Το «What Happened to Monday» είναι μία περιπέτεια φαντασίας που διαδραματίζεται σε ένα μέλλον, όπου η ανθρωπότητα αντιμετωπίζει σοβαρό πρόβλημα υπερπληθυσμού. Έσχατη και μοναδική λύση για την επιβίωση της είναι ο έλεγχος των γεννήσεων. Κάθε οικογένεια επιτρέπεται να αποκτήσει ένα μόνο απόγονο. Το δεύτερο παιδί θα ψύχεται σε έναν θάλαμο, επ’ αόριστον με στόχο να το επαναφέρουν όταν τα πράγματα στον πλανήτη έχουν βελτιωθεί. Σε αυτή την πραγματικότητα μία νεαρή γυναίκα φέρνει στον κόσμο εφτά ολόιδια κοριτσάκια, λίγο πριν πεθάνει. Ο παππούς τους που αναλαμβάνει την κηδεμονία τους αποφασίζει να δώσει στην καθεμιά το όνομα μιας ημέρα της εβδομάδας. Τα χρόνια περνούν και τα κορίτσια μεγαλώνουν φυσιολογικά χωρίς η κυβέρνηση να έχει υποψιαστεί το μυστικό τους. Βασικός κανόνας για την επιβίωσή τους είναι κάθε μία να βγαίνει στον κόσμο μόνο την ημέρα του ονόματός της. Έτσι για την κοινωνία υπάρχει μόνο μία προσωπικότητα που ακούει στο όνομα της μητέρας τους, Karen Settman.
Εκ πρώτης όψεως, το σενάριο δεν αποτελεί έκπληξη. Άλλωστε υπάρχουν αμέτρητα παραδείγματα ταινιών όπου η εξάντληση των φυσικών πόρων απειλή την ανθρώπινη ύπαρξη. Πράγματι, το «What Happened to Monday» έχει να διηγηθεί μια ενδιαφέρουσα ιστορία, αλλά όχι και την πιο πρωτότυπη. Αυτό δεν την κάνει μια κακή ταινία, απλά δεν την ξεχωρίζει από το σύνολο. Ο σκηνοθέτης Tommy Wirkola δανείζεται αρκετά από τα κλισέ του είδους, ήδη από την έναρξη της ταινίας. Πιο συγκεκριμένα, από την πρώτη σκηνή βλέπουμε μια αναδρομή των γεγονότων που οδήγησαν στην συγκεκριμένη κατάσταση, μέσω δελτίων ειδήσεων και πολιτικών συζητήσεων, που ακολουθούνται από εικόνες γεγονότων και καταστροφών. Μοτίβο που είναι αρκετά αναγνωρίσιμο. Συνεπώς, από άποψη σεναρίου και σκηνοθεσίας δεν υπάρχει κάτι ιδιαίτερο να επισημανθεί. Το μόνο που πρέπει να τους αναγνωρίσουμε είναι πως τα λεπτά σημεία της πλοκής που θα μπορούσαν να δημιουργήσουν κενά είχαν προσεχθεί. Ακόμη, προς το τέλος υπήρξε μια αξιόλογη ανατροπή.
Ας περάσουμε λοιπόν στο υποκριτικό κομμάτι όπου τα πράγματα ήταν πολύ καλύτερα. Στους πρωταγωνιστικούς ρόλους συναντάμε τον Willem Dafoe, ως παππού των κοριτσιών να δίνει μία αρκετά συναισθηματική ερμηνεία. Στο ρόλο της ανταγωνίστριας έχουμε τη Glen Close που οι περισσότεροι αναγνωρίζουμε από το ρόλο της ως Κρουέλα. Όσο αξιοπρεπείς και να ήταν οι ερμηνείες των προαναφερθέντων το ενδιαφέρον μονοπώλησε η πρωταγωνίστρια.
H Noomi Rapace έγινε αναγνωρίσιμη από τη συμμετοχή της σε ταινίες όπως «Το κορίτσι με το Τατουάζ» (2009) και το «Prometheus»(2012). Η Σουηδή ηθοποιός έχει πολλάκις αποδείξει το ταλέντο της ακόμη και όταν επιλέγει να συμμετάσχει σε λιγότερο πετυχημένες παραγωγές. Το «What Happened to Monday» δεν αποτελεί εξαίρεση. Στα πλαίσια μιας ταινίας δράσης κατάφερε να διαφοροποιήσει τις προσωπικότητες των εφτά γυναικών, κάνοντας την καθεμία αναγνωρίσιμη από το θεατή.
Ορισμένες στιγμές αιωρούνταν στην ατμόσφαιρα κάποια περιβαλλοντικά και ηθικά ζητήματα που γρήγορα διαδέχονταν από κάποια σκηνή δράσης που αποσπούσε το μυαλό. Σχετικά με τις σκηνές δράσης, τα πράγματα ούτε εκεί πήγαν ρολόι. Πιο συγκεκριμένα, η πρώτη σκηνή ήταν αρκετά βίαιη και έμοιαζε αρκετά ασύνδετη με το ρυθμό και το στυλ που μέχρι τότε είχε θέσει η ταινία. Ενώ προηγήθηκε αυτή η «κρυάδα» και πλέον ήμασταν προϊδεασμένοι για τη συνέχεια, ορισμένες σκηνές ήταν υπερβολικές και παρατραβηγμένες. Συγκεκριμένα μία σκηνή που εμφανίζεται και στο trailer δείχνει την Τετάρτη(αν δεν απατώμαι) να πηδά από τον 3ο όροφο ενός κτιρίου, να προσγειώνεται σε έναν άδειο κάδο και να συνεχίζει χωρίς κανένα χτύπημα. Επίσης με την ίδια ελαφρότητα φαίνεται να αντιμετωπίστηκαν και ορισμένα δραματικά γεγονότα. Έγιναν κάποιες απόπειρες να εισάγουν κάποιο συναίσθημα που στην τελική δεν έπεισε κανένα και πέρασε τελείως επιδερμικά.
Συμπερασματικά, το «What Happened to Monday» είναι μια προσεγμένη ταινία κατάλληλη για μια βραδιά με φίλους, τώρα που σιγά-σιγά ψυχραίνει ο καιρός και χρειαζόμαστε κάτι ενδιαφέρον να σκοτώσουμε τον χρόνο μας.
