Ένας ήρωας, επτά βιβλία, οκτώ ταινίες, εκατομμύρια αναγνώστες και θεατές. Οι θαυμαστές του μαγικού κόσμου του Harry Potter μέρα με τη μέρα πολλαπλασιάζονται, διαλέγουν τον αγαπημένο τους κοιτώνα, τον αγαπημένο τους χαρακτήρα, συμφωνούν, διαφωνούν και φτιάχνουν λίστες όπως αυτή εδώ. Τα εισαγωγικά στον τίτλο δεν είναι καθόλου τυχαία, καθώς μόνο ένας Muggle θα χαρακτήριζε «κακή» οποιαδήποτε από τις ταινίες. Τις αγαπάμε όλες, απλά μερικές λίγο περισσότερο από τις υπόλοιπες.
8. Ο Ημίαιμος Πρίγκιψ
Όσο πλησιάζουμε προς το επικό φινάλε της σειράς ταινιών είναι λογικό οι απαιτήσεις να αυξάνονται. Το έκτο βιβλίο της σειράς είναι ίσως το πιο ευανάγνωστο και το πιο «γρήγορο» παρά το μέγεθός του. Αυτό, όμως, δεν αποτυπώνεται αντίστοιχα και στην οπτικοποιημένη μορφή του. Σημαντικές λεπτομέρειες έχουν κοπεί, τα love stories τρώνε σημαντικό «μαγικό χρόνο» και οι διάλογοι σε πολλά σημεία μοιάζουν λίγο πρόχειροι. Η έκτη ταινία της σειράς δεν καταφέρνει να αγγίξει ούτε όσες έχουν προηγηθεί, ούτε όσες έπονται.
7. Η Κάμαρα με τα Μυστικά
Στη δεύτερη ταινία o Harry Potter αρχίζει να συνειδητοποιεί τις δυσκολίες που έχει η ζωή ενός μάγου και ειδικότερα, η δική του. Από τη μία είναι φανερή η προσπάθεια να διατηρηθεί το οικογενειακό και ευχάριστο κλίμα της πρώτης ταινίας, από την άλλη βλέπουμε και τις πρώτες προσπάθειες ένταξης του «σκοτεινού» στοιχείου. Το αποτέλεσμα είναι κάτι ενδιάμεσο και λίγο μπερδεμένο, δεν σε απογοητεύει αλλά ούτε και σε ενθουσιάζει όσο θα μπορούσε. Όπως και να ‘χει, στην Κάμαρα γνωρίζουμε για πρώτη φορά τον Dobby και αυτό από μόνο του την καθιστά αριστουργηματική.
6. Οι Κλήροι του Θανάτου (Μέρος 1ο)
Η απόφαση να χωριστεί το τελευταίο βιβλίο σε δύο μέρη, μόνο ικανοποίηση έφερε στους fans που είχαν την ευκαιρία να χορτάσουν όσο το δυνατόν περισσότερη μαγεία. Ωστόσο, αυτή ακριβώς η απόφαση οδήγησε σε μερικές αναμενόμενες καταστάσεις. Ενώ υπάρχει ροή και δράση, το πρώτο μέρος του φινάλε σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να αγγίξει την ασταμάτητη πλοκή του δεύτερου. Με εξαίρεση τα πρώτα και τα τελευταία λεπτά, το υπόλοιπο μέρος σε κρατάει στη θέση σου χωρίς ακριβώς να σε καθηλώνει.
5. Η Φιλοσοφική Λίθος
Τα εφέ δεν είναι τα καλύτερα, η ατμόσφαιρα είναι εντελώς διαφορετική από των υπόλοιπων ταινιών, το περιεχόμενο είναι πιο παιδικό… Όσο ψάχνει κανείς είναι σίγουρο ότι θα βρίσκει ψεγάδια αλλά, τι σημασία έχει; Είναι η ταινία με την οποία ξεκίνησαν όλα, η εισαγωγή στον κόσμο της μαγείας, η αθωότητα και ο ενθουσιασμός πριν πλημμυριστούν από σκοτεινές δυνάμεις, η βάση για το κάθε τι που ακολουθεί. Για συναισθηματικούς και μόνο λόγους θα μπορούσαμε να τη βάλουμε μέχρι και στην κορυφή. Θα ήταν λίγο παρατραβηγμένο, δεν έχετε άδικο.
4. Ο αιχμάλωτος του Αζκαμπάν
Η χρυσή τομή. Όλη αυτή η αλλαγή ύφους και ατμόσφαιρας για την οποία έγινε λόγος παραπάνω συντελείται εδώ. Τα εφέ γίνονται πιο εντυπωσιακά, οι ήρωες ωριμάζουν και οι εξελίξεις γίνονται πιο ανατρεπτικές από ποτέ. Όλα αυτά με φόντο πανέμορφους ιππόγρυπες, αποστομωτικά τοπία και σπουδαία μηνύματα για την έννοια του χρόνου και της οικογένειας. Μόνο από τα σχόλια καταλαβαίνετε ότι από δω και πέρα η κατάταξη γίνεται αφόρητα δύσκολη.
3. Οι Κλήροι του Θανάτου (Μέρος 2ο)
“Piertotum Locomotor” και κανονικά δε χρειάζεται να γραφτεί κάτι παραπάνω. Εκτός από τις απολαυστικές μάχες, τις δυναμικές ερμηνείες και το happy end που χρόνια περιμέναμε, είναι η ταινία που δίνει χώρο σε όλους τους χαρακτήρες να ξεδιπλωθούν δείχνοντάς μας κρυμμένες τους πτυχές. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η Molly Weasly στη μονομαχία με τη Bellatrix Lestrange. Αν το «Δεκαεννέα Χρόνια Μετά» μας έπειθε πως όντως έχουν περάσει δεκαεννέα χρόνια, ίσως να έφτανε και την κορυφή στη λίστα.
2. Το Τάγμα του Φοίνικα
Εδώ συναντάμε την αντίθετη περίπτωση απ’ ότι στον Ημαίαιμο Πρίγκιπα. Το βιβλίο πλατειάζει και δεν έχει τη ροή του Πρίγκιπα αλλά η ταινία τα ανατρέπει όλα. Εστιάζει στην ουσία, συγκεντρώνει κάθε απαραίτητο στοιχείο και πληροφορία και του δίνει ακριβώς όσο χρόνο χρειάζεται, ούτε λιγότερο, ούτε περισσότερο. Το Τάγμα του Φοίνικα είναι η ταινία της σειράς Harry Potter που μας χαρίζει το χαρακτήρα που αγαπάμε να μισούμε, εσένα λέω Dolores, και με έναν μαζοχιστικό τρόπο το ευχαριστούμε για αυτό.
1. Το Κύπελλο της Φωτιάς
Η ισορροπία είναι και εδώ η λέξη κλειδί. Αγωνία, ένταση, ανατροπές, χιούμορ, δυναμισμός, συνυπάρχουν όλα, χωρίς να υπερκαλύπτει το ένα το άλλο. Είναι η ταινία κατά την οποία αν στρέψεις για λίγο αλλού το βλέμμα σου σίγουρα κάτι σημαντικό θα χάσεις αλλά δε θα θέλεις να στρέψεις αλλού το βλέμμα σου έτσι κι αλλιώς. Η αναγέννηση του αντι-ήρωα, Voldemort, είναι σαφώς το highlight χωρίς να ξεχνάμε τις επικές σκηνές του παγκόσμιου τουρνουά Quidditch, του λουτρού των επιμελητών με τη Μυρτιά που κλαίει σε ρόλο ηδονοβλεψία αλλά και τη θεαματική είσοδο Beauxbatons-Durmstrang. Α, και οι δράκοι μας άρεσαν!
