
Aladdin (2019)
Σκηνοθεσία: Guy Ritchie
Σενάριο: John August, Guy Ritchie
Πρωταγωνιστούν: Will Smith, Mena Massoud, Naomi Scott, Marwan Kenzari, Navid Negahban, Nasim Pedrad
Εταιρία παραγωγής: Walt Disney Pictures
Καταλληλότητα ταινίας: PG (Κατάλληλο)
Διάρκεια: 128 λεπτά
Ζούμε σε μια εποχή όπου στον κινηματογράφο υπάρχουν ολοένα και λιγότερες πρωτότυπες ιδέες αλλά εγώ νομίζω πως δεν βάζουμε το μυαλό μας να σκεφτεί κάτι το πρωτότυπο παρά μόνο προτιμούμε καλύτερα κάτι το δοκιμασμένο ή αλλιώς το σίγουρο που θα μας εξασφαλίσει ένα καλό αποτέλεσμα στο παγκόσμιο box office.
Αυτή την συνταγή φαίνεται να ακολουθεί η αυτοκρατορία της Disney που συνεχώς επεκτείνεται βάζοντας κάτω από τη στέγη της νέα franchises όπως το Star Wars και το Marvel Cinematic Universe. Τα τελευταία χρόνια η Disney έχει αποφασίσει να μεταφέρει τις παλιές αλλά πολύ αγαπημένες ταινίες κινουμένων σχεδίων της σε live action εκδόσεις, όπως τα μέτρια Cinderella και Dumbo αλλά και τα πολύ καλά The Jungle Book και Beauty and the Beast, σε μία προσπάθεια να ξανασυστήσει αυτές τις ιστορίες στο καινούργιο κοινό. Βέβαια πολλά στόματα λένε πως είναι ένας τρόπος να γεμίσει περισσότερο τις τσέπες της. Αλλά το remake του Aladdin σε ποια κατηγορία ανήκει; Είναι άλλο ένα cash grab; Η μία προσπάθεια που τιμά τον προκάτοχό της;
Έτος 2019 λοιπόν και η Disney μετά από είκοσι επτά χρόνια από την αρχική κυκλοφορία του θρυλικού πλέον animation της αναγεννησιακής εποχής της, Aladdin των John Musker και Ron Clements του 1992, επιστρατεύει τον Guy Ritchie, ο οποίος είναι ερχόμενος από τις τελευταίες του σκηνοθετικές απόπειρες των Man from U.N.C.L.E του 2015 αλλά και του King Arthur: Legend of the Sword του 2017,(δύο αρκετά υποτιμημένες ταινίες κατά την γνώμη μου), για να ξαναζωντανέψει την ιστορία του μικρού κλεφτακου με την χρυσή καρδιά.
Ο Guy Ritchie χρησιμοποιεί το δικό του σκηνοθετικό στυλ αλλά αυτή τη φορά μοιάζει συγκρατημένος. Δεν καταλαβαίνει εύκολα κάποιος ότι αυτή είναι μια ταινία του Guy Ritchie αν δεν είναι κάπως εξοικειωμένος με την φιλμογραφία του, παρά μόνο στις σκηνές δράσης. Ίσως και αυτό να είναι καλύτερο για το σύνολο της ταινίας. Ο Ritchie είναι επικεφαλής ενός πολύ καλού ensemble cast που περιλαμβάνει τους Will Smith ως Τζίνι, Mena Massoud ως Aladdin , Naomi Scott ως Γιασμίν και Marwan Kenzari ως Τζαφάρ.
Πάμε όμως να αναφερθούμε σε κάτι που δίχασε το κοινό από την κυκλοφορία του πρώτου τρέιλερ της ταινίας “Aladdin”. Ο Will Smith στο ρόλο του Τζίνι. Όλοι βγήκαν να σταυρώσουν την Disney και τον Guy Ritchie για αυτή την επιλογή χωρίς καν να έχει κυκλοφορήσει η ταινία. Πρέπει να καταλάβουμε ότι το animation είναι μια ξεχωριστή οντότητα από την ταινία αυτή. Το τζίνι του αξέχαστου Robin Williams όσο εξαιρετικό και αν είναι, δεν νομίζω ότι θα μπορούσε να μεταφερθεί κατά γράμμα σε αυτή την εκδοχή γιατί καταρχήν δεν υπάρχει ο Robin Williams, οπότε θα πρέπει αυτόματα να γίνει κάτι διαφορετικό. Από ότι αποδείχτηκε τελικά ο ρόλος αυτός πάει γάντι στον Will Smith. Απλά πιστεύεις ότι είναι το τζίνι. Πραγματικά καλή ερμηνεία, ισάξια να σταθεί δίπλα σε αυτή του Robin Williams. Επίσης φαίνεται να το απολαμβάνει, ότι δεν το κάνει για την επιταγή. Το μπλε εφέ πάνω του είναι αξιοπρεπέστατο και για όσους πιστούς του αρχικού που στις πρώτες φωτογραφίες φαινόταν χωρίς το εφέ αυτό, μην ανησυχείτε καθόλου. Υπάρχει μια πολύ καλή χημεία με τον Αλαντίν, τον Mena Massoud όπου η σχέση των δύο είναι και ο πυρήνας και των δύο εκδοχών. Πολύ καλός επίσης και πείθει εκατό τοις εκατό στον ρόλο.
Και αυτός με την σειρά του έχει χημεία με την Naomi Scott, την Γιασμίν και μπορώ να πω πως ανταποκρίνονται πολύ καλά στις ερμηνείες των τραγουδιών τους. Επίσης πολύ καλοί από το supporting cast, ο Navid Negahban στον ρόλο του σουλτάνου ο οποίος ξεφεύγει από την ερμηνεία του animation και είναι πολύ συγκινητικός αλλά και η Nasim Pedrad που φέρνει την κωμωδία στην ταινία έχοντας υπηρετήσει στο Saturday Night Live. Ο Τζαφάρ του Marwan Kenzari από την άλλη δεν με έπεισε τόσο πολύ. Εκείνος προσπάθησε όσο καλύτερα μπορούσε με ότι του είχε δοθεί αλλά δεν ξεπερνάει τον Τζαφάρ του αρχικού. Είχε βέβαια ένα ενδιαφέρον σεναριακά σαν χαρακτήρας λόγω κάποιων προσθηκών που έγιναν πάνω του, οι οποίες δεν υπήρχαν πριν. Τα κοστούμια και τα σκηνικά είναι πολύ καλά όπως είναι πάντα σε μια παραγωγή της Disney, τα τραγούδια των Alan Menken και Tim Rice επιτυχώς ενισχυμένα με κάποιους νέους στίχους από τους πολυβραβευμένους Benj Pasek και Justin Paul των La La Land και The Greatest Showman. Δεν αποσπά καθόλου αλλά προσθέτει στο σύνολο. Επίσης η ταινία εμβαθύνει σε κάποια ηθικά διλήμματα παραπάνω από ότι στο animation. Περιέχονται κάποιες στιγμές και ατάκες που προϋπήρχαν στο κινούμενο σχέδιο και το τιμούν επίσης.
Το μόνο αρνητικό σχόλιο που μπορώ να κάνω είναι η ποιότητα των εφέ, μιας και μοιάζουν λίγο ψεύτικα αλλά μάλλον όλα τα λεφτά έπεσαν για τα εφέ του Lion King που θα κυκλοφορήσει τον Ιούλιο. Παρόλα αυτά δεν είναι τραγικά.
Εν κατακλείδι, το remake του Aladdin είναι μία ξεχωριστή οντότητα από το animation. Κάποια πράγματα δουλεύουν διαφορετικά σε animation και κάποια άλλα διαφορετικά σε live action. Ενώ είμαι γεννημένος στα 90s και ξέρω απ’εξω αυτήν την ιστορία αλλά και τις υπόλοιπες της Disney, αυτό δεν με εμπόδισε να διασκεδάσω πάρα πολύ. Δεν έπιασα τον εαυτό μου να βαριέται και να κοιτάει το ρολόι ούτε στιγμή. Είναι μία ταινία που φαίνεται να έχει φτιαχτεί με αγάπη από τους δημιουργούς της, δεν ξεχνά να τιμά το παρελθόν και είναι όντως μια ταινία για να μαθαίνουν οι νεότεροι και να θυμούνται οι μεγάλοι, όπως και εγώ.