Το 2017 η Universal κυκλοφόρησε το ‘The Mummy’ με τον Tom Cruise στον πρωταγωνιστικό ρόλο, ελπίζοντας πως θα ξεκινήσει άλλο ένα κινηματογραφικό σύμπαν με το όνομα ‘Dark Universe’. Τα πράγματα όμως δεν πήγαν καθόλου καλά και το σύμπαν αυτό δεν προχώρησε, με αποτέλεσμα οι επόμενες προγραμματισμένες ταινίες του να ακυρωθούν όπως το ‘Invisible Man’ που θα είχε ως πρωταγωνιστή τον Johnny Depp. Έτσι η Universal αποφάσισε να αλλάξει κατεύθυνση και να συνεχίσει με αυτόνομες ταινίες τρόμου δίνοντάς μας φέτος το ‘Τhe Invisible Man’ που βασίζεται στην κλασική ομώνυμη ταινία του 1931. Την σκηνοθεσία όπως και το σενάριο αναλαμβάνει ο Leigh Whannel, ο οποίος είναι γνωστός για κάποιες άλλες πολύ επιτυχημένες ταινίες τρόμου όπως τα ‘Saw’, ‘Insidious’ και ‘Upgrade’, ενώ το cast περιλαμβάνει τους Elisabeth Moss, Oliver Jackson-Cohen, Harriet Dyer και Aldis Hodge.
Η Cecilia (Moss) ζει με τον Adrian Griffin (Jackson-Cohen), ο οποίος είναι ένας πολύ διάσημος μηχανικός οπτικών και επιχειρηματίας. Δεν πρόκειται για μία καλή σχέση, αφού ο Adrian κακομεταχειρίζεται με κάθε τρόπο τη Cecilia. Νιώθοντας εγκλωβισμένη, δεν αντέχει και αποφασίζει να αποδράσει με τη βοήθεια της αδελφής της. Η απόδραση είναι επιτυχής και κάποιες εβδομάδες αργότερα, η Cecilia μαθαίνει πως ο Adrian αυτοκτόνησε, αφήνοντάς της 5 εκ. δολάρια. Ενώ στην αρχή φαίνεται πως έχει γλυτώσει από αυτή τη δραματική περιπέτεια, λίγο καιρό μετά αρχίζει να παρατηρεί κάποια πολύ ύποπτα πράγματα και φτάνει στο συμπέρασμα πως ο Adrian με κάποιο τρόπο έχει γίνει αόρατος και την καταδιώκει με σκοπό να την καταστρέψει.
Ένα από τα πολλά πράγματα που σέβομαι στο ‘Invisible Man’ είναι ότι πρόκειται για ένα reboot που δεν δανείζεται τίποτα από την ταινία του 1931 παρά μόνο το βασικό στοιχείο του αόρατου ανθρώπου και παίρνει μία διαφορετική κατεύθυνση, θίγοντας το θέμα της ενδοοικογενειακής βίας που μόνο μπορεί να ενισχυθεί και να γίνει πολύ πιο τρομακτικό όταν ο βασικός χαρακτήρας δεν μπορεί να δει αυτόν που τον κακοποιεί, ο οποίος μπορεί να τον πληγώσει ανά πάσα στιγμή.
Εννοείται πως ταινίες σαν το ‘Invisible Man’ χρειάζονται ένα έξυπνο σενάριο και μία στιβαρή σκηνοθεσία για να πετύχουν, αφού υπάρχει μεγάλος κίνδυνος να χαθεί το ενδιαφέρον του θεατή. Ευτυχώς εδώ το σενάριο είναι αρκετά έξυπνο, απρόβλεπτο θα έλεγα και μπορεί να κρατήσει το ενδιαφέρον αμείωτο σε όλη τη διάρκεια. Επίσης υπάρχουν στιγμές που παίζει με την παρατηρητικότητα του θεατή, καθώς δίνει μερικά στοιχεία για το πως πρόκειται να εξελιχθεί η πλοκή. Η σκηνοθεσία του Whannell είναι ισάξια του σεναρίου και καταφέρνει να το υποστηρίξει απόλυτα, προσεγγίζοντας το με τέτοιο τρόπο που κάνει το θεατή να ζήσει το φιλμ και όχι να του το δίνει στο πιάτο, προσφέροντας επίσης κάποιες άρτιες σκηνές δράσης στην πορεία. Δυστυχώς δεν μπορώ να σας πω κάτι παραπάνω για τη σκηνοθεσία και τον τρόπο προσέγγισης γιατί θα μπορούσε να θεωρηθεί spoiler.
Η φωτογραφία του Stefan Duscio ενισχύει τα πλαναρίσματα του Whannell με αυτή την εντυπωσιακή χρωματική παλέτα που περιλαμβάνει σκούρα κίτρινα, πράσινα και ψυχρά μπλε αντικατοπτρίζοντας την ατμόσφαιρα κάθε σκηνής. Η γεμάτη έγχορδα μουσική του Benjamin Wallfisch επίσης προσθέτει στη συνολική αισθητική θυμίζοντάς μας το ‘Ψυχώ’ του μετρ του σασπένς, Alfred Hitchcock. Στο ερμηνευτικό κομμάτι, πιστεύω ακράδαντα πως η Elisabeth Moss θα έπρεπε να προταθεί για Όσκαρ Α’ Γυναικείου στα ερχόμενα Όσκαρ για αυτή τη φανταστική ερμηνεία. Μένει μόνο να δούμε αν η Ακαδημία θα αναδείξει επιτέλους το είδος τρόμου ερμηνευτικά όπως θα έπρεπε να είχε κάνει με την Toni Collete που είχε δώσει ρεσιτάλ στο ‘Hereditary’ του Ari Aster. H Moss όμως εδώ μπορεί να αναδείξει κάθε συναίσθημα στο πολύ εκφραστικό πρόσωπό της, είτε αυτό είναι φόβος, είτε είναι παράνοια ή ακόμη πυγμή και πονηριά. Πρόκειται ξεκάθαρα για μία ερμηνεία που σε κάνει να επενδύσεις συναισθηματικά στον χαρακτήρα, πράγμα που είναι το άλφα και το ωμέγα σε ταινίες του είδους.
Το σύγχρονο reboot του ‘Invisible Man’ είναι άκρως διασκεδαστικό και αποτελεί μία ποιοτική προσπάθεια στο είδος του τρόμου, όπως οι υπόλοιπες παραγωγές του Jason Blum. Με έξυπνο σενάριο, στιβαρή σκηνοθεσία και την απίστευτη ερμηνεία της Elisabeth Moss, είμαι σίγουρος πως το ‘Invisible Man’ θα γίνει ένα από τα κλασικά του είδους στο μέλλον.
