Ο τρόμος, είναι ένα συναίσθημα που μας «συντροφεύει» καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής μας. Ωστόσο, δεν υπάρχει αμφιβολία στο ότι όσο και να προσπαθούμε να το αποβάλλουμε, άλλο τόσο το απολαμβάνουμε ενίοτε, αναζωογονώντας την διάθεση μας και πυροδοτώντας την αδρεναλίνη μας. Παρακάτω, βρίσκονται μερικές από τις δικές μου αγαπημένες ταινίες τρόμου, που συνδυάζουν τον τρόμο με την ψυχαγωγία και την φρίκη με το συναίσθημα!
1. A Nightmare on Elm Street (1984)
Σκηνοθεσία: Wes Craven
Πρωταγωνιστούν: Robert Englund, Heather Langenkamp, Johnny Depp
Βαθμολογία στο IMDb: 7,5/10
Trailer: https://www.youtube.com/watch?v=dCVh4lBfW-c
Μετά την επιτυχία του εριστικού θρίλερ «The Last House on The Left» και το ομολογουμένως φρικιαστικό «The Hills Have Eyes», ο Wes Craven επανέρχεται με μια σουρεαλιστική ταινία τρόμου, κατάλληλο για αϋπνίες. Αυτή την φορά όμως, όχι εξαιτίας του σοκαριστικού της περιεχομένου, αλλά του φόβου να αποκοιμηθείς χωρίς να εισβάλλουν ανεπιθύμητοι επισκέπτες στα όνειρα σου. Μια ομάδα έφηβων παιδιών, είναι μάρτυρες μιας σειράς ανεξήγητων μυστηριωδών φόνων. Όμως ο θύτης, δεν πρόκειται για κάποιο πρόσωπο που μπορούν να δουν με τα μάτια τους ανοιχτά, αλλά την στιγμή που τα κλείνουν. Ο αδίστακτος δολοφόνος Freddy Krueger, εισέρχεται απειλητικά στα όνειρα τους και τους οδηγεί στο απόλυτο ταξίδι τρόμου, παίρνοντας εκδίκηση για το κακό που του προκάλεσαν στο παρελθόν οι γονείς των θυμάτων. Μια εύστοχη απεικόνιση των εφιαλτών και η πλήρης αγωνία των χαρακτήρων να κρατηθούν ξύπνιοι, σε μια περιπέτεια που η πραγματικότητα και τα όνειρα συγχέονται. «Whatever you do…don’t fall asleep!».

2. Black Sabbath (1963)
Σκηνοθεσία: Mario Bava
Πρωταγωνιστούν: Boris Karloff, Michele Mercier, Lydia Alfonsi
Βαθμολογία στο IMDb: 7.1/10
Trailer: https://www.youtube.com/watch?v=JO8LJjLjncc
Από την λίστα δεν θα μπορούσε να λείπει ο «μαέστρος» των ταινιών τρόμου και πρωτομάστορας του giallo, Mario Bava. Η ταινία «Black Sabbath», συνδυάζει τρεις ιστορίες με αναφορές όλων των αγαπημένων του ειδών με τα οποία τον έχουμε συνηθίσει. Μια ιστορία μυστηρίου τύπου Agatha Christie, μια γοτθικής ατμόσφαιρας και μια για τα ξορκισμένα πνεύματα, τοποθετημένες με αυξάνοντα βαθμό τρόμου. Οι τρεις ιστορίες έχουν κοινό παρανομαστή την εκδίκηση, είτε από κάποιον απρόσμενο επισκέπτη από τα παλιά, είτε από διψασμένους για αίμα βρικόλακες, ή από μεταφυσικά πνεύματα. H αφήγηση του Boris Karloff «δένει» την τριμερή σπονδυλωτή, απολαυστική και όσο πρέπει τρομακτική ταινία, δίνοντας με την παρουσία του μια νοσταλγική χροιά προς το παλιό horror σινεμά. Μπορεί η μαγεία των εικόνων και των χρωμάτων του να σε συνεπάρει μεθυστικά, αλλά σίγουρα θα καταφέρει να σε κάνει να κοιτάξεις μια δεύτερη φορά το δωμάτιο πριν κοιμηθείς για τυχόν ανεπιθύμητες παρουσίες, ή ακόμα καλύτερα για κάτι που δεν μπορείς καν να αντικρίσεις…

3. Freaks (1932)
Σκηνοθεσία: Tod Browning
Πρωταγωνιστούν: Wallace Ford, Leila Hyams, Olga Baclanova
Βαθμολογία στο IMDb: 7.9/10
Trailer: https://www.youtube.com/watch?v=jzoKz5EsUro
Για πρώτη φορά στην ιστορία του αμερικανικού σινεμά, ο Tod Browning, φέρνει κάτι πρωτόγνωρο στους θεατές. Το «Freaks», λόγω της αμφιλεγόμενης για την εποχή θεματολογίας του, υπέστη έντονη λογοκρισία και εξαιτίας του πρωτοφανούς και αποκρουστικού περιεχομένου του, απαγορεύτηκε στο Ηνωμένο Βασίλειο αλλά και του αφαιρέθηκαν ορισμένες σκηνές. Πρόκειται για μια ταινία που αντικατοπτρίζει την φύση των περιβόητων freak shows (θεάματα που δημιουργήθηκαν για άτομα με ειδικές ανάγκες, που λόγω της «τερατόμορφης» εμφάνισής τους και της φαινομενικής ανικανότητάς τους να συμμετέχουν στα κοινά, περιθωριοποιήθηκαν και βρήκαν καταφύγιο στο να προβάλλουν εκεί τα ταλέντα τους), την ζωή των καλλιτεχνών και την αντιμετώπιση τους από τους υπόλοιπους ανθρώπους. Μια περιοδεία, στέκεται αφορμή να φέρει όλο τον θίασο του τσίρκου κοντά -οι περιθωριοποιημένοι «Freaks» και οι «φυσιολογικοί»- η οποία καταλήγει να είναι απροσδόκητη, γεμάτη εκπλήξεις και δολοπλοκίες. Η ιστορία είναι βασισμένη στην ιστορία μικρού μήκους «Spurs» του Tod Robbins και οι πρωταγωνιστές με την οποιαδήποτε δυσμορφία, είναι υπαρκτά πρόσωπα. Ο πραγματικός λόγος να χάσεις τον ύπνο σου, δεν είναι η τερατομορφία των δυσειδών πρωταγωνιστών αλλά εκείνη των «κανονικών», στους οποίους μάλλον και αναφέρεται ο τίτλος, «Freaks».

4. Nosferatu (1922)
Σκηνοθεσία: F.W. Murnau
Πρωταγωνιστούν: Max Schreck, Gustav von Wangenheim, Greta Schroder
Βαθμολογία IMDb: 7.9/10
Trailer: https://www.youtube.com/watch?v=foMh0q3RaZw
Βασισμένος κατά προσέγγιση στο μυθιστόρημα του Bram Stoker, «Dracula», ο Murnau το 1922 προσαρμόζει μια άλλη εκδοχή του διαβόητου βρικόλακα. Όσα χρόνια και ψηφιακά εφέ και αν περάσουν, η γνησιότητα και η κλασικότητα του εξπρεσιονιστικού σινεμά, δεν παύει να αποτελεί την αρχή των «πάντων» σχετικά με το είδος του τρομακτικού, χωρίς να χρειάζεται τον ήχο να σε τρομάξει με «φτηνά» ηχητικά εφέ, αφού ο τρόμος βρίσκεται στην σιωπή. Δύσκολα θα μπορέσει ξανά να αποτυπώσει κανείς την αποκρουστική αυτή μορφή του κόμη Orlok (Max Schreck), που καταφέρνει με ευκολία να στοιχειώσει ακόμη και τον πιο προϊδεασμένο θεατή. Η ταινία, καθώς άτυπα βασισμένη στο γνωστό βιβλίο και χωρίς πνευματικά δικαιώματα, δέχτηκε μήνυση από τους κληρονόμους του συγγραφέα και απαιτήθηκε να καταστραφούν όλες τις οι κόπιες. Ωστόσο, κάποια από αυτά ευτυχώς κατάφεραν να περισωθούν και έχουμε πλέον στα χέρια μας το αριστούργημα αυτό, που κατηγορηματικά, μόνο ο Werner Herzog (στην διασκευή του το 1979, με πρωταγωνιστές τον Klaus Kinski και την Isabelle Adjani) θα μπορούσε να το συναγωνιστεί. O φόβος του φανταστικού, σε ένα κοινωνικό πλαίσιο κατά την διάρκεια μιας κυρίαρχης πανδημίας (πανώλη), με στοιχεία ενός μυθιστορήματος από τα πιο διαδεδομένα στην ιστορία, το εξπρεσιονιστικό φόντο, την σκηνοθετική αρτιότητα του F.W. Murnau και την αξιοσημείωτη ερμηνεία του Max Schreck, έρχονται να κουμπώσουν υποδειγματικά μεταξύ τους για να δημιουργήσουν αυτό το σημαντικό έργο τέχνης. Αδιαμφισβήτητα, η γκροτέσκα μορφή του κόμη Orlok παραμένει μέχρι και σήμερα αξιομνημόνευτη, ενώ η σκιά του και το ανατριχιαστικό και βασανιστικά αργό βάδισμα του, είναι ένας λόγος να μην διαγραφεί ποτέ από το μυαλό μας.

5. Poltergeist (1982)
Σκηνοθεσία: Tobe Hooper
Πρωταγωνιστούν: JoBeth Williams, Craig T. Nelson
Βαθμολογία στο IMDb: 7.3/10
Trailer: https://www.youtube.com/watch?v=9eZgEKjYJqA
Δικαίως, έχει χαρακτηριστεί ως μια από τις τρομακτικότερες ταινίες όλων των εποχών. Ο Τobe Hooper με εμφανείς επιρροές από τον παραγωγό της, Spielberg, μας ανοίγει την πόρτα του σπιτιού της οικογένειας Freeling, το οποίο μάλιστα τους υποδέχεται για πρώτη φορά, καθώς μόλις έχουν μετακομίσει. Το πρότυπο της «αψεγάδιαστης» αμερικάνικης οικογένειας, θα αναταραχθεί μετά από μια σειρά ανεξήγητων συμβάντων και εν τέλει θα τους οδηγήσει στο συμπέρασμα ότι επρόκειτο για ένα μεταφυσικό στοιχειό που καταβάλλει το σπίτι. Παρά τις διαρκείς προσπάθειες της οικογένειας να διώξουν το πνεύμα του κακού, εκείνο δεν επιθυμεί να τους αφήσει ήσυχους. Όμως, μετά την μυστηριώδη εξαφάνιση του μικρού τους κοριτσιού, είναι διατεθειμένοι να παλέψουν μέχρι τέλους για να την πάρουν από αυτόν τον ανυπόστατο εχθρό. Εκ πρώτης όψεως, η ιστορία παρουσιάζει επί τούτου μια επιφανειακά δεμένη οικογένεια, αλλά θα αποδειχθεί εσφαλμένο, αφού έως και την τελευταία στιγμή η οικογένεια Freeling θα παραμείνει ενωμένη για να νικήσει το κακό. Παρ’ όλο λοιπόν, που φαινομενικά η ιστορία φαίνεται κοινότοπη, παρωχημένη, με στοιχειωμένα σπίτια, φαντάσματα και την κατάρριψη του μύθου της «τέλειας αμερικανικής οικογένειας», στην πραγματικότητα, ο Tobe Hooper ξέρει αρκετά καλά να χειρίζεται την αγωνία και τον τρόμο και χωρίς δεύτερη σκέψη, η ταινία κατέχει όλα αυτά τα στοιχεία που την κάνουν να προκαλεί βαθύ φόβο και συνεχή αβεβαιότητα. Είναι πράγματι εξοντωτικό να μην έχεις εμπιστοσύνη στο ίδιο σου το σπίτι…

6. The Hills Have Eyes (1977)
Σκηνοθεσία: Wes Craven
Πρωταγωνιστούν: Susan Lanier, Robert Houston, Michael Berryman
Βαθμολογία στο IMDb: 6.3/10
Trailer: https://www.youtube.com/watch?app=desktop&v=0-WKWpQVGM4&list=PL3QdRbQvVAXiGr9szPnJX9L0_AWFmDGpv&index=72
Μια πενταμελής οικογένεια, ταξιδεύοντας με το τροχόσπιτο τους από το Ohio στο Los Angeles, καταλήγουν να βρεθούν «παγιδευμένοι» στην έρημο, στην περιοχή της Nevada, περικυκλωμένοι από μια ομάδα κανίβαλων που τους απειλεί. Η οικογένεια δεν έχει να κάνει με φαντάσματα, δαίμονες ή με βρικόλακες, αλλά με απτούς σχιζοφρενείς δολοφόνους , που επιτίθενται αυτή τη φορά, όχι όπως είθισται (δηλαδή με κάποιο μαχαίρι ή αλυσοπρίονο), αλλά με τα ίδια τους τα δόντια. Ο φόβος για το άγνωστο που στην πλειοψηφία των ταινιών συνοδεύεται με το πέπλο του σκοταδιού, εδώ αντικαθίσταται από το γυμνό φως του μεσημεριανού ήλιου, που η θέαση του μοιάζει αθώα και ειλικρινής, μα στην πραγματικότητα της ταινίας είναι παγίδα για τα ανυποψίαστα «θηράματα». Σήμα κατατεθέν της ταινίας, ο Michael Berryman, μια εξαιρετικά ιδιαίτερη φιγούρα, ο οποίος παρά την αλλόκοτη εμφάνιση και την φύση του ρόλου του, μας είναι κατά βάθος συμπαθής και οικείος, αφού ανέκαθεν θα μας θυμίζει αυτό το αξεπέραστο cult classic. Οι ήρωες ίσως να μπορούν να υποψιαστούν πως είναι να χάνεσαι μέσα στην έρημο, αλλά σίγουρα δεν μπορούν να φανταστούν πως είναι να βρίσκεσαι άθελα σου αβοήθητος σε ξένα λημέρια, ιδίως όταν αυτό το «ξένο» είναι ο ορισμός του ακατάδεκτου. Από τις υπόλοιπες του franchise, είναι η πιο γνήσια και σκοπεύει να παραμείνει για αρκετό καιρό ακόμα (και αιτιολογημένα) στις μεταγενέστερες λίστες ταινιών τρόμου, αφού ήταν, είναι και θα είναι, διαχρονικό.

7. The Thing (1982)
Σκηνοθεσία: John Carpenter
Πρωταγωνιστούν: Kurt Russell, Wilford Brimley, Keith David
Βαθμολογία στο IMDb: 8.1/10
Trailer: https://www.youtube.com/watch?v=ySvzHdtCiWE
Μετά την άνευ προηγουμένου εμφάνιση του «Alien» (1979), το «The Thing» του John Carpenter, ξεχύνεται ορμητικά και εκτοξεύει στα ύψη τις προσδοκίες των φανατικών του είδους. Μια ομάδα ερευνητών στην παγωμένη Ανταρκτική, δέχονται μια απρόσμενη επίθεση από ένα εξωγήινο ον που έχει την δυνατότητα να μεταμορφωθεί σε οποιοδήποτε πρόσωπο ανάμεσα στους πρωταγωνιστές και να τους «μπερδέψει» μέχρι τέλους, στην προσπάθεια τους να το εντοπίσουν. Οι ήρωες μέσα στην μέση του πουθενά, αβοήθητοι στο ανυπόφερτο κρύο, προσπαθούν να αντιμετωπίσουν τον εχθρό που βρίσκεται παντού και πουθενά, στους διπλανούς τους ή ακόμα και μέσα τους, ένα πλάσμα που δεν μοιάζει με τίποτα από ότι έχουν ξαναδεί και το μεγαλύτερο του όπλο είναι η απρόσωπη υπόσταση του. Μια απίστευτη ιστορία εγκεφαλικών παιχνιδιών, με αληθοφανή εφέ και την αγωνία να χτυπάει κόκκινο, βασισμένη στο μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας του John W. Campbell, «Who Goes There?» (1938) αλλά και της επακόλουθης ταινίας του 1951, «The Thing From Another World». Ο νεαρός τότε Kurt Russell, δίνει μια αξέχαστη ερμηνεία, φέρνοντας μαζί με το υπόλοιπο χαρισματικό cast, την αγωνία και τον τρόμο που καταδιώκει τους ήρωες, στους θεατές. Παρά το ανατρεπτικό της τέλος, είναι στην λίστα των κλασικών ταινιών και κάθε επαναληπτική προβολή μοιάζει να είναι παρθενική. Δεν είναι ο αποκλεισμός στην παγωνιά της Ανταρκτικής, ούτε τα αποκρουστικά ειδικά εφέ, αλλά το που κρύβεται ο εχθρός, τι είναι και ποια είναι η δύναμη του…

8. Don’t Look Now (1973)
Σκηνοθεσία: Nicolas Roeg
Πρωταγωνιστούν: Donald Sutherland, Julie Christie
Βαθμολογία στο IMDb: 7.2/10
Trailer: https://www.youtube.com/watch?v=BI9bYR0SoMs
Μια ιδιαίτερα καινοτόμα ταινία για την εποχή της, λόγω του ιδιαίτερου μοντάζ, την αριστουργηματική της αφήγηση αλλά και την σκηνοθετική της τόλμη. Ένα αληθινό ψυχολογικό θρίλερ βασισμένο στην ιστορία της Daphne du Maurier, κατά την οποία ένα νεαρό ζευγάρι, ο John (Donald Sutherland) και η Laura (Julie Christie), χάνουν την μικρή του κόρη, η οποία πνίγεται κατά λάθος στην λίμνη του εξοχικού τους σπιτιού. Μετά το ατύχημα και ενώ παλεύουν με την θλίψη τους, προσπαθούν παράλληλα να κρατήσουν τους εαυτούς τους απασχολημένους για να ξεπεράσουν τον χαμό της κόρης τους. Στο μεταξύ η Laura, γνωρίζει ένα μέντιουμ το οποίο την διαβεβαιώνει ότι έχει επαφή με την νεκρή της κόρη, που είναι και η αφετηρία ενός πολυδιάστατου ταξιδιού. Ο συνδυασμός ενός τόσο έντονου ανθρώπινου συναισθήματος (της απώλειας) που βιώνουν οι δυο γονείς και η διαδρομή τους προς προς την συντέλεια με καταφύγιο τους το μεταφυσικό, φτιάχνει μια ατμόσφαιρα συναισθηματικά φορτισμένη για τον θεατή και δεν κινείται στα εμφανή και κοινότυπα μονοπάτια που βολεύονται οι περισσότερες ταινίες του είδους της. Το «Don’t Look Now», με τις συγκλονιστικές ερμηνείες του Donald Sutherland και της Julie Christie, φέρνει στην οθόνη μας μια πραγματικά βαριά ταινία μυστηρίου που εκπέμπει βαθύ φόβο, χωρίς επιφανειακές σεναριακές ευκολίες.

9. Creepshow (1982)
Σκηνοθεσία: George A. Romero
Πρωταγωνιστούν: Hal Holbrook, Adrienne Barbeau, Leslie Nielsen, Stephen King
Βαθμολογία στο IMDb: 6.9/10
Trailer: https://www.youtube.com/watch?v=owdnnaNs2RI
Για τους φανατικούς της σειράς comic, «Tales From The Crypt», «The Vault of Horror» ή οποιουδήποτε άλλου ρετρό comic της δεκαετίας του ’50, αυτή είναι άλλη μια ανθολογία για μια νύχτα απόλυτου τρόμου! Η ταινία αποτελείται από πέντε ιστορίες. Μια για τους εορτοφοβικούς, μια για τους λάτρεις των φυτών, μια για την απόλυτη απληστία, μια για τα κρυμμένα «τερατώδη» μυστικά και μια για αυτούς που τρέμουν τα έντομα (ή τους ανθρώπους), με κοινό παρονομαστή των ιστοριών, το κάρμα. Ο Romero, με αρκετή δόση χιούμορ και σεναριογράφο τον εμπειρογνώμονα των ιστοριών τρόμου, Stephen King, μας υπενθυμίζει πόσο καλός είναι στο είδος που υπηρετεί. Μπορεί να μην αφήνει περιθώρια για αναλύσεις και θεωρίες, αλλά είναι αναντίρρητα πολύ απολαυστική και ανατριχιαστική (όσο πρέπει), ιδανική για να σε διασκεδάσει αλλά και να σε αποκόψει από τον ύπνο σου. Ωστόσο, παρά την b-movie διάθεση της, τα περίτεχνα και προσεγμένα σκηνικά και τα πειστικότατα εφέ της (μακιγιάζ με την υπογραφή του καταξιωμένου Tom Savini), δεν την καθιστούν καθόλου «δεύτερη».

10. The Evil Dead (1981)
Σκηνοθεσία: Sam Raimi
Πρωταγωνιστούν: Bruce Campbell, Ellen Sandweiss
Βαθμολογία στο IMDb: 7.5/10
Trailer: https://www.youtube.com/watch?v=NL6mioAlpJk
Άλλη μια ταινία τρόμου με κωμική διάθεση, που αναρωτιέσαι τι την έκανε στα αλήθεια τόσο φρικιαστική και ταυτόχρονα τόσο αγαπητή. Μια παρέα νεαρών, πηγαίνουν εκδρομή σε ένα εξοχικό σπίτι στο Tennessee, όπου άθελα τους απελευθερώνουν ένα δαιμονικό πνεύμα. Ένας αναπάντεχος βιασμός από δαιμονικά δέντρα, νεκροί που διψούν για αίμα και μια περιπέτεια ατέρμονης αγωνίας για τους χαρακτήρες. Ο Bruce Campbell δίνει μια χαρακτηριστική για την καριέρα του ερμηνεία, του ασταμάτητου και αδυσώπητου Ash, που εξαντλημένος πλέον, αδημονεί να τελειώσουν τα βάσανα του και μάχεται με τις υπεράνθρωπες δυνάμεις του κακού. Το «The Evil Dead», θα μπορούσε να θεωρηθεί μια πρωτότυπη ταινία με δαιμονισμένα ζόμπι. Μετά από τις ατελείωτες ταινίες με ζωντανούς νεκρούς που πέρασαν έως τότε στον κινηματογράφο, το κοινό μοιάζει προετοιμασμένο για μία ακόμη, όμως δεν πρόκειται για κάτι τέτοιο. Την ίδια στιγμή που θα ψυχαγωγηθείς με την σατιρική διάθεση του Sam Raimi, θα αιφνιδιαστείς με την γραφική βία και την φρίκη των νεκρών που δεν περπατάνε με τους αργούς ρυθμούς του «The Night of the Living Dead», αλλά με απειλητική ταχύτητα, ικανοί να αφανίσουν οποιοδήποτε ίχνος ανθρώπινου είδους.
