«The Strangers: Prey at Night»: Ένα ακόμα μείγμα από κλισέ;

Είναι γεγονός πως ο κινηματογραφικός τρόμος διένυε πάντοτε μια περίοδο κρίσης. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε, το ότι πρόκειται για το είδος που φαίνεται να χρησιμοποιεί τα πιο αξιομνημόνευτα και γελοία – πλέον- κλισέ. Αχρείαστα jump scares , πανομοιότυπη αφηγηματική δομή και γελοίες αποφάσεις χαρακτήρων που οδηγούν σε βέβαιο θάνατο, είναι μόνο μερικά από τα στοιχεία που συνθέτουν το ψηφιδωτό του είδους και που το μεταμορφώνουν περισσότερο σε κάτι κωμικό και αναμενόμενο , παρά σε μία ψυχοφθόρα και βαθιά διεισδυτική βουτιά στο συναίσθημα. Είναι εμφανές πλέον πως η καινοτομία είναι ένα ρίσκο που αποφεύγεται ευλαβικά από τους δημιουργούς και τους παραγωγούς, που προτιμάνε να παραδώσουν στο κοινό μία μέτρια παραγωγή, που θα αποφέρει εισπράξεις και ίσως μια ευκαιρία για ένα ακόμα sequel που δε ζήτησε κανείς.

Κάτι αντίστοιχο πρέπει να συμβαίνει και με το «The Strangers : Prey at Night». Κρίνοντας από το trailer , πρόκειται για μια ακόμα ιστορία που εκτυλίσσεται σε κάποια ερημική τοποθεσία και περιλαμβάνει την κλασσική αλληλεπίδραση θηρευτών και θηραμάτων. Η συμμορία με τις (ομολογουμένως) ανατριχιαστικές μάσκες από το πρωτότυπο «The Strangers», επιστρέφει για μια ακόμα φορά για να τρομοκρατήσει μια ανυποψίαστη οικογένεια, που αποφάσισε για μια ακόμα φορά να μείνει στη μέση του πουθενά, ώστε να καταλήξει να γίνει βορά σε ένα ακόμα βάρβαρο ‘’παιχνίδι’’.

Advertising

Advertisements
Ad 14

To trailer φαίνεται αρκετά καλοδουλεμένο, αν και δεν ξεφεύγει απ’ τον κανόνα. Υποκύπτοντας στον πειρασμό να παίξει με τις νοσταλγικές χορδές των θεατών, χρησιμοποιεί χρώματα και γραμματοσειρές με σαφή 80’s αισθητική και σαν μουσικό θέμα ένα hit της ίδιας εποχής (Tiffany – I think we’re alone now). Παρ’ όλο που αποκαλύπτονται κάμποσες πληροφορίες σχετικά με την πλοκή και το ποιος θα μείνει τελευταίος για να κρίνει την έκβαση της ιστορίας, το τελικό αποτέλεσμα μένει να κριθεί από τις 29 Μαρτίου και μετά, που θα κυκλοφορήσει η ταινία. Τα ηνία της σκηνοθεσίας αναλαμβάνει ο Johannes Roberts, που μόνο οι φανατικοί του είδους θα αναγνωρίσουν.

Για την ιστορία πάντως ,το προηγούμενο μέρος «The Strangers», που υπέγραφε ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος Bryan Bertino, αναμφίβολα δεν κατάφερε να σπάσει τη μακρόχρονη παράδοση των κλισέ του τρόμου. Μόνη εξαίρεση ίσως αποτελεί το τέλος της ταινίας, όπου οι δύο βασικοί χαρακτήρες πιάνονται αιχμάλωτοι από τη συμμορία και δολοφονούνται μακάβρια, αντί να σωθεί τουλάχιστον ο ένας απ’ τους δύο. Οι υπόλοιπες στιγμές της ταινίας δεν είναι κάτι αξιομνημόνευτο και σίγουρα της στερούν οποιαδήποτε δόση ρεαλισμού προσπάθησε να προσδώσει στα γεγονότα που διαδραματίζονται ο σκηνοθέτης. Η χρήση του ‘’Inspired by true events’’ είναι άλλωστε ένα ακόμα κλισέ…

Περισσότερα από τη στήλη: Κινηματογράφος

Κινηματογράφος

Η Γιορτή του Σινεμά 2025 – Πάμε σινεμά με 2 ευρώ!

Την Πέμπτη 30 Οκτωβρίου, όλες οι προβολές σε όλους τους κινηματογράφους της χώρας θα είναι…

Κινηματογράφος

Taxi Driver – Το ψυχογράφημα της αποξένωσης μέσα από το βλέμμα του Σκορσέζε

«Taxi Driver» (1976) , η ταινία-καταβύθιση στην ψυχή ενός ανθρώπου που νιώθει αποκομμένος από τον…

Κινηματογράφος

50 Ξένες ταινίες για τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο

Κάθε Οκτώβριο, το ίντερνετ γεμίζει από λίστες ταινιών τρόμου. Όλοι βλέπουν φαντάσματα, ζόμπι και κάνουν…

Κινηματογράφος

October Sky: Νοσταλγία και έμπνευση

Το October Sky είναι μία αμερικανική βιογραφική ταινία του 1999, σε σκηνοθεσία του Joe Johnston…

Κινηματογράφος

Ο Λύκος της Wall Street: Η αχαλίνωτη απληστία μέσα από το βλέμμα του Σκορσέζε

Ο «Λύκος της Wall Street» δεν είναι απλώς μια βιογραφική ταινία για έναν πολυεκατομμυριούχο απατεώνα·…

Κινηματογράφος

One Battle After Another – Όταν η επανάσταση αποτυγχάνει (?)

Το «One Battle After Another» σηματοδοτεί την πιο πολιτική και ίσως πιο ώριμη στιγμή του…

Κινηματογράφος

Καπερναούμ (2018) – Μια ταινία για την παιδική οργή σ’ έναν κόσμο χωρίς ελπίδα

H ταινία «Καπερναούμ» της Ναντίν Λαμπακί δεν είναι απλώς ένα κοινωνικό δράμα· είναι μια ωμή…