Ξέρουμε σίγουρα πως ο Clint Eastwood είναι ένας από τους πιο χαρισματικούς ηθοποιούς- σκηνοθέτες των τελευταίων δεκαετιών. Στο μυαλό μας βέβαια τον έχουμε συνδυάσει, με τον ρόλο του σκληρού αστυνομικού και cowboy. Στην ταινία The Bridges of Madison County γνωρίζουμε μια εντελώς διαφορετική πλευρά του: την ρομαντική. Η ταινία είναι ένας ύμνος στους «καταδικασμένους» έρωτες.
Υπόθεση
Στο παρόν δυο αδέρφια ανοίγουν την διαθήκη της μητέρας τους και ανακαλύπτουν πως η επιθυμία της είναι να αποτεφρωθεί. Το ακόμα πιο σοκαριστικό γι’ αυτά, είναι το γεγονός πως η μητέρα τους τους αποκαλύπτει μέσα από τα σημειωματάριά της πως είχε ερωτευτεί στο παρελθόν έναν φωτογράφο, τον Robert Kincaid. Μέσω του flashback βλέπουμε την γνωριμία της Francesca Johnson (Meryl Streep) και του Robert (Clint Eastwood).
Η Francesca είναι μια μητέρα σε μια επαρχιακή πόλη της Αϊόβα, όπου υπήρχε ένας συγκεκριμένος τρόπος ζωής και ό,τι παρέκκλινε ήταν κατακριτέο. Ο Robert ήταν ένας «πολίτης του κόσμου». Βλέπουμε τον έρωτα των δυο πρωταγωνιστών να εξελίσσεται, παρόλα αυτά την κρίσιμη ώρα, η Francesca έκανε πίσω και έμεινε με την οικογένεια της.
Κριτική
Μια απλή ιστορία αγάπης μέσα από την σκηνοθετική μαεστρία του Eastwood γίνεται μια από τις καλύτερες ρομαντικές ταινίες των 90ς. Πράγματι μπορούμε να παρατηρήσουμε πως υπάρχει εναλλαγή κοντινών και μακρινών πλάνων που εξυπηρετούν με τον καλύτερο τρόπο το σκοπό τους. Τα κοντινά πλάνα χρησιμοποιούνται για να αποτυπωθούν με μεγαλύτερη ευκρίνεια τα συναισθήματα των δυο ηρώων. Τα μακρινά πλάνα είναι η αποθέωση της φύσης της Αϊόβα, μια φύση που ένωσε τους δυο ήρωες.
Επίσης, πρέπει να σταθούμε και στην κινησιολογία των ηθοποιών. Τα αισθήματα των πρωταγωνιστών εκφράζονται πρώτα μέσω των κινήσεών και των εκφράσεων τους και μετά μέσα από τον λόγο. Σίγουρα πρέπει να είναι από τις λίγες φορές που βλέπουμε τον Eastwood να δακρύζει και να σπάει το σκληρό προφίλ του.
Την παράσταση κλέβει όμως η Meryl Streep. Ο τρόπος που αποδίδει τον ρόλο της είναι μοναδικός. Η αρχική αμηχανία εκφράζεται μέσα απ’ τις σπασμωδικές κινήσεις του προσώπου και του σώματός της. Όταν ερωτεύεται συμπεριφέρεται σαν νεαρό κορίτσι, που ερωτεύεται για πρώτη φορά. Το αποκορύφωμα βέβαια έρχεται στην σκηνή που την περιμένει ο Robert στην βροχή να φύγουν μαζί. Ο έρωτας, οι ενοχές και η τελική αποδοχή της μοίρας εκφράζονται στο πρόσωπό της.
Τέλος, αξίζει να αναφερθούμε και στη διεύθυνση φωτογραφίας του Jack Green, όπου εναλλάσσονται με αρμονικό τρόπο σκηνές πρωινές και βραδινές όπως και σκηνές σε ανοιχτούς και κλειστούς χώρους.
