Και φτάσαμε σε ένα αφιέρωμα μιας ταινίας σταθμού για τα ελληνικά πεπραγμένα: Ο «Αστακός». Σε αυτήν την ευχάριστα παράλογη, μα πάντα εύστοχη δραματοκωμωδία διεθνούς παραγωγής (2015) δια χειρός Γιώργου Λάνθιμου, με πρωταγωνιστές ένα δίδυμο-δημιούργημα, υπό άλλες συνθήκες, επιστημονικής φαντασίας: τον ασυνήθιστα ταλαντούχο Colin Farrell και την πάντα σαγηνευτικά ερμηνευτική Rachel Weisz. Ο Λάνθιμος τα κατάφερε σε αυτό το πάντρεμα και με τη σύμπραξη της Ιρλανδίας, του Ηνωμένου Βασιλείου, της αιώνιας ηλιόλουστης χώρας μας, της Γαλλίας και των Κάτω Χωρών, έστησε μια πλοκή δύο ωρών και συγκέντρωσε το ενδιαφέρον Ευρώπης και Αμερικής , το οποίο είχε αποκοιμηθεί από τη χρυσή ερμηνεία της Μερκούρη και της παγκόσμια αναγνωρισμένης μελωδίας Τα παιδιά του Πειραιά στο «Ποτέ την Κυριακή».
Οι τίτλοι έναρξης πέφτουν και οι ήρωές μας καλούνται σε 45 ημέρες εργένικης ζωής σε ένα απομονωμένο ξενοδοχείο να βρουν το έταιρό τους ήμισυ, αλλιώς… πρέπει να αφήσουν για πάντα την ανθρώπινη τους υπόσταση και να μετενσαρκωθούν σε ζώα. Κάποιοι ένοικοι τα καταφέρνουν, κάποιοι άλλοι πάλι όχι (γιατί δεν υπάρχει και Tinder). O δικός μας Colin (κατά ταινία David) επιλέγει να μεταμορφωθεί σε αστακό, αν δεν τα καταφέρει λόγω της λατρείας του για τη θάλασσα. Στο εν λόγω ξενοδοχείο του παραλόγου αποκτά και κάποιους φίλους, οι οποίοι βρίσκονται στην ίδια κατάσταση με αυτόν και καταστρώνουν μαζί στρατηγικές προσέγγισης του ωραίου φύλου. Τα πράγματα τίθενται εκτός ελέγχου τελικά και ο David βρίσκεται στην άλλη πλευρά του νόμου, single και ζώντας ως «βαυαρός» σε ένα δάσος, όπου γνωρίζει τη Weisz και ένα ειδύλλιο ξεκινά με πολλές παγίδες, ίντριγκες, πάθη, πόνο και ένα κουζινομάχαιρο…
Ο «Αστακός» έτυχε διεθνούς αναγνώρισης από τους κριτικούς κινηματογράφου και προτάθηκε για το Palme d‘Or στο 2015 στο Φεστιβάλ των Καννών. Σε παγκοσμίου φήμης sites, όπως οι Σάπιες ντομάτες (Rotten Tomatoes), η ταινία βαθμολογήθηκε με 90% με βάση 192 κριτικούς, στο IMDb συγκέντρωσε 7,1/10, στο IGN συγκέντρωσε σκορ 8,5 στα 10, ενώ στο Metacritic, η ταινία του Λάνθιμου έλαβε μέσο όρο 82 ποσοστιαίων μονάδων (από τις συνολικά 100), με 
βάση 44 κριτικές, οι οποίες εκθείαζαν το έργο χαρακτηρίζοντάς το «καθολικά αναγνωρισμένο». Σε άλλα τηλεοπτικά προγράμματα και εφημερίδες, ο Chris Nashawaty του Entertainment Weekly έκρινε θετικά τον Αστακό και παίνεσε την ταινία ως «οπτικά εκπληκτική, αφηγηματικά τολμηρή, και εν τέλει μοναδική», ο Peter Bradshaw του The Guardian βαθμολόγησε με τρία από πέντε αστέρια, γράφοντας πως «αποτελεί ένα κομψό και εκκεντρικό έργο στο γνώριμο ύφος του Λάνθιμου, αλλά φαίνεται να ξεμείνει από ιδέες στα μισά του δρόμου», ενώ ο Wai Chee Dimock του Los Angeles Review of Books έδωσε μια μάλλον αμφιλεγόμενη κριτική, καθώς χαρακτηρίζει τον Αστακό ως ένα «μύθο του καθαρτηρίου που τελειώνει με έναν σακατεμένο ρομαντισμό», συγκρίνοντάς το με το παράλογο ιρλανδικό θεατρικό έργο του Beckett πριν από έναν αιώνα.
Στις βραβεύσεις που έλαβε ο «Αστακός» εκτός από το Βραβείο Κριτικών, το Queer Palm και το Palm Dog Award στο Φεστιβάλ των Καννών, η Olivia Colman κέρδισε το βραβείο Β’ Γυναικείου ρόλου στα Βρετανικά Βραβεία (από τις συνολικά 7 υποψηφιότητες), τα Βραβείο Καλύτερου Σεναρίου και Κοστουμιών στα Ευρωπαϊκά Βραβεία Κινηματογράφου, Καλύτερες Επένδυσης Ήχου (Film Fest Gent), Καλύτερου Σεναρίου (Los Angeles Film Critics Association), Καλύτερης Σκηνοθεσίας (Miami International Film Festival) και Καλύτερης Ταινίας (Online Film Critics Society, Rotterdam International Film Festival), ενώ συνολικά έχει προταθεί για 44 υποψηφιότητες!
Συμπέρασμα: Αν δεν την έχετε δει, σπεύστε!
