Build advanced payment workflows with the Fusebox Elavon Portal and leverage Elavon’s enterprise infrastructure for global payment operations.

Coming 2 America: O Eddie Murphy επιστρέφει σε ένα μέτριο σίκουελ

Τριάντα τρία ολόκληρα χρόνια μετά το αρκετά επιτυχημένο “Coming to America” του John Landis, ο Eddie Murphy επιστρέφει σε έναν από τους πιο διάσημους ρόλους της καριέρας του, αυτόν του πρίγκηπα Akeem, στο δεύτερο κεφάλαιο της ιστορίας με τίτλο “Coming 2 America”. Η ταινία αρχικά θα κυκλοφορούσε στις κινηματογραφικές αίθουσες από την Paramount Pictures, αλλά λόγω της πανδημίας του covid-19 τα δικαιώματα πουλήθηκαν στην Amazon, η οποία κυκλοφόρησε την ταινία μέσω του Prime Video στις 4 Μαρτίου. Τη σκηνοθεσία του φιλμ αυτή τη φορά αναλαμβάνει ο σκηνοθέτης του “Hustle & Flow”, Craig Brewer, ο οποίος συνεργάζεται ξανά με τον Eddie Murphy μετά το πολύ αξιόλογο “Dolemite is my Name” του Netflix. Το σενάριο είναι των Kenya Barris, Barry W. Blaustein και David Sheffield, ενώ το cast είναι αρκετά πλούσιο με αρκετά γνωστά και νέα ονόματα όπως οι Arsenio Hall, Tracey Morgan, Leslie Jones, John Amos, Wesley Snipes και James Earl Jones.

Η Πλοκή

Η ιστορία του “Coming 2 America” λαμβάνει χώρα τριάντα χρόνια μετά τα γεγονότα της πρώτης ταινίας. Ο βασιλιάς Jaffe Joffer είναι στα τελευταία του και ο Akeem ετοιμάζεται να αναλάβει τα ηνία της Ζαμούντα. Στο νεκροκρέβατό του, ο βασιλιάς του υπενθυμίζει πως καμία από τις τρεις του κόρες δεν θα μπορεί να αναλάβει μελλοντικά τον θρόνο, αφού ο διάδοχος πρέπει να είναι μόνο γένους αρσενικού. Τότε ο σαμάνος του παλατιού του λέει πως έχει έναν νόθο γιο στην Αμερική από το προηγούμενο ταξίδι του εκεί πριν από τριάντα χρόνια. Έτσι ο Akeem μαζί επιστρέφει στην Αμερική μαζί με τον Semi για να βρει τον χαμένο του γιο και μέσω εκείνου να σταματήσει το πραξικόπημα του Στρατηγού Izzi, ο οποίος απειλεί τον Akeem με πόλεμο αν δεν ενωθούν οι οικογένειές τους με γάμο.

Η Κριτική

Προφανώς όταν ανακοινώθηκε πως θα γυριστεί η συνέχεια του “Coming to America”, υπήρξε μεγάλος ενθουσιασμός από μέρος μου καθώς από πολύ μικρή ηλικία θαυμάζω πολύ τον Eddie Murphy και τρέφω μεγάλη αγάπη για την αρχική ταινία. Όταν όμως επιστρέφουν αγαπημένοι σου χαρακτήρες από πολύ παλιά, ξέρεις μέσα σου πως το τελικό προϊόν μάλλον δεν θα είναι καλύτερης ή ίσης έστω ποιότητας. Δυστυχώς δεν μπορώ να πω πως το Coming 2 America είναι η εξαίρεση αυτού του κανόνα, παρόλα αυτά όμως έχει κάποια θετικά στοιχεία που το κάνουν τουλάχιστον διασκεδαστικό.

Αρχικά η νοσταλγία είναι το στοιχείο που καταφέρνει να φέρει τον θεατή πίσω στην Ζαμούντα και κυριεύει το “Coming 2 America”, καθώς υπάρχουν αρκετά πράγματα που επιστρέφουν ελαφρώς αλλαγμένα για το σίκουελ, σε σκηνές που λειτουργούν ως φόρος τιμής στην αρχική ταινία. Η νοσταλγία βέβαια γίνεται πιο δυνατή όταν βλέπεις γνώριμα πρόσωπα να επιστρέφουν για μία ακόμη φορά όπως ο Semi του Arsenio Hall, o βασιλιάς Jaffe Joffer του James Earl Jones και φυσικά οι τρελοί μπαρμπέρηδες του Queens μαζί με τον Randy Watson του συγκροτήματος “Sexual Chocolate”.

Η ιστορία του “Coming 2 America” δεν είναι κάτι που δεν έχουμε ξαναδεί στο παρελθόν, αφού πρόκειται για μία ιστορία διαδοχής που περιέχει το διαχρονικό μήνυμα που λέει πως ότι και να λένε οι υπόλοιποι εσύ πρέπει να φτιάξεις το δικό σου μονοπάτι στη ζωή και να πράττεις όπως εσύ νοιώθεις. Ομολογουμένως, με αυτή την εκτέλεση αυτής της θεματολογίας, η ταινία  θα δούλευε καλύτερα αν κυκλοφορούσε στην δεκαετία του ’90, ελάχιστα χρόνια αργότερα από την αρχική, πράγμα που με φέρνει στην αντίπερα όχθη.

Δεν μπορώ να πω πως δεν γέλασα καθόλου κατά τη διάρκεια του “Coming 2 America”. Ίσα ίσα που έπιασα τον εαυτό μου να γελάει σε αρκετά σημεία, πράγμα που δεν περίμενα. Αλλά πέρα από τις ερμηνείες των αρχικών ηθοποιών κυρίως και κάποιους αστείους διαλόγους, δεν προσφέρεται κάτι άλλο, με το μεγαλύτερό μου πρόβλημα να είναι η σκηνοθεσία και γενικά όλο το look της ταινίας, καθώς το στήσιμό της είναι πρόχειρο κατά το μεγαλύτερο μέρος με το αποτέλεσμα να μοιάζει φτηνό και τίποτα παραπάνω από μία τηλεοπτική παραγωγή στην καλύτερη περίπτωση. Τέλος, οι νέοι χαρακτήρες που προστέθηκαν σε αυτήν την ταινία δεν μου έκαναν καμία εντύπωση (με εξαίρεση τον Στρατηγό Izzi του Wesley Snipes), για να μην σχολιάσω την προσθήκη της Leslie Jones που είναι όπως πάντα ενοχλητική, αφού το μόνο που ξέρει να κάνει είναι να γίνεται ο φωνακλάς χαρακτήρας όπου και να παίζει.

Είμαι ο Σπύρος, παιδί των 90s, απόφοιτος του τμήματος Σκηνοθεσίας του Ant1 MediaLab, λάτρης του κινηματογράφου. Πέρα από την σκηνοθεσία ασχολούμαι επίσης και με την συγγραφή των δικών μου ταινιών μικρού μήκους. Επίσης είμαι άρρωστος συλλέκτης ταινιών και κόμικς. Είμαι στο MAXMAG για να γράψω για την έβδομη τέχνη, την τέχνη που αγαπώ περισσότερο αλλά και για άτομα που την αγαπούν όπως και εγώ.

Περισσότερα από τη στήλη: Κινηματογράφος

Κινηματογράφος

Bugonia – Ο Λάνθιμος είναι δικαίως αγανακτισμένος

Ο Λάνθιμος στήνει ένα σκοτεινό παραμύθι για τη συντέλεια του κόσμου και την αυτοκαταστροφική φύση…

Κινηματογράφος

Το Black Phone 2 πιο πολύ κουράζει…παρά τρομάζει

Το The Black Phone 2 μιμείται μάλλον αποτυχημένα τη στοιχειωτική ατμόσφαιρα της πρώτης ταινίας, δοκιμάζοντας…

Κινηματογράφος

5 σκηνές αυτοσχεδιασμού που παρέμειναν στη ταινία

Σινεμά χωρίς σενάριο γίνεται; Όχι ακριβώς, αλλά μερικές φορές οι πιο αξέχαστες στιγμές γεννήθηκαν από…

Κινηματογράφος

3 ελληνικά διαμαντάκια στο TIFF66

Το 66ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης (TIFF66) είχε μια ενέργεια περίεργη, σχεδόν χαοτική. Ήταν μια γιορτή…

Κινηματογράφος

The Panic in Needle Park: Η καταθλιπτική πλευρά της ζωής

Το The Panic in Needle Park είναι μια αμερικανική δραματική ταινία του 1971, σε σκηνοθεσία…

Κινηματογράφος

La Chinoise: Όταν ο Godard συναντά Mao, Brecht και Dostoevsky

Το La Chinoise του Jean-Luc Godard αποτελεί μια από τις πιο αμφιλεγόμενες και απαιτητικές ταινίες…

Κινηματογράφος

38ο Πανόραμα Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου!

Το 38ο Πανόραμα Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου έρχεται δυναμικά στην Αθήνα από 20 έως 26 Νοεμβρίου 2025,…