Σκοτεινό Χωριό (2004) – Φόβος για το άγνωστο και καλά κρυμμένα μυστικά

Σκοτεινό Χωριό
Πηγή εικόνας: thespool.net

Πόσο μακριά μπορείς να φτάσεις για να κρύψεις την αλήθεια; Και πόσο μακριά για να την ανακαλύψεις; Στο “Σκοτεινό Χωριό” / “The Village”  του M. Night Shyamalan (“Η Έκτη Αίσθηση”, “Ο Οιωνός”, “Split”) γινόμαστε μάρτυρες στην αποκάλυψη ενός καλά κρυμμένου μυστικού, στα βάθη του δάσους που δεν πρέπει να πατάει πόδι κανείς. Με χιτσκοκικό σασπένς και ατμοσφαιρικό χαρακτήρα το “Σκοτεινό Χωριό”  δημιουργεί μια πλάνη που οι ήρωες αγνοούν με τραγικό τρόπο, όσο ο θεατής αντιλαμβάνεται ότι έχουν πέσει θύματα μιας καλοστημένης απάτης.

Η πλοκή (χωρίς spoilers) 

Βρισκόμαστε σ’ ένα απομονωμένο χωριό της Πενσυλβάνια με το ημερολόγιο να δείχνει στο μακρινό 1897. Οι κάτοικοι του χωριού ζουν αρμονικά σε μια κοινωνία που βασίζεται στην αλληλεγγύη και την αγνότητα. Οτιδήποτε μιαρό και κακόηθες βρίσκεται πέρα από το δάσος, όπου καραδοκούν οι “Ακατανόμαστοι” – κάτι αποκρουστικά, σαρκοβόρα πλάσματα με μακριά νύχια και κόκκινους μανδύες. Γι’ αυτόν τον λόγο το κόκκινο αποτελεί το “κακό”  χρώμα που απαγορεύεται να μπαίνει με οποιαδήποτε μορφή μέσα στο χωριό. Όπως, επίσης, απαγορεύεται κάποιος κάτοικος να περάσει τα σύνορα του χωριού και να επιχειρήσει να διασχίσει το δάσος. Ο μόνος λόγος για τον οποίο μπορεί να παραβιαστεί αυτός ο κανόνας είναι η προμήθεια φαρμάκων από τις “πόλεις”, αλλά αυτό μόνο σε περιπτώσεις ζωής και θανάτου και κατόπιν έγκρισης από τη γερουσία του χωριού. Όταν, λοιπόν, ανακύπτει μια τέτοια περίπτωση, η Ivy – κόρη του προέδρου της γερουσίας –  θα προθυμοποιηθεί να μπει στο δάσος και να βρει φάρμακα. Τα υπόλοιπα μέλη της γερουσίας φέρνουν αντιρρήσεις, καθώς η Ivy είναι τυφλή κι είναι επικίνδυνο να πάει στο δάσος μόνη της. Ή μήπως είναι η τέλεια επιλογή ακριβώς επειδή δεν μπορεί να δει;

Με τους Joaquin Phoenix, Adrien Brody, William Hurt, Sigourney Weaver, Brendan Gleeson και την πρωτοεμφανιζόμενη Bryce Dallas Howard, το “Σκοτεινό Χωριό”  είναι μια αλληγορική ταινία τρόμου που μάς καλεί να δούμε πέρα από το “προφανές”, κάνοντας μας συμμέτοχους σε μια θεωρία συνωμοσίας που ξεπερνά τα όρια της φαντασίας.

Advertising

Advertisements
Ad 14
Πηγή εικόνας: tenyearsago.wordpress.com

“Αξίζει να τη δω;”

Μια όχι τόσο γνωστή – και ίσως αδικημένη – ταινία, το “Σκοτεινό Χωριό”  καταφέρνει να χτίσει την ατμόσφαιρα που χρειάζεται για να σε παρασύρει στον κόσμο της και να παρακολουθήσεις καρέ-καρέ το κουβάρι που ξετυλίγεται σταδιακά. Με επιρροές από το Σπήλαιο του Πλάτωνα η ταινία αναδεικνύει το πώς αυτό που πραγματικά “τυφλώνει”  τον άνθρωπο είναι η άγνοια και πώς αυτή η έλλειψη γνώσης μπορεί να γίνει μοχλός εκμετάλλευσης από την εξουσία και να σε υποδουλώσει. Με πλάνα που εντείνουν την αγωνία, μια εξαιρετική φωτογραφία που εμπλουτίζει την κινηματογράφηση και ερμηνείες βγαλμένες από θρίλερ του Χίτσκοκ, το “Σκοτεινό Χωριό”  είναι μια καλή επιλογή αν ψάχνεις μια ταινία τρόμου με ίντριγκα, αλλά χωρίς να “πεθάνεις” κι απ’ τον φόβο.

(για να μη γίνετε “πειρατές” και φάτε πρόστιμο 750 ευρώ, η ταινία είναι διαθέσιμη στο Disney+)

Advertising

Περισσότερα από τη στήλη: Κινηματογράφος

Κινηματογράφος

Taxi Driver – Το ψυχογράφημα της αποξένωσης μέσα από το βλέμμα του Σκορσέζε

«Taxi Driver» (1976) , η ταινία-καταβύθιση στην ψυχή ενός ανθρώπου που νιώθει αποκομμένος από τον…

Κινηματογράφος

50 Ξένες ταινίες για τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο

Κάθε Οκτώβριο, το ίντερνετ γεμίζει από λίστες ταινιών τρόμου. Όλοι βλέπουν φαντάσματα, ζόμπι και κάνουν…

Κινηματογράφος

October Sky: Νοσταλγία και έμπνευση

Το October Sky είναι μία αμερικανική βιογραφική ταινία του 1999, σε σκηνοθεσία του Joe Johnston…

Κινηματογράφος

Ο Λύκος της Wall Street: Η αχαλίνωτη απληστία μέσα από το βλέμμα του Σκορσέζε

Ο «Λύκος της Wall Street» δεν είναι απλώς μια βιογραφική ταινία για έναν πολυεκατομμυριούχο απατεώνα·…

Κινηματογράφος

One Battle After Another – Όταν η επανάσταση αποτυγχάνει (?)

Το «One Battle After Another» σηματοδοτεί την πιο πολιτική και ίσως πιο ώριμη στιγμή του…

Κινηματογράφος

Καπερναούμ (2018) – Μια ταινία για την παιδική οργή σ’ έναν κόσμο χωρίς ελπίδα

H ταινία «Καπερναούμ» της Ναντίν Λαμπακί δεν είναι απλώς ένα κοινωνικό δράμα· είναι μια ωμή…

Κινηματογράφος

Dracula (1992): Ο ιδανικός Δράκουλας του Coppola

Σε μια εποχή ξεχασμένων remake και άτονων διασκευών, το Dracula του Coppola εξακολουθεί να αποτελεί…