Η οσκαρική περίοδος και η μάχη για τις υψηλότερες διακρίσεις του κινηματογράφου μόλις ξεκίνησε, με τις πιο αξιόλογες ταινίες της χρονιάς να κάνουν τώρα την εμφάνισή τους. Ο Brad Pitt ξαναχτυπά σχεδόν ένα μήνα μετά την κυκλοφορία της ταινίας του Quentin Tarantino Once Upon a Time in Hollywood, αυτή τη φορά με το Ad Astra, ένα sci-fi δράμα δικής του παραγωγής, σκηνοθετημένο από τον James Gray, o οποίος είναι γνωστός για τις ταινίες We Own The Night, The Immigrant και The Lost City of Z. Το σενάριο συνυπογράφει ο Gray μαζί με τον Ethan Gross και πρωταγωνιστούν οι Brad Pitt Tommy Lee Jones, Donald Sutherland, Ruth Negga και Liv Tyler.
Στο κοντινό μέλλον όπου το ανθρώπινο είδος έχει αποικήσει τη Σελήνη και τον Άρη, το ηλιακό σύστημα της Γης έχει χτυπηθεί από κάποια μυστηριώδη ηλεκτρικά κύματα που προέρχονται από το διάστημα, με αποτέλεσμα η ανθρωπότητα να βρίσκεται σε μεγάλο κίνδυνο. Ο αστροναύτης Roy McBride (Pitt), έχοντας επιβιώσει από ένα τέτοιο κύμα, καλείται από την SPACECOM σε μία απόρρητη συνάντηση. Οι διοικητικοί της SPACECOM ενημερώνουν τον Roy ότι τα κύματα πιθανόν έρχονται από το Lima Project, μία αποστολή που είχε ως στόχο να βρει εξωγήινη ζωή στις ανεξερεύνητες περιοχές του διαστήματος. Δυστυχώς όμως το σκάφος της αποστολής, του οποίου διοικητής ήταν ο πατέρας του Roy, Dr. Clifford McBride (Jones), εξαφανίστηκε στο 16ο έτος της έρευνας όταν έφτασε στον πλανήτη Ποσειδώνα. Η εταιρία πιστεύει πως ο Clifford είναι ακόμη ζωντανός και σε μία προσπάθεια να επικοινωνήσει μαζί του, επανδρώνει μία νέα αποστολή με προορισμό τον κόκκινο πλανήτη. Ο Roy δέχεται να κάνει το ταξίδι με την ελπίδα ότι θα ξανασυνδεθεί με τον χαμένο του πατέρα.
Πιστεύω πως το Ad Astra έχει τα φόντα για να είναι μία από τις ταινίες που θα δούμε στον αγώνα των βραβείων φέτος. Καταρχάς θέλω να τονίσω πως η ταινία δεν είναι αυτό που φαίνεται από το marketing. Βλέποντας το τρέιλερ νομίζει κανείς πως πρόκειται για περιπέτεια ενώ στην πραγματικότητα είναι ένα sci fi δράμα όπως προανέφερα πριν. Εννοείται πως υπάρχουν κάποιες εντυπωσιακές έντονες σκηνές, οι δημιουργοί όμως επιλέγουν να τα αφήσουν αυτά στην άκρη και να ασχοληθούν περισσότερο με βαθύτερα θέματα. Το Ad Astra ασχολείται με την μοναξιά, τις λάθος επιλογές, τους προσωπικούς δαίμονες και τις αμαρτίες γονέων. Τα θέματα αυτά αποδίδονται με λυρισμό, κερδίζοντας άξια μία θέση ανάμεσα σε έπη του είδους όπως τα 2001: A Space Odyssey, Solaris, Gravity και Interstellar. Η σκηνοθετική προσέγγιση του James Gray βοηθάει πολύ το φιλμ, καθώς εδώ αποδεικνύει πως μπορεί να χειριστεί με ευκολία ένα project τέτοιου βεληνεκούς, φέρνοντας μία φρεσκάδα στο είδος με το όραμά του. Η φωτογραφία του Hoyte Van Hoytema (Interstellar), με τα έντονα πράσινα, κόκκινα, μπλε και φυσικά το μαύρο του διαστήματος τελειοποιεί την απίστευτη αισθητική που έχει το φιλμ. Επίσης η μουσική επένδυση του Max Richter δένει πολύ όμορφα με το οπτικό κομμάτι.
Στο υποκριτικό κομμάτι του Ad Astra, ο Brad Pitt μας προσφέρει μία από τις καλύτερες ερμηνείες του, θυμίζοντάς μας ότι εκτός από κινηματογραφικός σταρ είναι επίσης ένας εξαιρετικός ηθοποιός. Το υλικό που του δίνεται τον βοηθάει τόσο ώστε να μπορεί να δώσει μία ευαίσθητη και φυσική ερμηνεία. Οι υπόλοιποι ηθοποιοί παίζουν αρκετά καλά, παρόλο που ο χρόνος τους είναι περιορισμένος ή μηδαμινός σε κάποιες περιπτώσεις. Ο Tommy Lee Jones δίνει ρεσιτάλ ερμηνείας στο ρόλο του Clifford McBride. Είναι πολύ σκληρός σε αυτά που λέει και σε αυτά που κάνει στο φιλμ αλλά αυτό δεν σημαίνει πως δεν επιδεικνύει αρκετά συναισθήματα. Ευχάριστη προσθήκη επίσης είναι αυτή του Donald Sutherland στον ρόλο του Thomas Pruitt, παλιού φίλου του Clifford. Jones και Sutherland μαζί φέρνουν στην ταινία την old school υποκριτική που λείπει από τις σύγχρονες ταινίες δυστυχώς. Για την Ruth Negga δεν μπορώ να πω κάτι λόγω του πολύ περιορισμένου χρόνου που της δίνεται αλλά στη μία σκηνή που παίζει καλά τα καταφέρνει. Την Liv Tyler δεν την εκτιμούσα ποτέ σαν ηθοποιό. Παρόλα αυτά εδώ δεν εκπροσωπεί χαρακτήρα αλλά μία ιδέα και ο χρόνος της είναι μηδαμινός οπότε δεν με ενόχλησε καθόλου. Υπάρχει λόγος όμως που οι δευτερεύοντες ρόλοι έχουν περιορισμένο χρόνο, γιατί ο Roy είναι ένας χαρακτήρας που περιβάλλεται γενικώς από ανθρώπους, νιώθει όμως συνεχώς μόνος. Έτσι ένιωσα και εγώ όταν σκεφτόμουν την ταινία μετά την προβολή, γιατί δεν είναι ένα φιλμ όπως το Gravity όπου είναι ευθύς μονόλογος. Το Ad Astra είναι επίσης μονόλογος παρόλο που υπάρχουν κι άλλοι χαρακτήρες. Γενικά δεν υπήρχε κάτι αρνητικό που να είναι αξιοσημείωτο. Ίσως θα έπρεπε να υπάρχει λιγότερη αφήγηση ώστε να ανακαλύψει κάτι από μόνος του ο θεατής.
Το Ad Astra είναι η πρώτη αξιόλογη ταινία της οσκαρικής περιόδου, με αρκετά καλή σεναριακή και σκηνοθετική προσέγγιση που πάει πακέτο με τις εξαιρετικές ερμηνείες των Brad Pitt και Tommy Lee Jones. Αν θέλετε να περάσετε ποιοτικά τον χρόνο σας στον κινηματογράφο, το Ad Astra είναι η καλύτερη επιλογή που υπάρχει αυτήν την περίοδο.
