Don’t judge a book by its movie. Αυτό. Απλά αυτό. Πόσο πιο απλά να το πούμε; Αποτυχημένες μεταφορές βιβλίων στο κινηματογράφο.
Έχεις δει τον τίτλο, είδες και την παραπάνω πρόταση, δεν χρειάζονται άλλες εξηγήσεις. Έτοιμος να φτιάξεις μια λίστα με ταινίες που δεν πρέπει να δεις;
Έραγκον, Κρίστοφερ Παολίνι
Πολλοί αγάπησαν το βιβλίο αυτό. Πολλοί από εκείνους μίσησαν την ταινία. Πόσο άσχημο να ανυπομονείς να δεις το αγαπημένο σου βιβλίο στη μεγάλη οθόνη και να βλέπεις… αυτό; Πόση απογοήτευση; Δεν ξέρω αν έφταιγε τυχόν χαμηλό budget ή έλλειψη συνεργασίας με τον Παολίνι, το αποτέλεσμα ήταν μία ταινία μάλλον μικρής διάρκειας, σε σχέση με τον όγκο του βιβλίου, που δεν θύμιζε σε τίποτα την ιστορία όπως την γνωρίσαμε και αγαπήσαμε, από άποψη σεναρίου. Οι αλλαγές ήταν δραματικές, χωρίς να εξυπηρετούν κανένα σκοπό. Κρίμα, γιατί το καστ ήταν πολύ δυνατό, συμπεριλαμβάνοντας ονόματα όπως, Jeremy Irons, John Malkovich και Robert Carlyle, και η μικρή ανταπόκριση απέτρεψε την παραγωγή από τη συνέχεια της σειράς. Και ίσως είναι καλύτερα έτσι.
Το λάθος αστέρι, Τζον Γκρίν
Δεν είμαι φαν του Τζον Γκριν, αλλά λάτρεψα αυτό το βιβλίο. Ήξερα, όμως, δύσκολα η ταινία θα ανταποκριθεί σε όλο αυτό το συναίσθημα του βιβλίου. Και δυστυχώς, ήμουν σωστή.
Όταν είδα την ταινία απογοητεύτηκα τόσο πολύ… δεν ήταν απλά κακή. Ήταν άθλια! Ούτε τον ντόρο πριν, καταλάβαινα, αλλά κυρίως ούτε τον χαμό μετά. Πως γίνεται να άρεσε αυτή η ταινία; Ακόμα και σε άτομα που δεν έχουν διαβάσει το βιβλίο… δεν έχω να πω άλλα. I’m out!
Η Αλίκη στη χώρα των Θαυμάτων, Λιούις Κάρολ
Για όσους αγαπούν την Αλίκη, η ταινία του Τιμ Μπάρτον ήταν μεγάλη απογοήτευση. Για κάποιον λόγο που μόνο εκείνος ξέρει, ο Μπάρτον αποφάσισε ότι τα βιβλία αλλά και οι διάφορες κινηματογραφικές εκδοχές τους δεν είχαν ούτε μια στάλα συναίσθημα. Ο Τιμ Μπάρτον παρουσίασε μια Αλίκη στερημένη εντελώς από την ευλογία της έλλειψης συναισθηματισμού, αλλά και από χιούμορ, σερβίροντάς μας, ούτε λίγο ούτε πολύ, μια ιστορία ενηλικίωσης και ανεξαρτησίας, με λίγο μάχη καλού και κακού, ηρωισμό και ένα ελαφρύ πασπάλισμα ανεκπλήρωτου ρομάντσου ή ό,τι υποτίθεται πως ήταν αυτό, τέλος πάντων, μεταξύ της Αλίκης και του Τρελού Καπελά. Off with his head παρακαλώ!
Ο Υπέροχος Γκάτσμπυ, Σκότ Φιτζέραλντ
Ένα κλασσικό βιβλίο που τόσο αγαπήθηκε έγινε ταινία με μικρή επιτυχία. Όχι, όμως ότι η ταινία δεν ήταν καλή. Αλλά δεν ήταν όπως θα έπρεπε να είναι. Ναι πολύ ωραία εικόνα, ωραίος ο DiCaprio, ωραία όλα αλλά το βιβλίο αυτό, δεν το ακουμπά. Ο Μπαζ Λούχρμαν ακολούθησε μια εντελώς διαφορετική κατεύθυνση από ό,τι θα θέλαμε ίσως.
Ο Κώδικας Ντα Βίντσι, Νταν Μπράουν
Πολλοί θρησκευόμενοι άνθρωποι έφεραν αντίρρηση στο βιβλίο και μάλλον αυτό επηρέασε και την ταινία. Η ταινία ήθελε να συμπεριλάβει την αντιθετικότητα του βιβλίου, αυτό το σκάνδαλο, για να συζητηθεί περισσότερο, προφανώς.
Ναι, όμως, έχασε το κεντρικό νόημα, έχασε την ομορφιά και τη μαγεία που είχε δημιουργήσει ο Μπράουν πίσω από το μυστήριο του Κώδικα. Πολλές οι διαφορές και αρκετά απογοητευτικές θα έλεγα.