Ύστερα από τόσα χρόνια μαθητείας με δάσκαλο τον πατέρα του (Mario Bava), καθώς και άλλους συνοδοιπόρους του στον ιταλικό τρόμο, ο Lamberto Bava κάνει το πρώτο του σκηνοθετικό ντεμπούτο το 1980 με την ταινία «Macabre». Ενώ δεν έφτασε ποτέ την φήμη και την καριέρα του πατέρα του, ο Lamberto χάραξε τον δικό του δρόμο, έχοντας πάρει όλα τα απαραίτητα εφόδια από τους ανθρώπους-υπόδειγμα για εκείνον (Mario Bava, Dario Argento και Ruggero Deodato – σκηνοθέτης του θρυλικού «Cannibal Holocaust» – μεταξύ άλλων), κάποιοι απ’ τους οποίους τον συντρόφευσαν από την παιδική του ηλικία ως μαθητή έως και τα πρώτα του βήματα στο σκηνοθετικό κουρμπέτι. Τρία χρόνια μετά την πρώτη του ταινία, κυκλοφορεί τη δεύτερη με τίτλο «A Blade in the Dark» το 1983, κινούμενος και πάλι σε «giallo» μονοπάτια.
Καθαρά επηρεασμένος από την τελευταία ταινία του Argento, –μέχρι τότε-«Tenebrae», στης οποίας την δημιουργία συμμετείχε, ο Lamberto εξερευνεί τον εσωτερικό κόσμο ενός μουσικού ταινιών που μπερδεύεται στην τέχνη του σινεμά και την πραγματικότητα. «Εγκλωβισμένος» στην ιστορία της σκηνοθέτιδας, Sandra, που αναδημιουργεί τις δικές της τραυματικές εμπειρίες και τις συγχέει με την μυθοπλασία στη νέα της ταινία τρόμου, ο Bruno (ο πρωταγωνιστής) μετακομίζει προσωρινά στην μοντέρνα βίλα που λαμβάνει χώρα το ανεκπλήρωτο ακόμη έργο προκειμένου να ολοκληρώσει τη σύνθεσή του, όντας παράλληλα έρμαιο της δικής του τέχνης. Κατά τη διαμονή του, προκύπτουν μυστηριώδεις εξαφανίσεις γυναικών που επισκέπτονται το σπίτι και γνώριζαν κάποτε μια γυναίκα που έμενε εκεί, την Linda. Μια από αυτές μάλιστα ξεχνάει το ημερολόγιό της, το οποίο πέφτει μοιραία στα χέρια του Bruno και του αποκαλύπτεται πως η Linda έχει ένα μυστικό, που όπως μοιάζει, θα παλέψει με νύχια και με δόντια για να μη μαθευτεί.
Όπως και στο «Demons», ο δημιουργός συγχέει τον κινηματογράφο με την καθημερινότητα και έχει ως κινητήρια έμπνευση τον νεαρό του εαυτό, ο οποίος περνούσε τον χρόνο του στα σετ, τα φώτα και τις ιστορίες τρόμου ανάμεσα σε χαρακτήρες που άλλοτε κουβαλούσαν μαχαίρι (όπως σε κάθε τυπική ταινία giallo), άλλοτε ήταν ντυμένοι στα μαύρα με καλυμμένο πρόσωπο και άλλοτε στα γοτθικά κοστούμια που εκτός εκείνων («Kill, Baby… Kill!», «Black Sunday») έντυναν καταπληκτικά και τις ταινίες εποχής με φαντάσματα και βρικόλακες. Θέματα εξίσου ενδιαφέροντα για τον πατέρα του Lamberto (Mario Bava), αλλά και του ιταλικού σινεμά τρόμου. Συγκεκριμένα, ο «φακός» πρωταγωνιστεί και στην αργότερη ταινία του, το «Delirium» (1987), που ασχολείται με τα παρασκήνια των φωτογραφήσεων μόδας. Αξίζει ωστόσο να σημειωθεί πως η μουσική ήταν πάντα κύριο στοιχείο των ταινιών τόσο του Mario Bava, όσο και του στενού συνεργάτη του Lamberto, Dario Argento, εξού και η εστίαση σε αυτή στο «A Blade in the Dark». Η μουσική δίνει τον ρυθμό, ενίοτε λέει την ιστορία αλλά και χτίζεται παράλληλα με την ταινία και τα λοιπά της οπτικά χωρία.
Η ταινία, ομοίως με εκείνη της Sandra, εκτυλίσσεται στον μεγαλύτερο βαθμό της στη βίλα. Ένα κτίριο σύγχρονο, με ενδιαφέρουσες γωνίες, την εικόνα του οποίου συνήθως φοδράρει η synth μουσική του Bruno που παίζει σχεδόν αδιάκοπα ακόμη και κατά τις στιγμές των φόνων καλύπτοντας τα ουρλιαχτά. Ενώ στο «Tenebrae» η ιστορία αφορά έναν συγγραφέα βιβλίων, στο «A Blade in the Dark» ακολουθεί έναν μουσικό που χρειάζεται την ίδια ηρεμία και αφοσίωση με τον πρώτο για να τελέσει ένα έργο. Στον εναρτκήριο φόνο της ταινίας, μπορεί κανείς να διακρίνει έντονες ομοιότητες με το giallo του Argento με την γειτόνισσα, Katia, να ξεχύνεται σε ολόκληρη τη βίλα ορμώμενη από την ανάγκη της να ξεφύγει από τα χέρια του δολοφόνου μέσα στη νύχτα όσο ο Bruno δίνει ρεσιτάλ στα πλήκτρα. Όσο για ορισμένα ακόμη στοιχεία της πλοκής, τη σκηνοθεσία αλλά ακόμη και το εξώφυλλο της ταινίας, αδιαμφισβήτητα αποτίουν φόρο τιμής στην προαναφερθείσα ταινία, γεγονός γλυκό και οριακά συγκινητικό λαμβάνοντας υπόψη πως ο Lamberto συνεργάστηκε πολλάκις με τον Argento και τον άφησε να λειτουργήσει ως μέντοράς του σε πολλές του εκφάνσεις.
Ενώ το καστ δεν περιλαμβάνει δημοφιλείς ηθοποιούς -ούτε και αξιέπαινους ως επί τω πλείστο- την εμφάνισή του (η οποία –spoiler alert- θα αποδειχτεί κομβικής σημασίας) κάνει ο Michele Soavi (σκηνοθέτης των «Stage Fright» και «Cemetery Man»), ένας ακόμη πιστός φίλος και συνεργάτης του Lamberto. Και κάπου εδώ, το «A Blade in the Dark» φαντάζει δικαίως ένα μεγάλο «πάρτι» σκληρής μακροχρόνιας γαλούχησης του σκηνοθέτη από πρώιμους του χώρου που τον εμπιστεύτηκαν και από πλευράς του, που μπόρεσε επιτέλους να «ανοίξει» τα φτερά του και να ξεφύγει για λίγο από την «σκιά» της φήμης του πολυσήμαντου δημιουργού που τύγχανε να είναι και πατέρας του. Με ορισμένες μόνο αστοχίες και αδυναμίες, με το «A Blade in the Dark» ο Lamberto Bava απέδειξε πως έχει δικό του όραμα και τίποτα δεν τον σταματά από το να το διαδώσει!
Δείτε εδώ το trailer της ταινίας:
