Αν για κάτι είχαν παράπονο τα τελευταία χρόνια οι οπαδοί της Marvel, αυτό ήταν η έλλειψη ποιοτικών παραγωγών στον χώρο του animation. Σε αυτή την αέναη κόντρα, που αποδεικνύει ότι ο οπαδισμός υπάρχει παντού, η DC έχει την πρωτοκαθεδρία στις animated movies, με συνεχείς ετήσιες παραγωγές. Η Sony λοιπόν, η οποία κατέχει τα δικαιώματα του Spider-Man, αποφάσισε πέρυσι να κάνει κάτι για το παραπάνω αφιερώνοντας χρόνο και πόρους σε μια ταινία Spider-Man που θα έφερνε πίσω τις υπέροχες μνήμες των παιδικών χρόνων με τις σπουδαίες animated σειρές του νεαρού ήρωα. Και έτσι, αρκετούς μήνες μετά βρίσκουμε το «Spider-Man: Into The Spider-Verse» να φτάνει ακόμη και μέχρι τα Όσκαρ γράφοντας ιστορία.
Είναι αλήθεια πως Peter Parker έχουμε χορτάσει να βλέπουμε. Άλλωστε θα ήταν λίγο χαζό εκ μέρους της Sony να βασίσει την ταινία στον συγκεκριμένο Spider-Man εν μέσω της συνεχούς λατρείας που συγκεντρώνει ο live action αντίστοιχος ήρωας στα χέρια του Tom Holland. Έτσι λοιπόν, έχουμε το κινηματογραφικό ντεμπούτο του Miles Morales, του αφροαμερικανού ανθρώπου αράχνη, μια κίνηση που ευχαρίστησε τη χρόνια απαίτηση των die hard Spider-Man οπαδών για την εμφάνιση του συγκεκριμένου ήρωα.
Κάτσε όμως, πόσοι Spider-Man υπάρχουν; Εδώ έρχεται το Spider-Verse να μας δώσει την απάντηση. Σε ένα ομώνυμο μεγάλο storyline στον χώρο των comic, μια μεγάλη πύλη ανοίγει στη Νέα Υόρκη όπου η δικιά μας διάσταση μπλέκεται με δεκάδες άλλες. Στις παράλληλες διαστάσεις η ραδιενεργή αράχνη δαγκώνει όχι μόνο τον Peter Parker αλλά και τον Miles Morales, ο οποίος μετά τον θάνατο του Parker γίνεται ο μόνος προστάτης της πόλης. Σε μια άλλη διάσταση η αράχνη δαγκώνει την Gwen Stacey, η οποία γίνεται η Spider-Gwen. Όλοι αυτοί οι διαφορετικοί Spider-Men/Women/κτλ πρέπει να συνεργαστούν για να σώσουν τον κόσμο (όπως γίνεται συνήθως) αλλά και να βρουν τρόπο ώστε ο καθένας να επιστρέψει στην δικιά του διάσταση.
Αυτή ακριβώς είναι και η πλοκή της ταινίας. Μόνο που δεν μένει εκεί, αλλά προσφέρει κιόλας μια origin story για τον Miles Morales, o οποίος πριν βρει τους ομολόγους του περνάει τις εφηβικές δυσκολίες που έγιναν πηγή δεκάδων Spider-Man ιστοριών ανά τα χρόνια. Όταν η ραδιενεργή αράχνη αλλάζει το DNA του, μπαίνει άθελα του στον κόσμο του Peter Parker, ο οποίος προσπαθεί να σταματήσει τον Kingpin από το να ανοίξει μια πύλη για παράλληλες διαστάσεις. Όταν αποτυγχάνει, το βάρος της προστασίας της πόλης πέφτει στον Miles. Τότε καταφθάνουν για βοήθεια οι υπόλοιποι Spider-ήρωες και μαζί δημιουργούν την ομάδα που θα αντιμετωπίσει τον Kingpin και την ομάδα του.
Τώρα που περάσαμε τα διαδικαστικά, ήρθε η ώρα να αρχίσουμε τους διθυράμβους για την ταινία που μπορεί να κάνει ακόμη και τον πιο αδιάφορο με τον τομέα να την ευχαριστηθεί. Αρχικά, το animation των παραγωγών είναι πρωτοποριακό. Εμπνευσμένο από τον κόσμο των graffiti και τους δρόμους της Νέας Υόρκης, το «Into The Spider-Verse» προσφέρει έναν οπτικό οργασμό καθ’ όλη τη διάρκεια του. Ακόμη περισσότερο από τότε που ο πρωταγωνιστής αποκτά τις δυνάμεις του, η ταινία σε κάθε σκηνή της είναι σαν να ζωντανεύει μια σελίδα κόμικ. Τα χρώματα που εναλλάσσονται και τα εναέρια πλάνα μιας φωτισμένης πόλης τη νύχτα είναι αρκετά για να σε κρατήσουν μέχρι το τέλος, ανεξάρτητα από την ιστορία.
Ένα επόμενο στοιχείο στο οποίο έκαναν καταπληκτική δουλειά οι δημιουργοί της ταινίας, είναι το κάστινγκ των φωνών. Κάθε χαρακτήρας ταίριαζε απόλυτα με τη φωνή του, ενώ το σύνολο των ηθοποιών που πήρε μέρος στην ταινία ήταν πρωτοκλασσάτο. Μερικά από τα ονόματα που στελεχώνουν το καστ είναι οι Chris Pine (Peter Parker), Hailee Steinfeld (Spider-Gwen), Mahersala Ali (Uncle Aaron/Prowler), Zoe Kravitz (Mary Jane), Liev Schreiber (Kingpin), Nicholas Cage (Spider-Man Noir). H εισαγωγή του γνωστού κωμικού John Mulaney ως ο comic relief Spider-Ham ήταν εξαιρετική σε τέτοιο σημείο που οι άνθρωποι της Sony σκέφτονται να βασίσουν ολόκληρη σειρά πάνω του. Την παράσταση όμως έκλεψε ο Noir του Cage, αλλά ακόμη περισσότερο η Spider-Gwen της Hailee Steinfeld.
Αξίζει φυσικά να σημειωθεί ο φόρος τιμής που απέδωσαν οι δημιουργοί της ταινίας στην αρχική τριλογία Spider-Man ταινιών του Sam Raimi και ειδικά σε αυτή τη μια σκηνή όπου ο Toby Maguire χορεύει στους δρόμους της Νέας Υόρκης (όλοι ξέρετε σε ποια αναφέρομαι). Περισσότερο όμως η ταινία πέτυχε γιατί έμεινε πιστή σε όλα αυτά τα στοιχεία που κατέστησαν τον Spider-Man, ίσως τον πιο αγαπητό σούπερ ήρωα.
Και είναι εξίσου σημαντικό, ότι όχι απλά κέρδισε το κοινό η ταινία αλλά ακόμη περισσότερο ότι κέρδισε και τη συντριπτική πλειοψηφία των κριτικών, η οποία μίλησε ή καλύτερα έγραψε τα καλύτερα. Το «Spider-Man: Into The Spider-Verse» έκανε αυτό που καμία animated ταινία υπερ ηρώων δεν είχε καταφέρει μέχρι στιγμής και έφτασε μέχρι και τα Όσκαρ διπλά σε ταινίες σκηνοθετών όπως ο Wes Anderson. Και φυσικά όλος αυτός ο ενθουσιασμός δεν έμεινε αναπάντητος, καθώς η Sony όχι μόνο ανακοίνωσε τη δημιουργία sequel, αλλά έκανε λόγο και για spin-off Spider-Gwen ταινία με θηλυκούς χαρακτήρες όπως η Spider-Woman και η Silk. Αν μη τι άλλο μπορεί να βρισκόμαστε στην αρχή ενός άλλου εξαιρετικά επιτυχημένου Marvel σύμπαντος.
