Γεύση γουέστερν στην έρημο αλλά και ασφυκτικής κίνησης στην πόλη ,ρομαντισμός αλλά και εγκατάλειψη, συγκίνηση αλλά και γέλιο, Παρίσι αλλά όχι Γαλλία. Paris, Texas. Η ταινία του 1984, σε σκηνοθεσία Wim Wenders, είναι μια από τις επιλογές που μπορείτε να στραφείτε αν θέλετε να δείτε κάτι σχετικά παλιό με αμερικανική γεύση και τέλεια σκηνοθετική αφήγηση.
Ξεκινώντας, βλέπουμε έναν άνδρα περιπλανώμενο σε μια έρημο στο Τέξας, ο οποίος αφού βρίσκεται λιπόθυμος από κάποιον, ενημερώνεται ο αδερφός του και σπεύδει να τον αναζητήσει. Μαθαίνουμε πως το όνομα του λιπόθυμου είναι Τράβις Χέντερσον, αλλά όχι από τον ίδιο αφού αρνείται να αρθρώσει λέξη, τόσο σε εκείνον που τον βοήθησε, όσο και στον αδερφό του, που φτάνει από το Λος Άντζελες για εκείνον.
Καθ’όλη την διάρκεια της επανένωσης τους, κατά την οποία ο αδερφός του προσπαθεί να καταλάβει τον λόγω φυγής και εξαφάνισης του για τέσσερα χρόνια, ο Τράβις μένει αμίλητος. Ο μόνος σκοπός που φαίνεται να έχει στην ζωή του, είναι να φτάσει στο σημείο της φωτογραφίας που κρατάει, στο λεγόμενο Παρίσι του Τέξας, επειδή έχει αγοράσει ένα οικόπεδο εκεί χωρίς να θυμάται τον λόγο. Φαίνεται να μην θυμάται τίποτα από την παλιά του ζωή, αρνείται να φάει, να μπει σε αεροπλάνο, και πόσο μάλλον να θυμηθεί τον λόγο που έφυγε. Ο Τράβις, σε κάθε ευκαιρία προσπαθεί να αποφύγει τον αδερφό του και την επιστροφή τους στο Λος Άντζελες, και γυρνάει πίσω περπατώντας στο άγνωστο. Στο τέλος πείθεται από τον αδερφό του, και γυρνάνε οδικώς στο σπίτι, όπου τον περιμένει ο μικρός γιος του Τράβις που ζει πλέον με τον αδερφό του και την γυναίκα του. Ο μικρός φαίνεται απόμακρος και αδύναμος στο να αντιληφθεί την ύπαρξη του πραγματικού του πατέρα. Μια μέρα θα του δείξουν ένα μικρό φιλμ από στιγμές του παρελθόντος, όταν ο Τράβις, η γυναίκα του και ο μικρός ήταν μαζί. Ο ίδιος δεν λέει πολλά όμως το βλέμμα του εκφράζει μια μελαγχολία.Όταν, μετά από δειλά βήματα του Τράβις, αυτός και ο γιος του έρχονται κοντά, αποφασίζουν να ταξιδέψουν στο Χιούστον για να βρουν την γυναίκα του και μητέρα του μικρού.
Στο Paris, Texas η ερμηνεία του Harry Dean Stanton (Τράβις), είναι συγκλονιστική. Από τα πρώτα λεπτά της ταινίας και χωρίς να έχει μιλήσει καθόλου σε γεμίζει συναισθήματα συμπόνιας και αγωνίας να μάθεις τι του έχει συμβεί. Το μελαγχολικό του βλέμμα δεν χρειάζεται λόγια για να σε πείσει. Έπειτα η αγάπη που νιώθει για τον γιο του φαίνεται χωρίς ο ίδιος να το δείχνει, τα συναισθήματά του μπορεί να είναι βουβά αλλά βουτηγμένα στην αθωότητα και την μετάνοια. Ο τρομερός μονόλογος, όταν συναντάει την γυναίκα του, αποδεικνύει όσα ένιωθε και μαρτυρά τον λόγο για τον οποίο όλα συνέβησαν. Ακόμη, ο μικρός γιος τους φαίνεται να είναι αρκετά έξυπνος και αποφασισμένος να δώσει την ευκαιρία στους πραγματικούς του γονείς ακόμη και αν έχει πλέον δεθεί με τους θείους του, που θεωρεί γονείς του. Η Nastassja Kinski, στον ρόλο της μητέρας και πρώην γυναίκας του Τράβις, αποτυπώνει την βαθιά ανάγκη να δει το παιδί της που ποτέ δεν ξέχασε, καθώς και την δύναμη που είχε να ξεφύγει από τις δυσκολίες που την καταπίεζαν.
Η σκηνοθεσία αν και απλή, σου προσφέρει τα πάντα σε κάθε σκηνή, αποτυπώνει κάθε συναίσθημα και τα χρώματα και σκηνικά είτε στην έρημο του Τέξας είτε στο Λος Άντζελες είτε στο Χιούστον είναι θελκτικά για το μάτι. Η μουσική ντύνει πολύ όμορφα κάθε σκηνικό του ‘’καομπόι’’ Τράβις και δημιουργεί την εντύπωση ενός ρομαντικού γουέστερν δράματος.
Το Paris, Texas είναι σίγουρα μια ρομαντική επιλογή αλλά καθόλου συνηθισμένη. Η εντύπωση που σου αφήνει είναι περισσότερο του δράματος και της μελαγχολίας, όταν τα πράγματα πηγαίνουν λάθος και οι άνθρωποι μένουν χωριστά. Ο ρεαλισμός κυριαρχεί, αποδεικνύοντας πως στις σχέσεις δεν καταλήγουν όλα μαγικά και ονειρεμένα. Σε κάθε περίπτωση στο τέλος κυριαρχεί το δίκαιο που οι ήρωες θεωρούν πως αρμόζει, και εγκαθιδρύεται μια νέα, δύσκολη μεν κατάσταση που αξίζει όμως την προσπάθειά της.
Trailer:
