Το ύφος του Γουές Άντερσον αποτελεί αφορμή αντιλογίας για αρκετούς σινεφίλ.
Άλλοι αναγνωρίζουν τον ξεχωριστό τρόπο που επιλέγει να παρουσιάσει τους μικρόκοσμούς του ως πηγαίο ταλέντο ενώ άλλοι αρνούνται να παραδεχτούν κάτι τέτοιο, αποκαλώντας τον φιλμικό νάρκισσο και περίεργο χάριν της περιέργειας. Οι στρεβλά παραμυθένιοι χαρακτήρες του, το ελαφρύ, κρυμμένο πολλές φορές, χιούμορ του και ο τρόπος με τον οποίο φορμάρει τις σεκάνς του δεν μιλούν εξίσου σε όλους, μα συρράπτουν αυτό το αναγνωρίσιμο ύφος που πολλοί έχουν ταυτίσει με ενός είδους indie παραξενιά. Το έτσι-κι-έτσι του «Οι Έρωτες Του Φεγγαριού» έρχεται να διαδεχτεί το «Ξενοδοχείο Grand Budapest», ένα φιλμικό γκράντε κτίσμα με εσάνς μεσοπολεμική. (Ιωσήφ Πρωιμάκης – popaganda)
Αλλά ας το πάρουμε από την αρχή.
Ο Γουές Άντερσον γεννήθηκε 1 Μαίου 1969 στο Χιούστον του Τέξας. Έχει άλλους 2 αδερφούς, από τους οποίους ο μεγαλύτερος είναι φυσικός και ο μικρότερος είναι συγγραφέας και καλλιτέχνης, του οποίου οι πίνακες έχουν εμφανιστεί πολλές φορές σε ταινίες του Γουές Άντερσον.
Πρωτοεμφανίστηκε το 1996 με την ταινία Bottle Rocker, μια κωμωδία στην οποία τρεις φίλοι σχεδιάζουν μια ληστεία, όχι αρκούντως καλά.
Η ταινία δεν έκανε ιδιαίτερη επιτυχία, αλλά απέσπασε τα εύσημα των ανθρώπων που ξέρουν: ο Μάρτιν Σκορτσέζε την αναγνώρισε ως μία από τις καλύτερες ταινίες της δεκαετίας του ’90. Σημαντική διάκριση θα έλεγα.
Η επόμενη ταινία του, πάλι όχι τόσο γνωστή, είναι η «Rushmore» του 1998, μια κωμωδία με πρωταγωνιστές τον Μπίλ Μουρέι και Τζέισον Σβάρτζμαν. Ήταν, όμως, μεγάλη επιτυχία σύμφωνα με τους κριτικούς!
Το άνοιγμα στο μεγάλο κοινό έγινε το 2001 με την Οικογένεια Τενενμπάουμ, μία οικογένεια εκκεντρικών μεγαλοφυϊών, μια ταινία με την οποία διεκδίκησε το Όσκαρ καλύτερου σεναρίου, αλλά, κυρίως, άρχισε να μας εξοικειώνει με το δικό του ξεχωριστό σύμπαν.
Ακολούθησαν οι Υδάτινες Ιστορίες ή αλλιώς The Life Aquatic with Steve Zissou, η κινουμένων σχεδίων: Fantastic Mr. Fox, το Darjeeling Limited, το Moonrise Kingdom και το πιο πρόσφατο: Grand Budapest Hotel.
Το ταξίδι, η απόδραση, το κυνήγι. Στις ταινίες του Άντερσον οι ήρωες πάντα από κάπου ξεκινάνε και κάπου φτάνουν -ακόμα κι αν κάνουν κύκλους.
Είτε πρόκειται για ένα ταξίδι ενηλικίωσης και ωρίμανσης, είτε αυτό που τους κινητοποιεί είναι η αναζήτηση της ίδιας της περιπέτειας. Η μετακίνηση είναι πάντα στο επίκεντρο και οι ήρωές μας μεταμορφώνονται συνεχώς. Για όσους αγαπούν τα βιβλία του Βερν και του Μέλβιλ, ο κινηματογράφος του Άντερσον είναι ένα μεγάλο δώρο.
Το σύμπαν του Άντερσον είναι σίγουρα χρωματιστό: από τις φόρμες που φορούν κάποια από τα μέλη της οικογένειας Τένενμπάουμ, μέχρι τις στολές του πληρώματος του Steve Zissou και τα χρώματα του ξενοδοχείου Grand Budapest στα οποία αποτυπώνεται το πέρασμα από τη μεγαλοαστική δόξα, στο ναζιστικό καθεστώς, τα χρώματα αναδεικνύουν τις εμμονές και τις αναζητήσεις των ηρώων.
Ναι, η κίνηση είναι πανταχού παρούσα, αλλά συχνά έχεις την αίσθηση ότι δεν είναι οι άνθρωποι αυτοί που κινούνται, αλλά μια σειρά από πίνακες που τρέχουν πολύ γρήγορα, μέσα από πλάνα του Άντερσον, σοφά και συχνά απολύτως συμμετρικά.
Ο Άντερσον έχει λίγο-πολύ φτιάξει ένα σταθερό θίασο, τα μέλη του οποίου αλλάζουν ρόλους και ρούχα, αλλά είναι πάντοτε παρόντα, ακόμα και για να κάνουν ένα πέρασμα. Ο Μπιλ Μάρεϊ για παράδειγμα, είναι συνήθως εκεί ως αποτυχημένη πατρική φιγούρα.
Η ανθρώπινη αγωνία, ανεξαρτήτως φύλου, χρώματος, θρησκείας και λοιπών διαχωρισμών, τίθεται στο επίκεντρο με τέτοιο τρόπο, ώστε δε μπορείς παρά να αγαπήσεις και ενίοτε να ταυτιστείς με ένα θυρωρό ξενοδοχείου, ο οποίος παρέχει άψογο σέρβις ή ένα δωδεκάχρονο αγόρι που «κλέβει» την αγαπημένη του, την παντρεύεται και προσπαθεί να ζήσει με αυτάρκεια.
Η μουσική του Άντερσον είναι σαν μια ξεχασμένη και νοσταλγική Ποπ. Ίσως γιατί είναι του ’60 και του ’70. Αν και παλιά, τα τραγούδια κάθε φορά σε φέρνουν σε μια τωρινή ευχαρίστηση, και μεταφέρουν και τις ταινίες στο τώρα, σε αυτό που ζούμε. Οι επιλογές του έχουν φέρει και πολλά βραβεία, ανάμεσα τους κι ένα Όσκαρ.
Αυτά είναι όσα χρειάζεται να ξέρει κανείς για το φαινόμενο, Γουές Άντερσον.
Με στοιχεία από clickatlife.gr
