Πολλές φορές, τα υψηλής ποιότητας ηχεία, η άπταιστη remastered ανάλυση και το απόλυτο σκοτάδι, δεν αρκούν για να προκαλέσουν την απόλυτη φρίκη που απαιτεί η προβολή μιας ταινίας τρόμου στην κινηματογραφική αίθουσα. Όμως το «Demons» του 1985, ήρθε από τον γιο του μαέστρου Bava, τον Lamberto, για να διαψεύσει τους «άπιστους», πανηγυρικά. Ύστερα από μια σεβαστή ποσότητα ταινιών στην φιλμογραφία του, ο Ιταλός σκηνοθέτης, ακολουθεί τα χνάρια του πατέρα του αλλά και του πιστού του φίλου, Dario Argento, δημιουργώντας μια heavy metal-ζόμπι πανδαισία, που θα καταφέρει να ενθουσιάσει όλους εκείνους που δεν πίστεψαν στις δυνάμεις του.
Στην μεγαλούπολη του Βερολίνου της Γερμανίας, η μυστικοπαθής πρωταγωνίστρια και νεαρή φοιτήτρια, περιπλανιέται στο μετρό, ενώ λίγο αργότερα την ακολουθεί ένας μυστηριώδης τύπος με «αποκριάτικη» όψη, προσεγγίζοντάς την για να της προσφέρει ένα φυλλάδιο για μια προβολή μιας ταινίας τρόμου στο τοπικό σινεμά. Μετά τον αρχικό της ενθουσιασμό και την άφιξή της στην αίθουσα, θα ανακαλύψει ότι έκανε ένα από τα μεγαλύτερα λάθη της ζωής της. Αφότου μια από τους θεατές της ταινίας, επιχειρήσει να δοκιμάσει μια διαβολική μάσκα (παραπλήσια εκείνης του «Black Sunday») στο lobby του θεάτρου, μια φρικιαστική κατάρα πρόκειται να έρθει στο «φως» και να αφανίσει τους θεατές έναν προς έναν. Η κατάρα έχει την μορφή ενός θανατηφόρου ιού, εκείνο που μετατρέπει τις ανθρώπινες οντότητες σε σιχαμερούς ζωντανούς νεκρούς και μάλιστα στην συγκεκριμένη περίπτωση (στο «Demons»), με μια δόση σιχαμάρας παραπάνω.
Με ελάχιστους διαλόγους και σενάριο, εμφανώς επηρεασμένος από τον Ιταλό «άρχοντα» του τρόμου (Argento) και την σκηνοθετική του ματιά, συγκρότησε έναν συνδυασμό συναρπαστικών οπτικοακουστικών σκηνών, που παραπέμπουν σε ένα brutal ροκ βίντεο κλιπ ενός συγκροτήματος της δεκαετίας του ’80. Παράλληλα, επιδιώκει να συνδέσει μια ονειρική μίξη χρωμάτων, με την punk κουλτούρα, heavy metal μουσική υπόκρουση (επιτυχημένων κομματιών της δεκαετίας όπως: «Save Our Souls» των Mötley Crüe και «White Wedding» του Billy Idol) και αιμοδιψή ζόμπι, με ανέλπιστα εντυπωσιακή ευλυγισία και καταπράσινους εμετούς, που με ένα τους άγγιγμα καταφέρνουν να διαμελίσουν έναν εγκέφαλο και κατ’ επέκταση, ένα ολόκληρο σώμα.
Οι θεατές διασκορπίζονται απελπισμένοι στο κτίριο του σινεμά και βιώνουν μια από τις πιο σοκαριστικές εμπειρίες που θα μπορούσε κανείς να αντικρίσει στην μεγάλη οθόνη και εν προκειμένω και έξω από αυτήν. Εύχονται απλώς η ταινία να έχει αίσιο τέλος… Θα μπορούσε κανείς να πει ότι πρόκειται για μια πρώιμη προσέγγιση του σημερινού 4D, όμως πιο διασκεδαστικό, ενδιαφέρον και ακραία τρομακτικό και αγωνιώδες. Το «Demons» δεν συμπεριέχει καμία ουσιώδη πλοκή αλλά ταυτόχρονα αιχμαλωτίζει το γεμάτο αγωνία βλέμμα του θεατή, μην αφήνοντάς τον να παραιτηθεί τόσο εύκολα από αυτό το αμφίβολο «τρενάκι του τρόμου». Ωστόσο, αυτό για το οποίο μας διαβεβαιώνει, είναι πως οι «Δαίμονες» δεν υπήρξαν ποτέ τόσο badass και λάτρεις του ροκ ακούσματος, όσο εδώ.
O Lamberto Bava, εμπνευσμένος από την επιτυχημένη ανθολογία τρόμου του πατέρα του και σημαντικού Ιταλού σκηνοθέτη της δεκαετίας του ’60 και του ’70, «Black Sabbath», θέλησε να δοκιμαστεί στο είδος με μια δική του πινελιά στις σπονδυλωτές ιστορίες, μια εκ των οποίων αποτελούσε η ιστορία του «Demons». Γοητευμένος από αυτό το concept, θέλησε να παραμείνει σε αυτό και να το διογκώσει σε μια ολοκληρωμένη ταινία μεγάλου μήκους, της οποίας η μοίρα πέρασε από πολλά χέρια παραγωγών προτού ανατεθεί αποκλειστικά στον Argento. Ενώ πέρασε από διάφορα στάδια, σεναριακές αλλαγές και προτάσεις, η παραγωγή κατέληξε με μια ισχυρή δημιουργική ομάδα, συμπεριλαμβανομένου του Sergio Stivaletti (και συνεργάτη του Argento στο παρελθόν), ο οποίος ανέλαβε τα εντυπωσιακά πρακτικά εφέ αλλά και μια συλλογή από αρκετές μεγάλες ροκ επιτυχίες, που στο πλάι του μεγάλου συνθέτη μουσικής Ιταλικών ταινιών τρόμου, Claudio Simonetti, συνέθεσαν το συναρπαστικό soundtrack και προσέθεσαν μια δόση ποιότητας παραπάνω.
Δείτε το trailer της ταινίας εδώ:
