Ο Μαρκ Τουέην (Σάμουελ Λάνγκχορν Κλεμενς) ήταν Αμερικανός συγγραφέας με πλούσια εργογραφία και θεματολογία στο βιογραφικό του. Γεννήθηκε το 1835 στην Φλωρεντία. Εκτός από την εργογραφία του φάνηκε πως μεγάλη σημασία στη ζωή του είχε και η οικογένεια του και συγκεκριμένα η σύζυγός του, Ολίβια. Για αυτό το λόγο αμέσως μετά το θάνατο της γράφει το έργο τα Αποσπάσματα από το ημερολόγιο του Αδάμ, το οποίο εκδόθηκε σε ένα πολύ μικρό βιβλίο που δημοσιεύτηκε το 1904. Ένα χρόνο αργότερα, γράφει το Ημερολόγιο της Εύας που δημοσιεύεται το 1906. Και τα δύο ημερολόγια υπάρχουν σήμερα σε ένα μικρό βιβλίο με τίτλο Τα ημερολόγια του Αδάμ και της Εύας.
Ο συγγραφέας δίνει σε αυτόν τον βιβλικό μύθο νέες λογοτεχνικές διαστάσεις. Από το θρησκευτικό πλαίσιο που τους έχουμε συνηθίσει μεταφέρονται στη λογοτεχνία, με έναν ανάλαφρο και κάπως χιουμοριστικό τρόπο. Η ταύτιση του συγγραφέα με τον Αδάμ είναι ολοφάνερη.
Ο Μαρκ Τουέην ξεκινάει με τον Αδάμ να διαμαρτύρεται που είναι στον παράδεισο μαζί με την Εύα, να μην μπορεί να απαλλαγεί, να προτιμάει τη μοναξιά του που δεν μπορεί να βρει. Η Εύα τον ακολουθεί παντού, γοητεύεται όταν ο Αδάμ λέει δύσκολες λέξεις, να επιμένει να δίνει ονόματα στα πράγματα. Θα μπορούσε να είναι μία μεταφορική παρουσίαση της γνωριμίας ή της πρώιμης ζωής του. Με τη μορφή που έχει το ημερολόγιο περιγράφει τις μέρες που περνάνε στο παράδεισο. Στη Κυριακή γράφει διαρκώς : ‘’Την πέρασα και τη σημερινή’’ δηλώνοντας την αγανάκτηση του επειδή την Κυριακή την έβλεπε περισσότερο.
Όταν προσπαθεί να φύγει από την περιοχή η Εύα δαγκώνει τον απαγορευμένο καρπό και η αρμονία που επικρατεί διαταράσσεται. Η Εύα το αποδίδει στον Αδάμ. Η σκηνή συμβολίζει κατά πάσα πιθανότητα ότι ο ερχομός της Ολίβιας στη ζωή του τάραξε την ηρεμία του και τον έβαλε στις περιπέτειες του έρωτα και όπως περιγράφει και της οικογένειας. Στο τέλος διαπιστώνει ότι η Εύα ήταν ότι καλύτερο ήρθε στη ζωή του και τελειώνει με τη φράση ‘’Όπου βρισκόταν εκείνη, βρισκόταν και ο Παράδεισος’’ η οποία είναι γραμμένη στο τάφο της Εύας.
Το έργο αν και σύντομο προσφέρει αρκετά πράγματα στην προσέγγιση του έρωτα και των σχέσεων στη λογοτεχνία. Μια απλή αφήγηση και καταγραφή μίας κοινής ζωής και ακόμα και τα συναισθήματα της απώλειας δεν θα είχαν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τον αναγνώστη. Μέσα από τη ζωή των πρωτόπλαστων, αξιοποιώντας την εικόνα του παραδείσου, χρησιμοποιώντας μεταφορές, συμβολισμούς και διάφορα άλλα μέσα και κρατώντας παράλληλα την ανάλαφρη ατμόσφαιρα και τη χιουμοριστική διάθεση φεύγει εκτός από την απλή αφήγηση και από την τετριμμένη εικόνα των ανθρώπινων σχέσεων και στερεοτύπων των δύο φύλων.
Η αξιοποίηση της βιβλικής, αυτής, παραβολής ωστόσο είναι αμφίδρομη. Και η εικόνα των πρωτόπλαστων χρησιμοποιείται διαφορετικά και ίσως ουσιαστικότερα. Ελάχιστοι πλέον θα πιστεύουν ότι ο Αδάμ και η Εύα ήταν όντως οι πρώτοι άνθρωποι της γης που τρώγοντας τον καρπό της γνώσης βύθισαν το ανθρώπινο είδος στην αμαρτία. Αυτή η βιβλική είναι η πρώτη προπαγανδιστική ιστορία για το ότι ο άνθρωπος είναι υπεύθυνος για τα δεινά του κόσμου και την δαιμονοποίηση της γνώσης.
Ο Μαρκ Τουέν άλλωστε επιτέθηκε όσο ζούσε στη θρησκευτική υποκρισία. Αυτό ίσως αποτελεί άλλον ένα λόγο επιπλέον που δίνει στους πρωτόπλαστους μία πιο αθώα και γήινη υπόσταση γύρω μέσα από την οποία παρουσιάζεται η σχέση με τη σύζυγό του.
