεν έφταιξες εσύ. Απλώς κάποιοι άνθρωποι δεν κουμπώνουν με εμάς, πως να το κάνουμε, δεν ταιριάζουν με τα χνότα μας. Δεν είναι όλοι για όλους, όσο κι αν το θέλουμε κάποιες φορές. Πόσο μάλλον αν οι άνθρωποι αυτοί δεν έχουν επιτρέψει στον εαυτό τους να νιώσει βαθιά, ή δεν είχαν τη δύναμη να γνωρίσουν τον εαυτό τους βαθιά. Οι άνθρωποι μπορούν να σε γνωρίσουν μόνο τόσο βαθιά όσο έχουν γνωρίσει τον εαυτό τους, διαφορετικά δεν θα ξέρουν τι να κάνουν, πως να πράξουν, τι να πουν, πως να σε αντιμετωπίσουν όταν έρθουν πρόσωπο με πρόσωπο με τις δικές σου ανάγκες.
Κι αν πάλι νιώθεις πως ό,τι κάνεις ή ό,τι είσαι δεν είναι αρκετό γι’ αυτούς, πίστεψε με, δεν πάει έτσι. Κανένας άνθρωπος δεν είναι ποτέ “πολύ καλός” ή “αρκετός” για κάποιον άλλον. Κανένας άνθρωπος δεν καλύπτει πλήρως τα στάνταρ του καθένα. Πολύ πιθανό να νιώσουμε έτσι, μα δεν είναι έτσι η πραγματικότητα. Οι εμπειρίες που έχουμε από την παιδική μας ηλικία διαμορφώνουν τον τρόπο που σκεφτόμαστε και βλέπουμε τον εαυτό μας για το υπόλοιπο της ζωής μας. Πιθανών να έχουμε απογοητευτεί εξίσου αρκετές φορές, να έχουμε πληγωθεί… Δεν πρέπει όμως να ξεχνάμε τι αξίζουμε, είμαστε όλοι διαμάντια που κανένας δεν μπορεί να σπάσει, αυτή είναι η αξία μας. Να μην ξεχνάς πόσα αξίζεις, να εστιάζεις σε ανθρώπινες σχέσεις είτε είναι φιλίες είτε οικογένεια είτε σύντροφοι που σε κάνουν να νιώθεις αυτοπεποίθηση και πληρότητα. Είσαι αυτό που είσαι και αυτό είναι αρκετό για εσένα. Τότε θα έπρεπε να είναι αρκετό και για τον δίπλα σου, όποιος κι αν είναι αυτός. Να σε αγαπάς γι’ αυτό που είσαι. Και να μην αλλάξεις για κανένα. Δεν χρειάζεται να είσαι πιο ελκυστικός, πιο έξυπνος, πιο δημιουργικός ή να καλύπτεις τα θέλω και τα στάνταρντ του άλλου για να είσαι άξιος αγάπης.
Οι ανθρώπινες σχέσεις είναι τόσο υγιείς όσο και οι άνθρωποι που τις δημιουργούν. Αφήνοντας τις καλύτερες εκδοχές των εαυτών σας να βγουν, προσπαθώντας, δουλεύοντας, κοιτάζοντας βαθιά μέσα σας αντί χάσετε θα κερδίσετε πολλά. Και αυτή η ανθρώπινη σχέση, ό,τι σχέση κι αν είναι, θα ανθίσει κατ’ επέκταση…
