Στην εποχή των sequels, των prequels, των reboots και των remakes, όπου κάθε νεκρό franchise προσπαθεί απεγνωσμένα να επιστρέψει στις κινηματογραφικές αίθουσες, έρχεται η σειρά του Matrix να τολμήσει να “αναστηθεί” με το ‘Matrix Resurrections’, την τέταρτη ταινία της σειράς, συνέχεια της αρχικής τριλογίας που έκλεισε το 2003 με το ‘Matrix Revolutions’. Η Lana Wachowski επιστρέφει στη σκηνοθεσία μόνη αυτή τη φορά χωρίς τη Lily, το δεύτερο μέλος της ομάδας των αδελφών Wachowski και γράφει επίσης το σενάριο μαζί με τον Aleksandar Hemon, σεναριογράφο της τηλεοπτικής σειράς ‘Sense 8’ και τον David Mitchell, συγγραφέα του μυθιστορήματος ‘Cloud Atlas’, το οποίο έλαβε μία πετυχημένη κινηματογραφική μεταφορά το 2012 από τους Wachowskis και τον Tom Tykwer, σκηνοθέτη του ‘Run Lola Run’. Το ‘Matrix Resurrections’ τοποθετεί ξανά στο επίκεντρο τους Keanu Reeves και Carrie-Anne Moss, οι οποίοι επιστρέφουν ως Neo και Trinity αντίστοιχα, αλλά το cast συμπληρώνουν κυρίως νέα πρόσωπα όπως οι Yahya Abdul-Mateen II, Jonathan Groff και Jessica Henwick.
Όπως είχαμε δει στο τέλος του ‘Matrix Revolutions’, o Neo (Reeves) κατάφερε να εξασφαλίσει μία ανακωχή ανάμεσα στην ανθρωπότητα και τις μηχανές, πρωτού θυσιάσει τον εαυτό του για να νικήσει τον Agent Smith. Μεταφερόμαστε κάποια χρόνια αργότερα και συναντάμε την Buggs (Henwick) και την ομάδα της που προσπαθεί να βρει τον Neo μέσα στη νέα εκδοχή του Matrix. O Neo ζει ξανά στον εικονικό κόσμο ως Thomas Anderson χωρίς να θυμάται τι έχει προηγηθεί, δουλεύοντας ως σχεδιαστής videogames στη Warner, όπου έχει γνωρίσει την επιτυχία μέσω των ‘Matrix’, μίας τριλογίας παιχνιδιών που βασίζεται στα “όνειρά” του. Όλα όμως πρόκειται να αλλάξουν όταν η Buggs, μαζί με μία νέα εκδοχή του Morpheus (Abdul Mateen II), ανακαλύπτει τον Neo και τον κάνει να δει την αλήθεια.
Σε αντίθεση με πολλές νέες ταινίες που προσπαθούν να αναβιώσουν το παρελθόν, το ‘Matrix Resurrections’ έχει λόγο ύπαρξης, καθώς είναι μία ταινία που είχε στηθεί στο τέλος του προκατόχου της το οποίο προφήτευε την επιστροφή του Neo. Επιπλεόν, η κύρια διαμάχη ανάμεσα σε ανθρωπότητα και μηχανές δεν λύθηκε ποτέ, οπότε κάτι έπρεπε να γίνει. Μην γελιόμαστε, ποιος δεν θα ήθελε να ξαναμπεί στον κόσμο του Matrix για άλλη μία φορά; Το ‘Matrix Resurrections’ παρόλο που έχει κάποια προβλήματα, είναι ένα sequel πολύ διασκεδαστικό, αρκετά έξυπνο, με δόσεις κοινωνικού σχολιασμού και ενδιαφέρουσες ιδέες που καταφέρνουν να απασχολήσουν τον εγκέφαλο του θεατή εκτός από τα μάτια του, που απασχολούνται έτσι κι αλλιώς με το eye candy που προσφέρει η Lana Wachowski μέσω του καλογυρισμένου (κατά το μεγαλύτερο μέρος) δημιουργήματός της.
Το πρώτο μισό του ‘Resurrections’ είναι εξαιρετικό, αφού αφηγείται γεγονότα της μυθολογίας του σύμπαντος που έρχονται για να καλύψουν τα κενά ανάμεσα στις δύο τελευταίες ταινίες με μία τελείως meta προσέγγιση που χρησιμοποιεί το φαινόμενο του Matrix απεικονίζοντάς το όπως το βιώνουμε εμείς ως κοινό, δηλαδή ως κάτι που υπάρχει στην ποπ κουλτούρα, με τη διαφορά ότι εδώ τα Matrix δεν είναι ταινίες αλλά videogames. Στο δεύτερο μισό χάνεται κάπως η μπάλα από άποψη πλοκής, λόγω του ότι ο μόνος στόχος είναι να σωθεί η Trinity ώστε να βγει πάλι στον αληθινό κόσμο και να αποκατασταθούν οι αναμνήσεις της. Έτσι από αυτό το σημείο το φιλμ στην ουσία μετατρέπεται σε μία ρομαντική ταινία, πράγμα που δεν είναι απαραίτητα κακό, αλλά όταν φτάνουμε στο τέλος όλο αυτό δεν οδηγεί κάπου την συνολική πλοκή, παρά μόνο βλέπουμε τους δύο χαρακτήρες να είναι ξανά μαζί με τον συνδυασμό τους να αποτελεί μία τεράστια δύναμη. Προσωπικά θα διαλέξω να δω την ταινία ως setup για μελλοντικές ταινίες και όχι σαν το οριστικό τέλος, παρόλο που η Lana Wachowski ισχυρίζεται πως όντως είναι το τέλος.
Ερμηνευτικά το ‘Resurrections’ δεν είναι τίποτα το ιδιαίτερο. Όλοι κάνουν ότι μπορούν με βάση τις ικανότητες που έχουν και ότι τους δίνεται με το highlight να είναι ο πολύ καλός Yahya Abdul-Mateen II ως εναλλακτικός Morpheus, άσχετα αν έχει περιορισμένο χρόνο, ενώ ο Neil Patrick Harris μπορεί να γίνει αρκετά σπαστικός. Γενικά η ταινία είναι καλογυρισμένη και όμορφη, έχει όμως κάποια θέματα στο μοντάζ που φαίνονται κυρίως στις σκηνές δράσης οι οποίες περιέχουν αρκετές φορές πολλά γρήγορα cuts με αποτέλεσμα να υπάρχουν φορές που η σκηνή να μην μπορεί να αναπνεύσει όπως πρέπει και να κρύβει την όμορφα χορογραφημένη δράση.
Το ‘Matrix Resurrections’ γενικά είναι ένα καλό sequel, λίγο ανώτερο από τις προηγούμενες δύο ταινίες. Είναι έξυπνο, πολύ νοσταλγικό και προσπαθεί να φέρει νέα πράγματα στο τραπέζι με το δικό του στυλ, προετοιμάζοντάς μας ίσως για μία νέα τριλογία. Όπως και να το κάνουμε η νέα ταινία Matrix είναι σίγουρα γεγονός, ότι πρέπει για να δουν στο σινεμά οι θαυμαστές του Matrix και του sci-fi είδους γενικότερα.
