Μια περιπέτεια με περιβαλλοντικό μήνυμα είναι η νέα ταινία του Bong Joon Ho, από τη Netflix. Η Miga (Seo-Hyun Ahn) μεγαλώνει για 10 χρόνια την Okja, ένα διαφορετικό κατοικίδιο, με το οποίο έχει αναπτύξει έναν πολύ ισχυρό δεσμό. Όμως, το μικρό κορίτσι δε γνωρίζει πως το αγαπημένο κατοικίδιο προορίζεται να λύσει το πρόβλημα της βιομηχανίας κρέατος.
Η εταιρία «Mirando» έχει καταφέρει να δημιουργήσει γενετικά τροποποιημένα γουρούνια, των οποίων η εκτροφή θα έχει το μικρότερο περιβαλλοντικό αντίκτυπο, θα καλύπτει τις ανάγκες της ζήτησης και φυσικά θα είναι νόστιμα. Τον δρόμο προς την επιτυχία θα επιχειρήσει να ανακόψει η «ALF», μια ομάδα φιλόζωων ακτιβιστών.
Αγαπημένοι ηθοποιοί από τη μεγάλη, αλλά και μικρή οθόνη συνεργάστηκαν για τη δημιουργία μιας πραγματικά πρωτότυπης παραγωγής. Πιο συγκεκριμένα, η πάντα εξαιρετική Tilda Swinton υποδύεται την Ceo της εταιρίας «Mirando», με πρόσωπο της καμπάνιας τον ─εκνευριστικό─ χαρακτήρα του Jake Gyllenhaal. Οι δυο τους προσωποποιούν την καπιταλιστική αγορά, με έναν αρκετά σατιρικό τρόπο. Από την άλλη, στα μέλη της «ALF» συναντάμε τους Paul Dano, Lily Collins και Devon Bostick, ως ήρωες που δημιουργούν αυτή την ενδιαφέρουσα αντίθεση με τους προηγούμενους.
Μετά το «Snowpiercer» του 2013, το «Okja» είναι η δεύτερη παραγωγή του Κορεάτη σκηνοθέτη, στην οποία συμμετέχουν αγγλόφωνοι ηθοποιοί. Ωστόσο, μεγάλο μέρος των διαλόγων είναι στα Κορεατικά, μιας και η Miga δε γνωρίζει αγγλικά. Σημαντικό στοιχείο της ταινίας είναι η συνάντηση των δύο πολιτισμών σε ένα πραγματικά άρτιο αποτέλεσμα. Παρ’ όλα αυτά, κάποια στοιχεία των χαρακτήρων μπορεί να ξενίσουν μερικούς, ακριβώς λόγω αυτής της έλλειψης οικειότητας με το συγκεκριμένο πολιτισμό. Πιο συγκεκριμένα, έχοντας συνηθίσει κάποια στοιχεία υπερβολής σε χαρακτήρες anime είναι κάπως ξένη η εμφάνισή τους σε μια live-action ταινία. Εν μέρη, η συγκεκριμένη τεχνική μοιάζει εσκεμμένη και εξυπηρετεί κάποιο σκοπό, διότι εμφανίζεται μόνο στους χαρακτήρες των ανταγωνιστών.
Σχετικά με τα CGI, τα πάντα ήταν άψογα. Δεν υπήρξε ούτε μια στιγμή, όπου η Okja να έμοιαζε ψηφιακή. Υπεύθυνος για τον σχεδιασμό της ήταν ο Erik De Boer, που έδωσε προσοχή και στην παραμικρή λεπτομέρεια. Το πλάσμα δημιουργήθηκε με πρότυπα υπαρκτών ζώων και σκοπός ήταν το τελικό αποτέλεσμα να είναι φιλικό στην όψη και αξιαγάπητο. Ειδικότερα, το πρόσωπο είχε στοιχεία μανάτου ενώ το σώμα, στη μορφή παρομοιάζει ιπποπόταμο και στο μέγεθος ελέφαντα. Τα μάτια είχαν συναίσθημα, το δέρμα έμοιαζε ρεαλιστικό και το βασικότερο, είχε προσωπικότητα (αδέξια και φιλική).
Όσο, ελαφριά και διασκεδαστική αν φαντάζει αυτή η ταινία, σίγουρα δεν είναι. Οι θαυμαστές του έργου του Bong Joon Ho, γνωρίζουν πως κάθε δουλειά του στοχεύει σε κάτι παραπάνω, από τη ψυχαγωγία. Ξεκινώντας, η ταινία, μας εισάγει στη σχέση του κοριτσιού με την Okja και την αρμονική συμβίωση με τη φύση, επενδύοντας σε αυτή τη σχέση, με σκοπό τη μετέπειτα αξιοποίησή της. Βάσει του trailer αναμένεται μια περιπέτεια, κατάλληλη για μικρά παιδιά, με ένα περιβαλλοντικό μήνυμα. Στην πραγματικότητα, από ένα σημείο και έπειτα, τα πράγματα σκοτεινιάζουν απότομα, περνώντας σε πολύ ρεαλιστικές και λυπηρές πτυχές του «ενήλικου» κόσμου. Αυτή η μετάβαση βιώνεται κυρίως, μέσω του μικρού κοριτσιού, που τόσο απότομα προσγειώνεται στην ενηλικίωση. Ακόμη, έγινε αρκετά αντιληπτή η προσπάθεια να θιγούν θέματα όπως, η επέμβαση στη φύση, τα δικαιώματα των ζώων και η διαδικασία παραγωγής ενός προϊόντος.
Με αυτή την ταινία, η σχετικά νέα εταιρία, Netflix πήρε το μεγάλο ρίσκο μιας πρωτότυπης παραγωγής και τα κατάφερε. Με βαθμολογία κοινού και κριτικών, πάνω από 85% στο Rotten Tomatoes είναι πολύ ενθαρρυντικό να βλέπουμε πως υπάρχει χώρος για διαφορετικά πράγματα στη βιομηχανία του κινηματογράφου.
